پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه تگزاس در آمریکا می گویند نتایج مطالعات نشان داده است که میزان اندک ویتامین دی(D)در بدن با بروز بیماری های قلبی و عصبی و همچنین افسردگی مرتبط است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، دکتر ‘شرود براون’ استاد دانشگاه تگزاس در ایالات متحد و مجری این پژوهش گفت: یافته های ما حاکی از آن است که غربالگری برای بررسی میزان ویتامین دی در افراد افسرده و شاید غربالگری برای یافتن افراد افسرده ای که ویتامین دی آنها پایین است ، می تواند مفید واقع شود.
پژوهشگران نتایج بررسی های انجام شده بر روی ۱۲ هزار و ۶۰۰ شرکت کننده را از اواخر ۲۰۰۶ تا اواخر ۲۰۱۰ مطالعه کردند.
البته محققان پیش از این با انجام مطالعات مجزا، از ارتباط ویتامین D با افسردگی خبر داده بودند.
این پژوهشگران دریافتند هرچه ویتامین دی در بدن افراد بالاتر باشد، به طور چشمگیری خطر ابتلا به افسردگی بویژه در بین افرادی که سابقه افسردگی دارند کمتر است.
از این رو محققان استفاده از ویتامین دی را در مراقبت از بیمارانی دارای سابقه افسردگی تجویز می کنند.
نتایج این مطالعات در نشریه Mayo Clinic Proceeding منتشر شده است.
ویتامین D چندین نقش کلیدی در بدن دارد، و از همه مهمتر کمک به جذب مواد معدنی کلسیم و فسفر از غذایی که می‌خورید.
ویتامین دی یکی از ویتامین‌های محلول در چربی است که در بسیاری از مواد غذایی مانند ماهی، تخم مرغ، شیر غنی‌شده و روغن کبد ماهی یافت می‌شود.
اشکال شیمیایی متعددی از ویتامین دی وجود دارد. دو شکل این ویتامین در انسان‌ها نقش دارند: اگوکلسیفرول (ویتامین دی ۲) و کوله‌کلسیفرول (ویتامین دی۳). ویتامین دی ۲ در گیاهان ساخته می‌شود. ویتامین دی ۳ در پوست انسان هنگام قرار گیری در معرض پرتوهای ماورای بنفش B نور خورشید ساخته می‌شود. مواد غذایی را ممکن است با ویتامین دی ۲ یا دی ۳ غنی کنند.
همچنین تحقیقات دیگر نشان داده است کمبود ویتامین D به سیستم ایمنی بدن آسیب می رساند که این امر منجر به ایجاد سرطان، دیابت و عفونت می شود.
به گفته محققان، دریافت ویتامین D و کلسیم باعث افزایش قدرت و هماهنگی عضلات در افراد کهنسال می‌شود. همچنین این ویتامین باعث پیشگیری از بیماریهایی مانند راشیتیسم در کودکان و پوکی استخوان در بزرگسالان و سالخوردگان می‌شود. این ویتامین به رشد و استحکام استخوانها و سلولها کمک زیادی می‌کند.
مصرف ویتامین D نه تنها باعث پیشگیری از بیماری ام اس می‌شود بلکه حتی علائم آن را نیز می‌تواند تخفیف دهد. کمبود این ویتامین در زنان باردار سبب کاهش استحکام استخوانها می‌شود که هم برای مادر و هم برای نوزاد او خطرناک است.
پژوهشگران می‌گویند: کمبود این ویتامین خطر ابتلا به سرطانهای سینه و پروستات را نیز افزایش می‌دهد و با تضعیف دستگاه ایمنی بدن خطر ابتلا به دیابت و عفونت‌ها را تشدید می‌کند.
به گفته کارشناسان ، نیاز روزانه به این ویتامین برای هر فرد بالغ ۱۰ میکروگرم یا حداکثر ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی در روز است. البته مقدار مورد نیاز به این ویتامین در زمان کودکی و سالخوردگی اندکی بیشتر است.
