از اوایل دهه ۱۹۷۰ به بعد از این ایده طرفداری می کردم که ورزشکاران پرورش اندام قبل و بعد از تمرینات چند عکس استاندارد از خود داشته باشند البته این مطلب را در جریان سمینارها و سخنرانیهایم نیز یادآور می شدم.
پس از اینکه چندین و چند سال زحمت کشیده و اهمیت این مطلب را متذکر شدم به نتایج چندان موثری دست نیافتم زیرا عده ای از ورزشکاران مرتکب اشتباه شده و معمولأ عکس هایی گرفته اند که کاملأ غیر استاندارد است و نمی توان آن را جهت مقایسه شرایط فعلی و شرایط قبلی به کار برد.
به نظر من عکسهایی که قبل و بعد از تمرین تهیه می شود مفید ترین روشی است که به کمک آن می توانید پیشرفت خود را در تمرینات بسنجید. بدنسازی از جمله رشته هایی است که به راحتی می توان پیشرفت را در آن مشاهده کرد. دلیل عمده ای که به موجب آن اکثر ورزشکاران به رشته پرورش اندام روی می آورند این است که میخواهند از ظاهر بهتری برخوردار شوند حالا وضعیت فعلی خود را با وضعیت ۶ هفته قبل مقایسه کنید از این مقایسه می توان چنین نتیجه گرفت که تلاش شما کاملأ مفید بوده است. برای اینکه در این پروژه موفق شوید به یک دوربین خوب احتیاج دارید از عکس های فوری استفاده نکنید زیرا اصلأ موثر نیست شما باید یک دوربین ۳۵ میلی متری در اختیار داشته باشید که به سرعت نگاتیو استاندارد فراهم کند برای اینکه مقایسه به خوبی صورت گیرد از عکس های ۱۲*۱۸ استفاده کنید. حال برای اینکه به بهترین نتایج ممکن دست یابید روشهایی را مطرح کرده ایم باید به تک تک آنها عمل کنید.
از عکاس بخواهید از فیلم سیاه و سفید (۴۰۰ آ س آ) استفاده کند برای اینکه عمل مقایسه وضعیت جسمی شما ارزان تمام شود اصلأ از فیلم رنگی استفاده نکنید برای اینکه عکس عمودی داشته باشید، از عکاس بخواهید دوربین را به پهلو بچرخاند
از لباس مخصوص فیگور استفاده کرده در مقابل نورافکن ایستاده فاصله مناسب خود را حفظ کرده و در زمینه روشن قرار بگیرید.
عکاس باید آنقدر با شما فاصله بگیرد که بتواند یک عکس تمام قد از شما تهیه کند او باید روی صندلی نشسته و دوربین را حدود ۹۰ سانتی متر بالاتر از سطح زمین نگه دارد. البته بهتر است دوربین روی سه پایه ثابتی قرار گیرد تا عکس از کیفیت بهتری برخوردار شود.
برای اینکه عکاس بتواند از جلو پهلو و پشت عکس بگیرد حتمأ خونسرد و آرام باشید اصلأ سعی نکنید شکمتان را به داخل بکشید.زمانی که عکاس از جلو و پشت سر عکس نمی گیرد، بازوهایتان را دور از بدن نگه دارید اما زمانی که از پهلو عکس می گیرد بازوهایتان را کنار بدن قرار دهید در هر سه مورد پاشنه هایتان را طوری باز کنید که ۲۰ سانتی متر با هم فاصله داشته باشند.
باز هم روبه جلو قرار گرفته و خود را آماده فیگور کنید پاشنه هایتان را ۲۰ سانتی متری باز کنید ران را منقبض کرده و در مقابل دوربین فیگور بازو از جلو را بگیرید سپس از سایر فیگورها نظیر: زیر بغل از جلو، سینه از پهلو، بازو از پشت و زیر بغل از پشت استفاده کنید.
البته اگر نمی خواهید پول زیادی خرج کنید می توانید فیلم را روی صفحه ظهور قرار داده و با استفاده از این روش به نتایج قاطع و موثری دست یابید با این وجود تاریخ، وزن و هر نوع اندازه بدن را در پشت صفحه ظهور بنویسید.
هر ۶ هفته یک مرتبه از خود عکس بگیرید و همیشه از اصول راهنما استفاده کنید.
عکس های بعدی خود را با ۶ هفته قبل مقایسه کرده و به پیشرفت هایتان پی ببرید فریم هایی را که تمایل دارید بزرگ شوند علامت زده و از عکاس بخواهید این فریم ها را چاپ کند.
از عکاس بخواهید کاری کند که چاپهای قبلی و چاپهای ۶ هفته قبل هم اندازه باشند. نکته مهم این است که اگر بخواهید عمل مقایسه عکس ها به درستی صورت گیرد، حتما باید فاصله فرق سر تا کف پاهایتان در همه عکس ها یکسان باشد در ضمن همیشه به درستی اندازه گیری کنید مثلأ در عکس تمام قد ۱۲*۱۸، ارتفاع قد شما باید ۱۵ سانتی متر باشد.
عکس های قبلی و ۶ هفته قبل را از پهلو با هم مقایسه کنید. شاید آنها را روی ورفه سفیدی بچسبانید تا مقایسه راحت تر صورت گیرد. اگر به دقت به راهنماییهای عکاس توجه کرده باشید به راحتی می تواند به هر نوع تفاوت در خصوصیات ظاهری پی ببرید که حاصل برنامه تمرین است و بس.
