کروم

 افرادی که کروم کافی مصرف نمی‌کنند ممکن است دچار حالتی شوند که به آن عدم تحمل گلوکز می‌گویند. این افراد قند خون بالایی دارند و اغلب سطح انسولین آنها نیز بالا است. سطح بالای قند خون این افراد با تجویز انسولین اضافی پایین نمی‌افتد، اما با مصرف کروم مورد نیاز قند خونشان کاهش می‌یابد. عدم تحمل گلوکز را می‌توان مرحله‌ای از دیابت نوع دوم (غیروابسته به انسولین) دانست.

نشانه‌ها کمبود کروم شامل علائم شبه دیابتی کلسترول بالای خون و مشکلات مربوط به سطح انسولین است.
دکتر ریچارد آندرسون، دانشمند محقق در آزمایشگاه نیازهای غذایی در بخش آمریکایی مرکز پژوهش تغذیه‌ای انسان بلتسویل در مریلند، چنین توضیح می‌دهد: بیشترین کسانی که احتمالا از مکمل‌های کروم سود می‌برند افرادی هستند که به تازگی مبتلا به عدم تحمل خفیف گلوکز و افزایش اندک قند خون می‌باشند. تاثیر مفید کروم بر روی افراد مبتلا به دیابت شدید یا طولانی مدت ثابت نشده است.
از آنجا که کروم به عملکرد بهتر انسولین کمک می‌کند، ممکن است موجب بالا بردن قند خون در افراد مبتلا به کاهش قند خون نیز شود، این موضوع در بررسی‌های انجام شده توسط پژوهشگران بخش آمریکایی مرکز پژوهش تغذیه‌ای انسان نشان داده شده است.
همچنین به نظر می‌رسد کروم موجب بالا بردن کلسترول HDL، یعنی کلسترول خوب می‌شود.
شیرینی‌ها محتوای کروم بدن را به تدریج تخلیه می‌کنند. کربوهیدرات‌های پیچیده مانند ماکارونی و سیب زمینی به حفظ کروم بدن کمک می‌کنند.

مصرف بی خطر کروم
بر اساس تحلیل دکتر آندرسون، حتی رژیم‌های غذایی متعادلی که توسط متخصصان تغذیه طراحی شده است حاوی کمتر از ۵۰میکروگرم و به طور متوسط در حدود ۱۵میکروگرم کروم به ازای هر هزار کالری می‌باشد، که به مراتب کمتر از ۱۲۰میکروگرم توصیه شده است.
تصور می‌شود کروم سه ظرفیتی که در غذاها و مکمل‌ها وجود دارد، کاملا بی خطر است. دکتر آندرسون می‌گوید: « بی خطر بودن دوزهای تا ۲۰۰میکروگرم در روز کاملا اثبات شده است و بررسی‌های جدید نشان داده‌اند که مصرف مقادیر تا ۱۰۰۰میکروگرم در روز فاقد اثرهای سمی است. ما هنوز نتوانسته‌ایم یک دوز خطرناک برای کروم را به اثبات برسانیم، زیرا سمیت هیچ کدام از دوزهای تجویز شده تا کنون ثابت نشده است.»
با این حال، هنوز بهتر است مقادیر بیش از ۲۰۰میکروگرم در روز از مکمل‌ها بدون نظارت پزشک مصرف نشود.
از سوی دیگر، اگر شما در محیطی آلوده به ترکیبات حاوی کروم کار کنید، سعی خواهید کرد خود را از غبار آن درو نگه دارید. کروم صنعتی، که کاملا متفاوت از کروم موجود در غذاها است، سمی می‌باشد.
افراد مبتلا به دیابت که کروم مصرف می‌کنند باید تحت نظارت پزشکی باشند، چرا که همگام با پایین افتادن قند خون ممکن است لازم باشد دوز انسولین کاهش یابد.
در بسیاری از بررسی‌های دقیق انجام شده در مورد فلوراید کروم، از پیکولینات کروم، شکلی از کروم که به آسانی جذب می‌شود، استفاده کرده‌اند. نیکوتینات کروم و اشکال آمینو اسیدی کروم نسبت به پیکولینات کروم جذب کمتری دارند، اما می‌توانند مقادیر کافی از این ماده معدنی را تامین کنند. شکلی از کروم که کمترین قابلیت جذب را دارد کلرید کروم است، که در برخی از مکمل‌ها مولیت ویتامین/مینرال یافت می‌شود. این شکل از کروم به سایر ترکیبات موجود در غذاها متصل می‌شود و بیشتر غیرقابل جذب می‌گردد.
گاهی اوقات کروم را به صورت عامل تحمل گلوکز(GTF) می‌فروشند، که ترکیبی از کروم، اسید نیکوتینیک (شکلی از نیاسین) و اسیدهای آمینه است. دکتر آندرسون می‌گوید که GTF از لحاظ ترکیبی بسیار متغیر بوده است و بنابراین منبع قابل اعتمادی از کروم نیست.

منابع غذایی: مخمر آبجو، گل کلم و آب انگور