وسوسه برای پرخوری

تا ده سال پیش دانشمندان از وجود یک هورمون اسرار آمیز به نام لپتین در بدن و نقش آن در کنترل پرخوری آگاهی نداشتند.

دکتر فرید مان از دانشگاه راکفلر در نیویورک ده سال پیش به وجود هورمون لپتین در بدن پی برد و نشان داد که این هورمون را سلول های چربی ترشح می کنند و نقش پایه دارد در وسوسه برای خوردن غذا و یا کنترل آن و احساس سیری ،پژوهش دکتر فرید مان و همکاران او روی نوعی از موش ادامه دارد و در آزمایش های انجام شده بسیاری از نکات تاریک و پیچیده هورمون لپتین روشن می شود.

این هورمون اسرار آمیز از دوران جنینی و پس از تولد به کار می افتد ولی در سالهای نخست زندگی فقط در همکاری با هیپوتالاموس در مغز و تشکیل سلولهای عصبی (نرون های) ارتباطی ،کار می کند و به نظر می رسد برای بدن هر فرد استاندارد و یا اصولی را برنامه ریزی می کند،که در بزرگی میزان چاقی فرد و چربی بدن او بر آن پایه قرار خواهد گرفت.

این هورمون در کودکی روی بروز گرسنگی و سیری عمل نمی کند. بدن انسان ها در تولید میزان هورمون لپتین یکسان نیست و با کم کاری هورمون لپتین در بزرگسالی ،چاقی بروز می کند.عمل این هورمون و نقش آن در احساس سیری و یا گرسنگی از سوی دکتر فریدمن بدین گونه شرح داده شده:

زمانی که هورمون در بدن کاهش می یابد ،احساس گرسنگی بروز می کند تا با خوردن غذا سلول های چربی در بدن به وجود آیند و بتوانند هورمون بیشتری بسازند و به خون وارد کنند. در این حال یعنی با کمبود هورمون وسوسه برای پرخوری بروز می کند.

اما در راستای همکاری این هورمون با هیپوتالاموس در مغز:

هیپوتالاموس در کانون مغز قرار دارد و کمتر از یک درصد از بافت مغز را تشکیل می دهد. فعالیت ه این غده عبارتست از: کنترل گرمای بدن