مقررات عمومی پاورلیفتینگ

مقررات عمومی پاورلیفتینگ

الف) فدراسیون بین اللملی پاورلیفتینگ حرکات زیر را به ترتیب در تمامی مسابقاتی که تحت مقررات IPF   برگزار می شود به رسمیت می شناسد:

الف) اسکوات

ب)پرس سینه

ج)ددلیفت

د)مجموع

ب) مسابقه بین ورزشکارانی که بواسطه جنس، وزن بدن و سن گروه بندی شده اند انجام می شود. در مسابقات آزاد (OPEN)، مردان وزنان ورزشکاری که سن آنها ١۴ سال تمام به بالا باشند، می توانند شرکت نمایند.

ج) مقررات در تمامی مسابقات اعم از ناحیه ای، منطقه ای، ملی، جهانی، بین اللملی و غیره که تحت قوانین IPF  انجام میشود بکار می رود و رکورد های جهانی مادامیکه شرایط فوق الذکر مهیا نگردد به رسمیت شناخته نمی شود.

د) به هر ورزشکار برای هر یک از حرکات مسابقه ای سه نوبت  داده می شود. بهترین رکورد از هر کدام از حرکات مسابقه، برای مجموع سه حرکت مورد استفاده قرار می گیرد. اگر دو یا تعداد بیشتری از ورزشکاران به یک مجموع یکسان برسند، ورزشکاران به یک مجموع یکسان برسند، ورزشکار سبکتر از نظر رده بندی بالاتر از ورزشکار سنگینتر قرار میگیرد.

ه) اگر دو ورزشکار در وزنکشی با وزن بدن یکسان ثبت شده باشند و در پایان مسابقه به مجموع یکسان برسند، آن ورزشکاری که زودتر به مجموع رسیده است برنده خواهد شد. این قانون برای اهدای مدال و حکم قهرمانی برای حرکات اسکوات، پرس سینه و دد لیفت و رکوردزنی های بین المللی کار برد دارد.

 

مقررات فنی مسابقات پاورلیفتینگ ، حرکات مسابقه و قوانین آنها ( با عکس )

لینک

٢)  فدراسین بین المللی پاور لیفتینگ به وسیله فدراسیونهای عضو، مسابقات قهرمانی زیر را رهبری و اجراء مینماید:

الف) مسابقات آزاد قهرمانی مختلط مردان و زنان جهان
ب) مسابقات قهرمانی مختلط  نوجوانان و جوانان جهان
ج) مسابقات قهرمانی مختلط  پیشکسوتان جهان
د) مسابقات قهرمانی مختلط  پرس سینه جهان
ه) مسابقات قهرمانی پرس سینه پیشکسوتان جهان

 

مهمترین نکات مسابقات پاورلیفتینگ کشوری
در این قسمت از مقاله به طور جامع تر به بررسی مهمترین قوانین و نکات گفته شده در بخشنامه مسابقات اسکوات، پرس سینه و ددلیفت با لوازم و بدون لوازم قهرمانی باشگاه های کشور، میپردازیم.

پوشیدن لباس ورزشی برای هر مربی و کوچر ورزشکار الزامی است
ورزشکاران پس از وزنکشی به هیچ عنوان حق تغییر تیم خود را نخواهند داشت.
تیم های شرکت کننده باید معرفی نامه کتبی از باشگاه مربوطه داشته باشند
تمامی تیم های شرکت کننده در این دوره، باید یک هفته مانده به مسابقات اسامی خود را اعلام نمایند.
نفرات برتر این دوره از مسابقات با تایید کمیته فنی به مسابقات جهانی روسیه در آذرماه اعزام خواهند شد.
ورودی هر ورزشکار به مبلغ ۷.۰۰۰.۰۰۰ ریال می باشد که از طریق کارتخوان هنگام وزنکشی دریافت خواهد شد.
ورزشکارانی که در ۲ رده یا ۳ رده با هم شرکت کنند به ازای هر رده مبلغ ۱.۰۰۰.۰۰۰ ريال از ورودیشان کسر خواهد شد.
پس از فراخوانده شدن ورزشکار توسط منشی مسابقات حداقل زمان اجرای حرکات ۱ دقیقه خواهد بود و در غیر این صورت خطا اعلام می شود.
در هر ۴ رده سنی مسابقات اسکوات، پرس سینه و ددلیفت با لوازم و بی لوازم، تنها یکسری کاپ اهدا خواهد شد لذا امتیازات با لوازم و بی لوازم هر قسمت با هم جمع خواهد شد.
در بخش مسابقه پاورلیفتینگ با لوازم، تمامی وسایل کمکی ورزشکاران بازدید خواهد شد، از این رو ورزشکارانی که از لوازم های کمکی مطابق با استاندارد WRPF استفاده نکرده باشند امکان شرکت در مسابقات را نخواهند داشت.

مسابقات پاورلیفتینگ ۲۰۲۴
مسابقات پاورلیفتینگ با شرایط و قوانین خاصی برگزار می شوند که هدف آن ها تضمین رقابت عادلانه و ایمن برای ورزشکاران است. این مسابقات معمولاً به دسته های وزنی مختلف تقسیم می شوند تا ورزشکاران با هم وزن های خود به رقابت بپردازند. هر ورزشکار باید در سه حرکت اصلی پاورلیفتینگ، یعنی اسکوات، پرس سینه و ددلیفت، شرکت کند. برای هر حرکت، ورزشکار سه فرصت دارد تا بهترین رکورد خود را به ثبت برساند و مجموع بهترین رکوردها در هر سه حرکت، امتیاز نهایی او را تعیین می کند.

داوران با دقت اجرای صحیح حرکات و رعایت قوانین را نظارت می کنند و در صورت عدم رعایت استانداردها، حرکت را مردود اعلام می کنند. تجهیزات استاندارد مانند کمربندهای وزنه برداری، زانو بندها و لباس های مخصوص باید مورد تأیید فدراسیون های مربوطه باشد. همچنین، رعایت اصول ضد دوپینگ و انجام آزمایش های مربوطه قبل و بعد از مسابقات الزامی است تا اطمینان حاصل شود که همه شرکت کنندگان به صورت منصفانه و بدون استفاده از مواد غیرمجاز رقابت می کنند.

اوزان مسابقات و قوانین وزنکشی مسابقه پاورلیفتینگ
در مسابقات پاورلیفتینگ کشوری مسابقات جهانی روسیه وزن های اعلام شده به شرح زیر است:

وزن های +۱۴۰ کیلوگرم، ۱۴۰ کیلوگرم، ۱۲۵ کیلوگرم، ۱۱۰ کیلوگرم، ۱۰۰ کیلوگرم، ۹۰ کیلوگرم، ۸۲.۵ کیلوگرم، ۷۵ کیلوگرم، ۶۷.۵ کیلوگرم، ۶۰ کیلوگرم، ۵۶ کیلوگرم

لازم به ذکر است که وزن ۵۲ کیلوگرم در هر رده سنی، به رده سنی نوجوانان و جوانان اضافه خواهد شد.

این مرحله مهم از پاورلیفتینگ بدون هیچگونه ارفاق وزنی در روز وزن کشی انجام می گردد

قوانین و شرایط مسابقات پاورلیفتینگ ۲۰۲۴
با استناد بر بخشنامه رسمی نمایندگی فدراسیون جهانی پاورلیفتینگ (WRPF) در ایران برای مسابقات اسکوات، پرس سینه و ددلیفت با لوازم و بدون لوازم قهرمانی باشگاه های کشور انتخابی مسابقات جهانی روسیه در آذرماه، قوانین و شرایط مسابقات پاورلیفتینگ به صورت زیر است.

مسابقه پاورلیفتینگ کشوری که در تاریخ ۲۶ و ۲۷ مهرماه سال ۱۴۰۳ برگزار خواهد شد، پذیرای ۴ رده سنی به شرح زیر است:

رده سنی نوجوانان
شرایط سنی این رده شامل متولدین سال ۱۳۸۵ تا سال ۱۳۸۹ می باشد

رده سنی جوانان
شرایط سنی این رده شامل متولدین سال ۱۳۸۰ تا سال ۱۳۸۵ می باشد

رده سنی بزرگسالان
شرایط سنی این رده آزاد بوده و شرایط سنی برای این رده در نظر گرفته نشده است.

رده سنی پیشکسوتان
برای این رده سنی چهار مستر به صورت جداگانه درنظر گرفته شده است که در ادامه به طور کامل به بررسی آن میپردازیم.

مستر ۱ : متولدین سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۶۳

مستر ۲ : متولدین سال ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۳

مستر ۳ : متولدین سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۴۳

مستر ۴ : دارای سن ۷۰ سال به بالا

توجه به موارد زیر از اهمیت زیادی برخوردار است:

داشتن گواهی صحت و سلامت برای پیشکسوتان الزامی خواهد بود
لازم به ذکر است که افراد زیر ۱۴ سال امکان شرکت در مسابقات را نخواهند داشت.
مسابقات بلافاصله بعد از وزنکشی مسابقات هربخش از رده سنی پیشکسوتان برگزار خواهد شد.

برنامه تمرینی پاورلیفتینگ
در اینجا ۳ برنامه مخصوص پاورلیفترها قرار داده‌ایم تا بتوانند پس از انجام این برنامه‎‌ها سه رکورد پرس، اسکوات و لیفت را از آن خود کنند.

ابتدا باید این توضیح را بدهیم که یک تکرار بیشینه (یا 1RM) حداکثر نیروی است که یک فرد می‌تواند در یک فعالیت بدنی حداکثر انقباض را داشته باشد یعنی سنگین‌ترین وزنه­‌ای است که شخص، فقط برای یک بار می­‌تواند آن را بلند کند.
از مهمترین نکات در طراحی یک برنامه تمرین مقاومتی با وزنه، تعیین ۱RM برای هر عضله به صورت جداگانه هست، تا ورزشکار آگاهی داشته باشد که در هر تمرین باید با وزنه چند کیلویی کار کند.
میزان ۱RM معمولا به درصد بیان می‌شود، به طور مثال اگر ۱RM عضله جلو بازوی شخص ۲۰ کیلوگرم باشد و در یک ست از برنامه باید حرکت جلو بازو هالتر رو با ۶۰% 1rm اجرا کند، یعنی وزن هالتر در آن ست باید شصت درصد ۲۰ کیلوگرم باشد که می‌شود ۱۲ کیلوگرم.

برنامه افزایش قدرت و رکورد پرس

حرکت	تعداد ست	تکرار در هر ست	1rm
پرس سینه هالتر	۷	۱۰.۸.۶.۴.۳.۲.۱	%۱۰۰.%۹۵.%۹۵.%۹۰.%۸۵.%۸۰
پرس سینه دمبل	۴	۶.۶.۶.۶	%۸۰
پرس بالاسینه دمبل	۴	۱۰.۸.۸.۶	%۸۵.%۸۰.%۷۵.%۷۰
پارالل	۴	۱۰.۱۰.۱۰.۱۰	%۷۵
پشت بازو پرسی	۴	۱۲.۱۰.۸.۸
پشت بازو دمبل ایستاده	۴	۱۰.۱۰.۱۰.۱۰
پشت بازو دیپ نیکمت	۴	۸.۸.۸.۸

 

برنامه افزایش قدرت و رکورد اسکوات

حرکت	تعداد ست	تکرار در هر ست	1rm
اسکوات هالتر از پشت	۷	۱۰.۸.۶.۴.۳.۲.۱	%۱۰۰.%۹۵.%۹۵.%۹۰.%۸۵.%۸۰
هک اسکوات(هاگ پا دستگاه)	۴	۶.۶.۶.۶	%۸۰
پرس پا دستگاه	۴	۱۰.۸.۶.۶	%۸۵.%۸۵.%۷۵.%۷۰
لیفت سومو هالتر	۴	۱۰.۱۰.۱۰.۱۰	%۸۰
ددلیفت هالتر	۴	۸.۸.۸.۸
پشت پا خوابیده دستگاه	۴	۱۰.۱۰.۱۰.۱۰
ساق ایستاده دستگاه	۴	۱۵.۱۵.۱۵ ۱۵

 

برنامه افزایش قدرت و رکورد لیفت

حرکت	تعداد ست	تکرار در هر ست	1rm
ددلیفت هالتر	۷	۱۰.۸.۶.۴.۳.۲.۱	%۱۰۰.%۹۵.%۹۵.%۹۰.%۸۵.%۸۰
لیفت سومو هالتر	۴	۶.۶.۶.۶	%۸۵
زیربغل هالتر خم	۴	۱۰.۸.۸.۶	%۸۵.%۸۰.%۷۵.%۷۰
زیربغل قایقی دوبل	۴	۱۰.۱۰.۱۰.۱۰	%۷۵
جلوبازو هالتر	۴	۸.۸.۸.۸.۸
جلوبازو دمبل جفت	۴	۱۰.۱۰.۱۰.۱۰
ساعد دستگاه	۴	۱۲.۱۲.۱۲.۱۲

 

۳) فدراسیون بین المللی پاور لیفتینگ رکورد های جهانی را برای حرکات مسابقه ای مطابق گروه های سنی به شرح زیر به رسمیت شناخته و ثبت میکند :

(گروه های سنی)
الف) مردان، شامل:
١-بزرگسالان: از روزی که ورزشکار به ١۴ سالگی می رسد و به بالا ( بدون هیچ گونه محدودیت سنی)
٢-نوجوانان:  از روزی که ورزشکار به ١۴ سالگی می رسد تا پایان سن ١٨ سالگی.
۳-جوانان: از روزی که ورزشکار به سن ١۹ سالگی می رسد تا پایان سن ٢۳ سالگی.
۴-پیشکسوتان ١- از اول ژانویه سال میلادی که او به سن ۴٠ سالگی می رسد تا پایان سن ۴۹ سالگی.
۵-پیشکسوتان ٢- از اول ژانویه سال میلادی که او به سن ۵٠ سالگی می رسد تا پایان سن ۵۹ سالگی.
۶-پیشکسوتان ۳- از اول ژانویه سال میلادی که او به سن ۶٠ سالگی می رسد تا پایان سن ۶۹ سالگی.
٧-پیشکسوتان ۴- از اول ژانویه سال میلادی که او به سن ٧٠ سالگی میرسد و به بالا.

ب) زنان، شامل:
١-بزرگسالان :از روزی که ورزشکاربه سن ١۴ سالگی می رسد و به بالا (بدون هیچ محدودیت سنی)
٢-نوجوانان :همانند مردان
۳-جوانان :همانند مردان
۴-پیشکسوتان ١:همانند گروه ١ پیشکسوتان مردان
۵-پیشکسوتان ٢:همانند گروه ٢ پیشکسوتان مردان
۶-پیشکسوتان ۳:از اول ژانویه سال میلادی که او به سن ۶٠ سالگی می رسد و به بالا.

توضیح :باید توجه شود که افراد شرکت کننده در گروه سنی پیشکسوتان ۴ مردان و ۳ زنان اگرچه بصورت وزن آزاد میباشند، اما باید در وزنکشی  شرکت نموده و وزن بدن آنها برای محاسبه امتیاز ویلکس که مبنای رده بندی قهرمانی برای این گروههای سنی میباشد در کارت ویژه مسابقات ثبت شود.

کسانی می توانند در مسابقات پاور لیفتینگ شرکت نمایند که دارای ١۴سال یا بیشتر باشند.

۴)رده بندی قهرمانان برای تمامی گروههای سنی به وسیله مجموع بدست آمده ورزشکاران محاسبه می گردد که مطابق قوانین استاندارد پاورلیفتینگ است.

مردان بالای ٧٠ سال و زنان بالای ۶٠ سال در تمامی مسابقات برای اینکه در مکانهای اول، دوم و سوم قرار گیرند از امتیاز Wilks آنها استفاده می شود. دسته های سنی و تقسیمات اضافه آن ممکن است بر اساس صلاحدید فدراسیونملی هر کشور تطبیق داده شود.

۵)هرکشوری مجاز به شرکت دادن حداکثر ١٠ نفر  برای مردان و ۹ نفر برای زنان میباشد.

برای رده های سنی نوجوانان و جوانان حداکثر١١ نفر برای مردان و برای زنان ١۰ ورزشکار مجاز می باشد. در هر وزن خاص نباید بیش از دو نفر شرکت کننده از هر کشور وجود داشته باشد. درباره مردان پیشکسوت بالای ٧۰ سال و زنان بالای ۶٠ سال هر کشور می تواند ۳ ورزشکار و بیشتر برای شرکت در مسابقه برای کسب مدال در آن دسته سنی بر اساس امتیاز Wilks معرفی کند.

۶)هر کشوری میتواند حداکثر ۵ ذخیره یا جانشین به همراه تیم داشته باشد (اسامی آنها باید در کنگره فنی مسابقات ثبت شده باشد) .

برای شرکت این افراد در مسابقات ۶٠ روز قبل از تاریخ برگزاری مسابقات باید معرفی نامه دسته وزنی و بهترین مجموع کسب شده وی در طی ١٢ ماه گذشته که در مسابقات ملی یا بین المللی ثبت کرده ارائه گردد.

٧)هر کشوری باید یک جدول ترتیب تیمی را که شامل اسم ورزشکار، گروه وزنی و بهترین مجموع بدست آمده وی در سطح مسابقات ملی یا بین المللی در طول ١٢ ماه گذشته میباشد ارائه دهد.

تاریخ و عنوان مسابقه ای که بهترین مجموع هر ورزشکار در آن بدست آمده است باید مشخص شود. این جزئیات باید به دبیر کل IPF یا آن قاره و همچنین برگزار کننده مسابقه حداقل ۶٠ روز قبل از تاریخ مسابقه به عنوان لیست اولیه ارائه شود که شامل افراد ذخیره و ورزشکاران جایگزین نیز میشود. لیست اسامی نهایی باید حداقل ٢١ روز قبل از تاریخ مسابقه و با این توضیح که باید از روی اسامی کاندیدا هایی که در لیست اولیه حضور دارند ارائه گردد. این مورد شامل هرگونه جایگزینی و تغییر ورزشکاران می باشد. کوتاهی در ارائه این اطلاعات ممکن است منجر به حذف تیم متخلف شود. یک ورزشکار مادامیکه تحت محرومیت قرار دارد نمیتواند به وسیله فدراسیون ملی خود یک مجموع را جهت ثبت نام برای مسابقات جهانی یا قاره ای ارائه دهد.

٨)طبقه بندی امتیاز برای تمام مسابقات قهرمانی جهان، قاره و منطقه ای برای اولین ۹ مکان در هر گروه وزنی به ترتیب از چپ به راست به شزح زیر میباشد:
٢، ۳ ،۴ ، ۵ ، ۶ ، ٧ ، ٨ ، ۹ ، ١٢
پس از آن به هر ورزشکار که به یک مجموع برسد یک امتیاز تعلق میگیرد. بدین معنی که ورزشکاران از رتبه دهم به بعد هر کدام ١ امتیاز میگیرند. رده بندی امتیاز برای تمام مسابقات ملی میتواند مطابق صلاحدید فدراسیون ملی باشد.

۹)در تمام مسابقات بین المللی فقط امتیاز ۶  نفراز هر تیم که بهترین مقامها را بدست آورده اند جمع زده میشود. در صورت تساوی در امتیازات تیمی، تصمیم قطعی درباره رده بندی بصورتی که در بند ١١آمده است انجام می شود.

١٠) هرکشوری که بیش از۳سال عضو  IPFباشد، باید حداقل یک داور بین المللی را به همراه نماینده گان تیم به مسابقات  جهانی اعزام نماید.

اگر یک داور به همراه تیم آن کشور حاضر نباشد و یا با وجود حضور به عنوان داور یا عضو هیئت ژوری در طول مسابقه فعالیتی نداشته باشد، آنگاه فقط امتیاز ۴ نفر از آن تیم که بهترین مکانها را بدست آورده اند برای محاسبه امتیاز تیمی احتساب می شود.

١١)به مکانهای اول تا سوم تیمی جایزه داده می شود.

در صورت تساوی در رده بندی تیمی، آن تیم که دارای بیشترین مکانهای اول می باشد در اولین مکان رده بندی قرار می گیرد. در صورت تساوی بین دو تیم که به تعداد برابر مکانهای اول را دارا باشند، آنگاه آن تیم که بیشترین مکان دوم را دارد در اولین مکان رده بندی قرار خواهد گرفت و همینطور تا ۶ ورزشکار برتر که به آنها امتیاز تعلق میگیرد.

١٢)در تمامی مسابقات قهرمانی IPF یک جایزه قهرمان قهرمانان باید به ورزشکاری که بهترین نتیجه و رکورد را بر اساس فرمول ویلکس WILKS FORMULA  داشته است اعطاء شود ( در گذشته تنها قهرمانان هر دسته وزنی شایسته دریافت این مقام بودند که در قوانین جدید این تبصره برداشته شده است).

١۳)در مسابقات بین المللی، مدالها به مقام های اول، دوم و سوم هر گروه وزنی بر اساس مجموع آنها داده می شود.

علاوه بر این، مدالها به مقامهای اول، دوم و سوم هر گروه وزنی بر اساس مجموع آنها داده می شود. علاوه بر این مدالها یه احکام قهرمانی بهید به ورزشکارانی که در یک گروه وزنی در حرکت اسکوات، پرس سینه و ددلیفت به مقام های اول تا سوم رسیده اند داده شود.
ضمنآ ورزشکار برای دریافت مدال و حکم هر حرکت باید حتمآ مسابقه را تمام کرده و به یک مجموع رسیده باشد.

 

تجهیزات پاورلیفتینگ و قوانین استفاده از آنها در مسابقات

در این مقاله لباس و تجهیزات پاورلیفتینگ و همچنین قوانین استفاده از تجهیزات جانبی این ورزش در مسابقات از جمله لباس، کفش، مچ بند،زانوبند،باندهای حمایتی، کمربندجوراب و شورت ورزشکاران بیان شده است.

 

۱. لباس پاورلیفتینگ (Powerlifting Clothes)

۲. قوانین استفاده از تی شرت (T-shirt) و لباس حمایت کننده در مسابقات

۳. تجهیزات جانبی پاورلیفتینگ و قوانین استفاده از آنها در مسابقات

۴. کنترل و بازرسی لباس ها و تجهیزات شخصی ورزشکاران در مسابقات

 

پیش از آنکه ورزشکاری بخواهد رکورد تازه ای را ثبت کند لباس ها و تجهیزات وی توسط مسئولین کتنرل فنی مسابقات مورد بررسی قرار گرفته می شود.

لباس پاورلیفتینگ (Powerlifting Clothes)
لباس پاورلیفتینگ معمولا در دو نوع حمایت کننده و ساده طراحی می شوند. لباس های حمایت کننده، لباس های تائید شده از جانب شرکت های معتبری هستند که استفاده از آنها در مسابقات Powerlifting و پرس سینه (Powerlifting chest press) با تائیدیه کمیته فنی مسابقات صورت می گیرد. اما لباس های ساده تقریبا شبیه به دوبنده ورزشی است که استفاده از آن در مسابقات، به تائیدیه کمیته فنی مسابقات نیاز ندارد.

به طور کلی لباس پاورلیفتینگ باید به صورت یک تکه و تک لایه و فاقد هر گونه وصله، و دقیقا اندازه تن ورزشکار بوده و شل نباشد و آستین لباس باید روی شانه های ورزشکار را کاملا بپوشاند. ورزشکار در مسابقات می تواند از این لباس در هر رنگی که مایل است استفاده کند و وجود علامت و نشانه هایی از قبیل نام ورزشکار، ملیت، و یا اسپانسر مالی بر روی لباس بلامانع است.

اما دوخت و درز لباس نبایستی بیش از ۵ سانتیمتر ضخامت و ۳ سانتیمتر پهنا داشته باشد تنها دوبنده های معمولی مجاز هستند که پهنایی بیشتر از ۳ سانتیمتر داشته، و در قسمت پاها در قسمت بالای ران در اندازه ۱۲*۲۴ سانتیمتر، از دو لایه استفاده شده باشد. همچنین محل درز لباس می تواند توسط دوخت نازکی از جنس کش با بیش از ۲ سانتیمتر پهنا و ۵ سانتیمتر ضخامت تقویت شود. همچنین دوبنده ساده مجاز است تا ۲۵ سانتیمتر پا داشته باشد اما پوشیدن لباس همراه با استرج و دوبنده برای ورزشکارانی که سوت ندارند ممنوع می باشد.

قوانین استفاده از تی شرت (T-shirt) و لباس حمایت کننده در مسابقات
T-shirt و یا پیراهن در مسابقات پاورلیفتینگ بایستی به صورت تک لایه باشد و درهر رنگی بنا به سلیقه ورزشکار می تواند مورد استفاده قرار گیرد و در هنگام اجرای حرکات اسکوات (Squat) و پرس سینه (Chest press) حتما پوشیده شود اما در اجرای حرکت لیفت (Lift) پوشیدن آن برای ورزشکار کاملا اختیاری است. اما در مسابقات زنان، بانوان پاورلیفتینگ کار بایستی تی شرت و یا پیراهن را در هنگام اجرای تمامی حرکت ها بر تن داشته باشند. لباس و یا تی شرت های حمایت کننده باید مورد تائید کمیته فنی مسابقات قرار گرفته و در تمامی حرکات اجرایی بانوان مورد استفاده قرار گیرد. این لباس ها نباید به قدری بلند باشند که قسمت باسن ورزشکار را کامل پوشش دهند، همچنین نباید در هیچ یک از قسمت ها دچار تا خوردگی شوند که موجب حمایت و کمکی اضافی برای بانوی ورزشکار شود.

در ساخت لباس های پاورلیفتینگ (آقایان – بانوان) :

نباید هیچگونه ماده لاستیکی و یا چیزی شبیه به آن بکار رفته باشد.
در طراحی این لباس ها نباید جیب، دگمه، زیپ، و یا یقه V شکل لحاظ شده باشد.
جای درز لباس نباید تقویت شده باشد.
لباس باید از نخ و یا پلی استر و یا ترکیبی از هر دوی این مواد تشکیل شده باشد.
آستین های لباس نبایستی از روی بازوها (دالتوئید) بالاتر و از آرنج ها پائین تر باشد، اما لباس مورد استفاده در حرکات اسکوات و لیفت می تواند بدون آستین باشد.
نوشته و طرح های روی لباس ورزشکار می تواند مربوط به ملیت، اسپانسر و یا قاره ورزشکار باشد. اما استفاده از لباس و T-shirt هایی که بر روی آنها تصویر و نوشته های سیاسی و مذهبی باشد ممنوع است.

تجهیزات جانبی پاورلیفتینگ و قوانین استفاده از آنها در مسابقات
هر پاورلیفتینگ کاری در مسابقات دارای لوازم و تجهیزات جانبی است که استفاده برخی از آنها اختیاری است اما باید قبل از مسابقه مورد بازرسی و تائید کمیته فنی مسابقات قرار گرفته شده باشد. این ملزومات شامل، کفش، جوراب، زانوبند، شورت، کمربند، باندهای حمایتی، و مچ بند است که در ادامه مقررات استفاده از آنها در مسابقات خواهیم پرداخت.

شورت (Short) : یک شورت استاندارد باید از ترکیب نخ و پلی استر تهیه شده باشد. این شورت بایستی در هنگام مسابقه و وزنه زدن در زیر لباس ورزشکار پوشیده شود. استفاده از شورت هایی از جنس پلاستیک در مسابقات ممنوع می باشد.

جوراب (Socks) : ورزشکار می تواند از جورابی به رنگ دلخواه خود استفاده کند اما طول آن باید تا زیر زانوی ورزشکار را پوشش دهد. استفاده از جوراب های زنانه، بسیار تنگ، و ساق بلند در مسابقات ممنوع است. لازم است بدانید که استفاده از جوراب در هنگام اجرای حرکت لیفت (Lift) در مسابقات اجباری است و حتما بایستی تا زیر زانوی ورزشکار را پوشش دهد.

کمربند (Belt) : استفاده از کمربند در مسابقات امری اختیاری است اما در صورت استفاده باید حتما بر روی لباس بسته شود. بطور کلی کمربند باید از جنس چرم، وینیل، و یا هرماده ای که قابلیت کشسانی نداشته باشد تهیه شده باشد. کمربند می تواند از یک یا چند لایه که به یکدیگر دوخته و یا چسبیده شده اند باشد اما هر گونه لایه گذاری مخفی درون کمربند که سبب حمایت و افزایش نیرو شود ممنوع است. وجود یک سگک در قسمت انتهایی یک سر کمربند که بوسیله دوخت و یا منگه متصل شده باشد بلامانع است، حتی این سکگ می تواند از نوع قلاب شونده و یا سریع باز شونده باشد. درج نام ورزشکار، ملیت، و یا نام باشگاه ورزشی ورزشکار بر روی کمربند بلامانع است.

کفش (Shoes) : استفاده از کفش در مسابقات پاورلیفتینگ مستلزم رعایت نکاتی است که حتما باید توسط ورزشکار لحاظ شود. استفاده از تمام کفش های ورزشی از قبیل کفش بسکتبال، کشتی و حتی چکمه های ورزشی بلامانع است اما ارتفاع قسمت کفی کفش نباید بیشتر از ۵ سانتیمتر باشد و بصورت یکپارچه تمام قسمت زیر کفش را پوشانده باشد. در صورتی که قسمت داخلی کفش گشاد باشد ورزشکار می تواند با کفی به ضخامت ۱ سانتیمتر قسمت داخلی را بپوشاند.

مچ بند (Wrist) : نباید بیشتر از ۱ متر طول و ۸ سانتیمتر عرض داشته باشد و هر گونه دوخت و نوار دوزی باید در درون ۱ متر طول مچ بند انجام شده باشد. برای ایمنی بیشتر مچ های ورزشکار در مصاف با وزنه ، مجاز است که یک حلقه و یا بند در داخل مچ بند تعبیه شود اما انگشتان ورزشکار در هنگام اجرای حرکت نباید داخل حلقه و یا بند قرار داشته باشد. مچ بند در هنگام قرار گیری بر روی مچ دستان ورزشکار نباید بیش از ۱۰ سانتیمتر بالای مچ و ۲ سانتیمتر پائین تر از مفاصل مچ ها را بپوشاند.

زانوبند (Knee Strap) : بایستی ۲ متر طول و در حدود ۸ سانتیمتر عرض داشته باشد و نباید بیش از ۱۵ سانتیمتر از بالای زانوها و همچنین ۱۵ سانتیمتر از زیر زانوها را بپوشاند و طول پوشش زانوها نبایستی بیش از ۳۰ سانتیمتر باشد. همچنین استفاده از زانوبندهایی که در ساخت آنها از مواد پلاستیک غیر طبیعی که قابلیت کشسانی دارند و استفاده از زانوبندهای ۲ تیکه در مسابقات ممنوع است.

باندهای حمایتی (Supporting Bands) : در مسابقات رسمی پاورلیفتینگ ورزشکاران تنها مجاز به استفاده از باندهایی هستند که توسط کمپانی های معتبر ساخته شده و مورد تائید کمیته فنی مسابقات قرار گرفته شده باشد. استفاده از باندهای پزشکی بدون اجازه کمیته فنی و پزشک مخصوص مسابقات یا سرداور ممنوع است. در رقابت هایی که پزشک وجود نداشته باشد سرداور مسابقه مسئول کنترل استفاده از باندها و حتی تجهیزات پزشکی جهت آسیب و جراحت است.

کنترل و بازرسی لباس ها و تجهیزات شخصی ورزشکاران در مسابقات
کنترل تجهیزات شخصی ورزشکاران از قبیل باندها، زانوبند،مچ بند، لباس و .. در هر زمانی از رقابت میتواند توسط داوران انجام شود. معمولا این کنترل در هنگام وزن کشی توسط دو داور صورت می گیرد و تمامی وسایل و تجهیزات ورزشکاران توسط مهر تائید می شوند. چنانچه پس از بازرسی و کنترل تجهیزات ورزشکاری با تجهیزات غیر مجاز بر روی استیج مسابقه حاضر شود در صورتی که خطا عمدی نباشد می تواند حرت بعدی خود را انجام دهد اما در صورتی که عامدانه از تجهیزات غیر مجاز استفاده کرده باشد توسط کمیته فنی از دور مسابقات خارج خواهد شد. استفاده از کلاه و همراه داشتن ساعت و زیور آلات در مسابقات اکیدا ممنوع است.

پیش از آنکه ورزشکار بخواهد رکورد تازه ای را به نام خود ثبت کند تمامی لباس و تجهیزات وی توسط داوران و کمیته فنی بازرسی می شود و اگر یکی از وسایل غیر مجاز در هنگام ثبت رکورد به همراه داشته باشد از دور مسابقات حذف و رکورد وی ثبت نخواهد شد مگر اینکه غیر عمد مرتکب اشتباه شده باشد.

( تجهیزات مسابقه و مشخصات آنها )

١-سکوی مسابقه(:(PLATFORM
تمامی حرکات باید روی سکویی که اندازه آن حداقل ۵/٢× ۵/٢ متر و حداکثر ۴×۴ متر باشد انجام بگیرد. سطح سکو باید صاف، محکم، تراز و غیر لغزنده بوده و ارتفاع آن از کف سالن باید حداکثر ١۰ سانتی متر
باشد. سطح سکو باید بوسیله یک نوع از موکت غیر لغزنده، هموار، مسطح و یکپارچه پوشانده شود. استفاده از کفپوشهای لاستیکی و موارد مشابه مجاز نمیباشد.

٢-میله هالتر و صفحه ها( دیسک ها):
برای تمامی مسابقاتی که تحت قوانین IPF برگزار میگردد، تنها هالتر های دیسکی مجاز میباشند. استفاده از صفحه هایی که فاقد مشخصات لازم باشند مسابقه و رکورد های برپا شده را باطل خواهد کرد. فقط میله ها و صفحه هایی که دارای تمام مشخصات قانونی باشند، باید در تمام طول مسابقه و برای تمام حرکات مورد استفاده قرار گیرند.

میله در طول مسابقه عوض نمی شود مگر آنکه خمیده شود و یا طوری آسیب ببیند که کمیته فنی، ژوری یا داوران تصمیم به تعویض آن بگیرند. آجهای میله های مورد استفاده در تمامی مسابقات IPF نباید آبکاری کروم شده باشد، فقط میله ها و صفحه هایی که مرود تائید IPFهستند این امکان را دارند تا در مسابقات جهانی IPF مورد استفاده قرار بگیرند.

از سال ٢۰٠٨ فاصله آجهای روی میله های مورد تائید IPF به صورت استاندارد و جهانی روی یکی از میله های اصلی APPROVED پیاده خواهند شد.

الف)میله باید راست بوده و خوب آج بندی و شیار بندی شده و با ابعاد زیر مطابقت داشته باشد :
١-طول میله نباید بیش از ٢/٢ متر باشد.
٢-فاصله بین آستینهای میله نباید کمتر از ۳١/١ متر و بیشتر از ۳٢/١ متر باشد.
۳-قطر میله نباید بیش از ٢٩ میلی متر و کمتر از ٢٨ میلی متر باشد.
۴-وزن میله به همراه ققلهای آن ٢۵ کیلو گرم است.
۵-قطر آستینهای میله نباید بیش از ۵٢ میلی متر و کمتر از ۵٠ میلی متر باشد.
۶-یک علامت اندازه گیری شده چاپی باید بر روی میله حک شود، طوری که فاصله ٨١ سانتی متر علامت گذاری شود.

ب)صفحه ها باید با مشخصات زیر مطابقت داشته باشند:
١-تمامی صفحه های مورد استفاده در مسابقه باید تا ٢۵/٠ درصد یا ١٠ گرم از وزن تعیین شده برای آن ضریب خطا داشته باشند.

وزن ظاهری صفحه              ماکزیمم ضریب خطا                         حداقل ضریب خطا
۵٠                                             ١٢۵/۵٠                                       ٨٧۵/۴٩
٢۵                                            ۵١/٠                                            ٩۳٧۵/٢۴
٢٠                                          ٠۶٢۵/٢۵                                        ٩۵/١٩
١۵                                           ٠۵/٢٠                                          ٩۶٢۵/١۴
١٠                                         ٠۳٧۵/١۵                                          ٩٧۵/٩
۵                                           ٠٢۵/١٠                                         ٩٨٧۵/۴
۵/٢                                        ٠١٢۵/۵                                          ۴٩/٢
٢۵/١                                      ۵١/٢                                              ٢۴/١
۵/٠                                       ٢۶/١                                              ۴٩/٠
٢۵/٠                                     ٢۶/٠                                               ٢۴/٠

٢-اندازه سوراخ صفحه حداقل ۵٢ و حد اکثر ۵۳ میلی متر است.
۳-صفحه های مسابقه به ترتیب عبارتند از:
٢۵/١ ، ۵/٢ ، ۵ ، ١۰ ، ١۵ ، ٢۰ ، ٢۵ ، ۵۰ کیلوگرم.

۴-به منظور رکورد شکنی ممکن است وزنه های سبکتر مورد استفاده قرار بگیرند تا به وزنه ای رسیده شود که حداقل ١ کیلوگرم از رکورد کنونی بیشتر باشد.
۵-صفحه های ٢۰ کیلویی و بالاتر نباید بیش از ۶ سانتی متر ضخامت داشته باشند. صفحه های ١۵ کیلویی و کمتر نباید بیش از ۳ سانتی متر ضخامت داشته باشند.
۶-صفحه ها باید با رنگ های زیر کد بندی شوند:

١۰ کیلوگرم و یا کمتر از آن  : هر رنگی
١۵کیلوگرم : زرد    ٢۵کیلوگرم: قرمز
٢۰کیلوگرم:آبی    ۵۰کیلوگرم:سبز

٧-همه صفحه ها باید به طور واضح با وزنشان علامتگذاری شده باشند و صفحه ها به ترتیب دادن سنگینترین آنها در داخلی ترین قسمت و گذاشتن صفحه های سبکتر در مراحل بعدی بر روی میله جا گذاری میشوند، طوری که داوران بتوانند شماره های هر وزنه را بخوانند.

٨-اولین و سنگینترین وزنه باید طوری روی میله قرار داده شود که شماره حک شده روی صفحه به سمت داخل میله باشد و صفحه های بعدی همراه با افزایش وزنه طوری گذاشته میشوند که شماره حک شده به سمت بیرون باشد.

٩-قطر سنگینترین صفحه نباید بیش از ۴۵ سانتی متر باشد.

١۰-استفاده از وزنه های دور لاستیکی یا لاستیکی مجاز می باشد، طوری که پس از جا گذاری قفل، تا انتهای میله حداقل ١۰ سانتی متر فاصله جهت گرفتن میله توسط مراقبان وجود داشته باشد.

قفلها:
الف)همیشه باید در مسابقات مورد استفاده قرار گیرند.
ب)هرکدام باید 2.5 کیلوگرم وزن داشته باشند.

پایه های اسکوات (RACKS) :

١)تنها پایه های اسکواتی که در شرکت ها و کارخانجات معتبر ساخته شده و مورد تائید کمیته فنی بوده و ثبت شده باشد میتواند در مسابقات جهانی مورد استفاده قرار گیرد.
٢)پایه های اسکوات باید دارای قابلیت تغییر ارتفاع از حد اقل ١متر در پایین ترین وضعیت و تا ارتفاع حداکثر ؛١٧٠ سانتیمتر در بالا بوده و هر ۵ سانتیمتر جهت افزایش ارتفاع، سوراخ های قابل تنظیم داشته باشد.
۳)تمام پایه های هیدرولیک باید در ارتفاع مورد نیاز به وسیله به کار بردن میخهای مخصوص کاملآ محکم شوند.

نیمکت پرس سینه (BENCH) :

فقط نیمکت و پایه های پرس تائید و ثبت شده از شرکت و کارخانه های معتبر تجاری میتواند در مسابقات استفاده شود.
نیمکت باید با اندازه های زیر مطابقت داشته باشد :
١-طول آن نباید کمتر از ٢٢/١ متر بوده و باید دارای سطح صاف و تراز باشد.

٢-عرض آن حداقل ٢۹ سانتیمتر و حداکثر ۳٢ سانتیمتر باید باشد.
۳-ارتفاع سطح تشک از سطح زمین یا سکو باید حداقل ۴٢ سانتیمتر و حداکثر ۴۵ سانتیمتر باشد. ارتفاع پایه های نیمکت که باید قابل تنظیم باشد، حداقل ٧۵ سانتیمتر و حداکثر ١١٠ سانتیمتر از سطح زمین تا سطح محل استقرار میله باشد.
۴-حداقل فاصله پایه های نیمکت از سطوح داخلی آن از هم باید ١١٠ سانتیمتر باشد.
۵-سرنیمکت باید ٢٢ سانتیمتر بالاتر از جایی که پایه ها به نیمکت متصل میشوند امتداد داشته باشد و البته با ۵ سانتیمتر تفاوت قابل اغماض از هر طرف.
۶)ستون ها و پایه ها باید به طور مناسب محکم و استوار شده باشد.

چراغهای داوری (LIGHTS):

یک سیستم چراغهای داوری که به وسیله آن داوران بتوانند آرای خود را اعلام نمایند، باید وجود داشته باشد. هر داور یک چراغ سفید و قرمز را کنترل میکند که بوسیله آنها حرکات صحیح و خطا را مشخص میسازد. چراغها باید به ترتیب افقی مطابق با وضعیت سه داور قرار بگیرند آنها باید به گونه ای سیمکشی شده باشند که در موقع اعلام رای با هم روشن شوند نه به طور جداگانه.برای اعلام رای در موقع اضطراری همانند قطع برق و غیره باید برای داوران پرچم های کوچک سفید و قرمز مهیا گردد تا پس از پایان حرکت، زمانی که سرداور دستور قابل شنیدن پرچم ‘’ FLAGS ‘’ را می دهد، از آنها برای اغلام رای استفاده شود.

کارتهای خطا – پرچم ها :
پس از آنکه چراغ ها فعال و روشن شدند داوران باید علت خطا را بوسیله کارت یا پرچم یا فعال کردن سیستم چراق به منظور روشن شدن علت آن به ورزشکار و بقیه اعلام نمایند.
تعداد کارتهای علت خطا :

رنگ کارتها: خطای شماره ١=  کارت قرمز _ خطای شماره ۲ = کارت آبی
خطای شماره ۳= کارت زرد

١.قرمز:
راست نبودن زانوها در پایان حرکت
توضیح:
ناتوانی در راست شدن با شانه های رو به عقب    ١.قرمز:
میله به سینه نچسبیده باشد.
توضیح:
نرسیدن به سینه یا تماس نداشتن با ناحیه قفسه سینه.    ١.قرمز:
کوتاهی در مقدار نشستن کافی.نشستن کافی:باید سطح فوقانی پاها در ناحیه مفصل ران پایین تر از سطح بالایی زانوها برود.

۲.آبی
حرکت پائین رونده میله قبل از رسیدن به وضعیت نهایی. اگر میله ساکن و در عقب باشد دلیلی برای خطای لیفت نمیباشد.
مورد حمایت قرار دادن میله بوسیله قرار دادن روی پاها در طول حرکت. اگر میله روی رانها کشیده شود به طوریکه مورد حمایت رانها واقع نشود موجب دریافت خطا نمی گردد.    ۲.آبی
هرگونه امتداد یافتن نا متوازن خیلی زیاد و مشخص بازوها در طول حرکت
حرکت پائین رونده کل میله در خلال حرکت رو به بالا (پرس).
ناتوانی در پرس کردن وزنه تا صاف شدن    ۲.آبی
نداشتن وضعیت راست بدنی با زانوان صاف در شروع و پایان حرکت .
هرگونه حرکت پایین رونده میله در طول بالاآمدن
تغییر وضعیت میله روی شانه ها بعد از شروع حرکت.هرگونه حرکت میله هالتر بیش از قطر یا ضخامت آن بر روی پشت و پایینتر از وضعیت اولیه در خلال اجرای حرکت.

۳.زرد:
پایین آوردن میله قبل از دریافت دستور سر داور
پایین آوردن میله بدون داشتن کنترل بر روی آن با هر دو دست  مثل رها کردن میله از کف دستها
قدم گذاشتن به سمت جلو یا عقب گر چه حرکات جانبی پاها بین سینه و پاشنه کف پاها مجاز است.
کوتاهی در رعایت هر کدام از موارد توصیف شده مربوط به اجرای حرکت.    ۳.زرد:
پرش دادن میله از روی سینه به وسیله حرکات پرتابی قفسه سینه و فروبردن میله در عضلات سینه پس از بیحرکت نگه داشتن آن طوری که به آسانتر شدن حرکت کمک کند.
عدم اطاعت از دستورات سر داور در خلال شروع و پایان حرکت.
هرگونه تغییر وضعیت ورزشکار پس از فیکس شدن وی. توضیح:
بلند شدن سر شانه ها و باسن یا پاها از موقعیت اصلیشان پس از تماس با نیمکت یا زمین یا حرکات جانبی دستها روی میله.
هرگونه تماس میله یا ورزشکار با مراقبان در طول حرکت و بین دستورات سرداور به منظور آسان شدن حرکت.
تماس پاهای ورزشکار با نیمکت یا پایه های آن.
هرگونه تماس عمدی میله با مراقبان به منظور آسان شدن حرکت.
کوتاهی در رعایت هرکدام از موارد بیان شده در زمینه اجرای حرکت.    ۳.زرد:
قدم گذاشتن به شمت جلو یا عقب، حرکات جانبی کف پاها و جنبش یا حرکت پاها بین سینه و پاشنه مجاز است.
عدم اطاعت از دستورات سر داور در خلال شروع و پایان حرکت.
دوبار تلاش برای بلند شدن یا بیشتر در پایین حرکت تماس مراقبان با میله یا ورزشکار در بین دستورات سر داور به منظور آسانتر نمودن حرکت.
تماس آرنج یا بازوها با پاها، تماس مختصر چنانچه هیچگونه کمکی به ورزشکار نکند مجاز است.
سقوط یا انداختن وزنه در پایان حرکت.
کوتاهی در رعایت هرکدام از موارد قانونی بیان شده در اجرای حرکت اسکوات.

Scoreboard:
یک اسکوربورد با جزئیات قابل روئیت باید برای تماشاچیان، دست اندر کاران و کلیه افراد حاضر در مسابقه برای پیگیری روند مسابقه باید تهیه شود. نام ورزشکاران باید بوسیله شماره در هر جلسه مشخص شود.
لیفت        پرس سینه    اسکوات
مقام    مجموع        زیر مجموع

تجهیزات و لباس های شخصی:

لباس:
الف)حمایت کننده
تنها لباسهای تائید شده از شرکتهای معتبر اجازه استفاده در مسابقات پاورلیفتینگ و پرس سینه را دارند.
ب)ساده(بدون حمایت):
دوبنده(singlet) ، نیازی به تائید کمیته فنی ندارد.
لباس پاورلیفتینگ باید تک لایه و یک تکه و بدون وصله و پینه، لایه گذاری و تقسیمات غیر لازم دیگر باشد. لباس باید اندازه تن ورزشکار بوده و شل نباشد.

آستین پیراهن باید روی شانه ها را کاملآ بپوشاند.
١)لباس به هر رنگی می تواند باشد.

۲)لباس پاور می تواند شامل علامت، نشانه و نوشته هایی باشد که نشانگر اسم یا ملیت یا اسپانسر مالی و یا نام انجمن ورزشکار باشد. نام ورزشکار روی لباس می تواند نوشته شود.

۳)درز یا دوخت لباس نمی تواند بیش از  ۳ سانتی متر پهنا و ۵ سانتی متر ضخامت داشته باشد. فقط دوبنده عادی می تواند پهنایی بیش از ۳ سانتی متر داشته باشد و می تواند در قسمت پاها ناحیه بالای ران از دو لایه به سایز۴ ٢* ١٢  سانتی متر استفاده شود.

۴)محل درز لباس می تواند به وسیله دوخت نازکی از کش که بیش از  ۲سانتیمتر پهنا و ۵،. سانتی متر ضخامت ندارد حمایت و تقویت شود.

۵)پاهای سوت می تواند به میزان حد اقل ۳و حداکثر ۵ ١سانتیمتر باشد. دوبنده ساده می تواند تا ۲۵ سانتی متر پا داشته باشد. پوشیدن تو ام استرج و دو بند برای ورزشکارانی که سوت ندارند ممنوع است.

تی شرت یا پیرهن حمایت کننده:
پیراهن باید تک لایه بوده و به هر رنگی می تواند باشد و حتمآ باید در حرکات اسکوات و پرس سینه پوشیده شود ولی پوشیدن آن در حرکت لیفت اختیاری است. استفاده از لباس های دو لایه ممنوع است. در مورد زنان باید پیراهن یا تی شرت را در تمامی حرکات بپوشند.

پیراهن حمایت کننده باید مورد تایید کمیته فنی قرار گرفته باشد و در لیست تجهیزات تایید شده و لباس های صادراتی ثبت شده و در تمامی حرکات مورد استفاده قرار گیرد.
پیراهن حمایت کننده نباید بقدری بلند باشد که باسن را به طور کامل بپوشاند و نیز جایی طوری تا خوردگی داشته باشد که موجب کمک و حمایت اضافی شود.

پیراهن باید با موارد زیر مطابقت داشته باشد:

١) شامل هیچگونه ماده لاستیکی یا چیزی شبیه ّه آن نباشد.
۲)نباید هیچگونه جیب، دکمه، دگمه،زیپ یا یقه V شکل داشته باشد.
۳)جای درز آن نباید تقویت شده باشد.
۴)باید از نخ، پلی استر یا ترکیبی از هردوی آنها ساخته شده باشد.
۵)آستینهای آن نباید از دلتوئید بالاتر و از نوک آرنج پایین تر باشد. پیراهن استفاده شده در اسکوات و لیفت می تواند بدون آستین باشد.
۶)طرح یا نوشته های روی تی شرت میتواند شامل طرح و یا نوشته مربوط به ملیت لیفتر یا قاره و یا اسپانسر او باشد. استفاده از تی شرتهایی که دارای عکس ها و نوشته های بد و زشت باشند ممنوع است.

شورت ها (Briefs) :

یک شورت استاندارد (شورت بکس مورد قبول نیست) می تواند ترکیبی از نخ و پلی استر باشد و در زیر لباس ورزشکار پوشیده شود.
پوشیدن شورت شنا یا موارد مشابه که دارای مواد پلاستیکی ( بجز در ناحیه کمر) باشد ممنوع است.

جوراب:
١(به هر رنگی می تواند باشد.
۲)باید حد اکثر تا زیر زانو و جایی که زانو بند بسته می شود باشد.
۳)پوشیدن جوراب زنانه ساق بلند یا جوراب بسیار تنگ اکیدآ ممنوع است.
۴)در حرکت لیفت پوشیدن جوراب الزامی است به طوری که تا زیر زانو را بپوشاند.

کمر بند:
پوشیدن کمربند اختیاری است. ولی در صورت استفاده باید روی لباس قرار گیرد.

جنس و فرم:
١(کمربند می تواند از جنس چرم و یا وینیل یا هر ماده غیر ارتجاعی مشابه به صورت یک یا چند لایه که به هم چسبیده یا دوخته شده اند تهیه شده باشد.
۲)هرگونه لایه گذاری پنهانی داخل کمربند و چیزی که باعث حمایت و افزایش نیرو شود اکدآ ممنوع است.
۳)سگکی در انتهای یک سر کمربند، بوسیله دوختن یا منگنه زدن می تواند متصل شود.
۴)سگک کمربند می تواند تک قلاب یا از نوع سریع آزاد شونده (Quick release) باشد.
۵)یک حلقه زبانه دار می تواند نزدیک سگک دوخته یا منگنه شود.
۶)نام ورزشکار، ملیت، ایالت یا باشگاه ورزشی اش می تواند بیرون کمربند نمایش داده شود.

ابعاد:
١(حد اکثر پهنای کمربند باید ١٠ سانتی متر باشد.
۲)حداکثر ضخامت کمربند١۳ میلیمتر
۳)پهنای قسمت داخلی سگک حداکثر ١١ سانتی متر
۴)پهنای خارجی سگک حداکثر١۳   سانتی متر
۵)حداکثر پهنای حلقه ۵ سانتی متر
۶)حداکثر فاصله بین انتهای کمربند تا پایان حلقه ۲۵ سانتی متر

کفش:
باید در مسابقه کفش یا چکمه پوشیده شود.
١(تمام کفش ها و چکمه های ورزشی از قبیل کفش کشتی یا بسکتبال می تواند در مسابقات استفاده شود (به استثنای چکمه حاکی)
۲)حداکثر ارتفاع تخت کفش ۵ سانتی متر است.
۳)تخت کفش باید به طور یکنواخت هردو طرف را بپوشاند.
۴)اگر داخل کفش گشاد باشد می تواند با کفی به ضخامت ١ سانتی متر پوشانده شود.

باند ها:
تنها باند های تک لایه از جنس پلی استر، نخ یا ترکیبی از این دو باشند اجازه استفاده در مسابقات را دارند.

الف)مچ بند:
١(مچ بند نباید بیشتر از ١متر طول و ٨سانتی متر پهنا داشته باشد. هرگونه وصله و نوار دوزی باید متحدا داخل ١متر باشد. برای کمک به ایمنی بیشتر می توان یک حلقه (بند) داخل مچ بند تعبیه کرد.
۲)شست یا انگشتان ورزشکار نباید در طول حرکت داخل حلقه(بند) باشد.
۳)مچ بند نباید بیش از ١٠ سانتی متر از بالای مچ و ۲ سانتی متر از پایین مفصل آن را بپوشاند. در مجموع نباید از۲ ١ سانتی متر تجاوز کند .

ب)زانو بند:
۴)حداکثر باید ۲متر طول و ٨ سانتی متر پهنا داشته باشد. نباید بیشتر از ١۵ سانتی متر بالای زانو و ١۵ سانتی متر زیر زانو را بپوشاند. طول پوشش زانو بند نباید بیش از ۳٠ سانتی متر باشد. استفاده از دو زانو بند اکیدآ ممنوع است.
استفاده از مواد پلاستیکی مصنوعی کشسان فقط در بافت زانو بند ها قابل قبول است.

۵)باندها نباید با جوراب یا لباس ورزشکار تماس پیدا کند.
۶) استفاده از باند ها در نقاط دیگر بدن ممنوع است .

باند های حمایت کننده:

تنها باند هایی که در شرکت های معتبر تجاری ساخته شوند و نیز مورد تایید کمیته فنی باشند می توانند در مسابقات مورد استفاده قرار گیرند.
٧)انواع باند های پزشکی بدون اجازه هیات ژوری یا سر داور نباید در نقاط مختلف بدن استفاده شود.
٨)در تمام مسابقاتی که هیئت ژوری و پزشک وجود نداشته باشد، سر داور مسئول کنترل استفاده از باندها و وسایل پزشکی به منظور درمان آسیب و جراحت می باشد.

بازرسی لباسها و تجهیزات شخصی:

(Aبازرسی تجهیزات شخصی ورزشکاران در هر زمان مسابقه می تواند انجام گیرد که معمولآ همزمان با وزنکشی بوده (زمان اعلان در کنگره فنی) ، و در.۲ دقیقه اول شروع وزنکشی انجام می شود.
B) حداقل دو داور باید این کار را انجام دهند. تمام لباس ها و وسایل باید بازرسی شده و به وسیله مهر تائید گردند.
C) باند هایی که بلند تر از اندازه استاندارد باشند نباید مورد استفاده قرار گیرند اما می تواند به اندازه استاندارد بریده و تایید شوند.
D) وسایل کثیف و پاره پذیرفته نمی شود.
E) در پایان دوره بازرسی برگه کنترل لوازم باید به رئیس هیئت ژوری تحویل داده شود.

F) اگر بعد از بازرسی ورزشکاری با وسایل غیر مجاز روی صحنه مسابقات وارد شود در صورتی که خطا سهوآ انجام گرفته باشد می تواند از حرکات بعدی خود استفاده کند ؛ ولی در صورت عمدی بودن باید از دور مسابقات حذف گردد.
G) تمام وسایل و لباس های ذکر شده در صفحات قبل باید بازرسی شوند.
H) گذاشتن کلاه روی صحنه مسابقات و یا پوشیدن وسایلی از قبیل ساعت و جواهر ممنوع است.
I) قبل از اینکه ورزشکاری بخواهد رکورد جدیدی را جابجا کند باید لباس های او به وسیله کنترل فنی بازدید گردد. اگر یکی از وسایل ورزشکار غیر مجاز باشد باید از دور مسابقات حذف گردد، به استثنای ورزشکاری که سهوآ مرتکب خطا شده است.

عمومی:
١(استفاده از روغن، گریس و چیزهای چسبناک دیگر روی بدن یا وسایل شخصی به شدت ممنوع است.
۲)پودر بچه، صمغ یا کربنات منیزیم تنها موادی هستند که می توانند روی بدن و لباس وجود داشته باشند(بجز باند ها) .
۳)استفاده از هر نوع ماده چسبناک در ته کفش ممنوع است. این قانون همچنین در موارد پشم، شیشه، سمباده، صمغ و پودر منیزیم کاربرد دارد. استفاده از اسپری آب (آبپاش) مانعی ندارد.
۴)مواد دیگری نیز در صحنه مسابقات ممکن است استفاده شوند مثل وسایلی که برای تمیز و استریل کردن میله، میز پرس یا صحنه مسابقات استفاده می شوند.

 

حرکات مسابقه و قوانین آنها:

١-اسکوات:
١- صورت ورزشکار باید به سمت جلوی سکو باشد. میله روی شانه ها با دست ها و انگشتان گرفته میشود قسمت بالایی میله نباید بیش از ضخامت آن (حداکثر  ٩ ۲ میلیمتر) از لبه بیرونی شانه ها پایینتر گذاشته شود. دستها روی میله میتواند در هر جا گذاشته شده و یا با سطوح داخلی آستینها در تماس باشند.

۲-پس از بلند کردن میله از روی پایه ها، ورزشکار باید به سمت عقب جها رسیدن به حالت شروع، حرکت نماید(ممکن است به وی در بلند کردن میله از روی پایه ها توسط مراقبان کمک شود)
زمانیکه ورزشکار بی حرکت؛ راست(راست بودن بدین معنا است که نباید انحراف از ناحیه کمر به جلو زاویه ای بیش از ۱۵ درجه داشته باشد)، با زانو های قفل شده و میله بطور متعادل روی شانه هایش قرار گرفت، سر داور دستور شروع را میدهد. دستور شامل حرکت پایین رونده بازو و فرمان قابل شنیدن اسکوات Squat میباشد. قبل از دریافت فرمان سرداور ورزشکار مجاز است هرگونه تنظیم در وضعیت خود را بدون جریمه انجام دهد. بنا به دلایل ایمنی، اگر ورزشکار پس از گذشتن مدت ۵ ثانیه به حالت شروع نرسد، همراه با حرکت به سمت عقب بازو سر داور از وی درخواست میشود که میله را سرجا بگذارد. سپس سر داور دلیل عدم صدور فرمان را شروع اعلام می نماید.

۳-پس از دریافت دستور، ورزشکار باید شروع به نشستن کند تا حدی که سطح فوقانی پاها در ناحیه مفصل ران، پائینتر از سطح بالایی زانوها برود. ورزشکار فقط یکبار میتواند برای نشستن تلاش کند. زمانی فرض میشود که ورزشکار حرکتش را شروع کرده است که زانو های وی از حالت قفل شده خارج شده باشد. میله ممکن است بر روی شانه های ورزشکار در طول اجرای حرکت اسکوات نسبت به مکان اولیه استقرار آن بر روی شانه ها در شروع حرکت، به اندازه ضخامت/قطر میله به سمت پایین حرکت نماید.

۴-پس از نشستن، ورزشکار باید به حالت شروع بازگشت نماید. دوبار تلاش برای بلند شدن در وضعیت نشسته یا هرگونه حرکت پایین رونده مجاز نمی باشد. زمانی که ورزشکار بی حرکت شد ( وضعیت صحیح پایان حرکت)  سر داور دستور سر جا گذاشتن میله Rack را صادر میکند.

۵-علامت سرجا گذاشتن میله شامل یک حرکت به سمت عقب بازو و فرمان قابل شنیدن رک (Rack) به معنی پایه میباشد. آنگاه ورزشکار باید به سمت جلو حرکت کرده میله را روی پایه ها قرار دهد. به خاطر رعایت موارد ایمنی، ورزشکار ممکن است خواهان استفاده از کمک مراقبان در بازگرداندن میله هالتر باشد.

۶-در همه حال نباید بیش از ۵ نفر و کمتر از ۲ نفر مراقب در سکوی مسابقه حاضر باشند.
داوران می توانند در هر موقع درباره تعداد مراقبان مورد نیاز در صحنه تصمیم بگیرند. (۲و۳و۴و۵ نفر )

((موارد خطا در حرکت اسکوات))

۱-عدم رعایت دستورات سرداور در شروع و پایان حرکت .
۲-دوبار تلاش برای بلند شدن یا هرگونه حرکت پایین رونده در طول بلند شدن.
۳-نداشتن وضعیت راست بدنی با زانوان صاف در شروع و پایان حرکت.
۴-قدم گذاشتن به سمت جلو یا عقب. حرکات جانبی کف پاها و جنبش یا حرکت پاها بین سینه و پاشنه مجاز است.
۵-کوتاهی در مقدار نشستن کافی. به طوری که سطح فوقانی پاها در ناحیه مفصل ران از روی زانوها پایین تر برود. مطابق دیاگرام

۶-هرگونه حرکت میله هالتر بیش از قطر یا ضخامت آن بر روی پشت و پایینتر از وضعیت اولیه استقرار میله در خلال اجرای حرکت.

۷-تماس مراقبان با میله یا ورزشکار در بین دستورات سر داور به منظور آسانتر نمودن حرکت.

۸-تماس آرنجها یا بازو ها به پاها. تماس مختصر مجاز است، چنانچه هیچگونه کمکی به ورزشکاران نکرده باشد.

۹-سقوط یا انداختن وزنه در پایان حرکت.

۱۰-کوتاهی در رعایت هر گونه از موارد بیان شده قانونی در اجرای حرکت اسکوات.

۲-پرس سینه:

۱-نیمکت در روی سکوی مسابقه طوری قرار داده شود که سر آن به سمت جلو باشد، یا زاویه ۴۵ درجه داشته باشد.

۲-ورزشکار باید به پشت خود طوری دراز بکشد که سر، شانه ها و باسن وی با سطح نیمکت در تماس باشند. پاهای ورزشکار باید بطور کامل و بی کم و کاست در تماس با سطح سکوی مسابقه یا بلوک باشند (تا حدی که شکل کفش اجازه دهد ). میله بوسیله چهار انگشت از یک طرف و انگشت شست از طرف دیگر گرفته می شود. این وضعیت بدنی باید در طول حرکت حفظ شود.

۳-به منظور قرار گرفتن مناسب پاها بر روی سکو ممکن است از وزنه های مسطح یا بلوک هایی که بیش از ۳۰ سانتی متر ارتفاع نداشته باشند، جهت افزودن ارتفاع سطح سکو استفاده بعمل آید. در تمامی مسابقات بین المللی بلوکهایی که به ارتفاع ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ سانتیمتر برای قرار دادن پاها روی آنها، باید پیش بینی شود.

۴-حداقل ۲ و حداکثر ۳نفر مراقب باید درصحنه مسابقات حاضر باشند. ورزشکار ممکن است جهت به حرکت در آوردن وزنه از روی پایه ها از مراقبان درخواست کمک نماید. کمک دریافتی از طرف مراقبان فقط در حد بلند کردن وزنه در امتداد بازوان میباشد.

۵-فاصله دستها از یک دیگر حداکثر ۸۱ سانتیمتر میباشد که این فاصله مابین انگشتان نشان محاسبه میشود. (هردو انگشت، موقعی که حداکثر فاصله گرفته میشود باید در تماس با علائم حک شده بر روی میله شده باشد ) اگر به دلایل آسیب دیدگی مزمن یا اشکالات آناتومیکی، ورزشکار نتواند میله را به طور برابر بگیرد، آنگاه باید قبل از هر نوبت این مورد را به داوران اطلاع بدهد تا در صورت لزوم میله مطابق با مشکل وی علامت گذاری یا اندازه گرفته شود. استفاده از شیوه گرفتن میله بصورت وارونه توسط دستها ممنوع است.

۶-پس از بلند کردن میله (با کمک یا بدون کمک مراقبان) ورزشکار با آرنجهای قفل شده باید منتظر دستور داور باقی بماند. دستور خیلی زود به ورزشکاری که بی حرکت بوده و میله را صحیح گرفته است داده میشود. به منظور رعایت موارد ایمنی اگر یک ورزشکار پس از ۵ ثانیه به وضعیت صحیح شروع حرکت نرسیده باشد، دستور سر جا گذاشتن میله Replace توام با حرکت به سمت عقب بازوان داده میشود. سپس سر داور دلیل عدم صدور دستور شروع Start را اعلام خواهد کرد.

۷-علامت شروع حرکت شامل حرکت پایین رونده بازوی سر داور همراه با فرمان قابل شنیدن کلمه Start یا شروع  میباشد.

۸- پس از دریافت دستور Start، ورزشکار باید میله را تا سینه پایین بیاورد و (به منظور رعایت قانون حداکثر نقطه فرود میله قاعده استخوان جناغ سینه میباشد)  بی حرکت نگهدارد سپس سر داور دستور قابل شنیدن Press را صادر میکند. آنگاه ورزشکار باید میله را به سمت بالا در راستای بازوان بدون نا هماهنگی بیش از حد و خیلی زیاد در باز شدن بازوها، به نقطه شروع برگرداند زمانیکه میله در این وضعیت بی حرکت نگه داشته شد، دستور قابل شنیدنRack همراه با حرکت به سمت عقب بازوی سر داور داده میشود.

۹-اگر ورزشکار به طور آناتومیکی نتواند بازوهایش را بطور کامل باز کند، آنگاه باید یک گواهی از سوی کمیته پزشکی ارائه نماید. حداکثر زاویه ۱۵ درجه برای بازوها مورد قبول است.

قوانین شرکت ورزشکاران معلول در مسابقات تک حرکت پرس سینه:

مسابقات تک حرکت پرس سینه باید بدون هیچ تقسیم بندی خاصی برای ورزشکاران معلول اعم از نا بینا، کم بینا و معلول حرکتی سازمان دهی شود. آنها ممکن است برای رفتن روی میز پرس احتیاج به کمک داشته باشند۰ کمک به معنای  “کمک مربی یا با استفاده از عصا، چوبهای زیر بغل و یا ویلچر” است. قوانین مسابقات برای همه افراد به صورا مساوی می باشد.
برای ورزشکاران معلولی که نیاز به بریس پا یا وسیله ای شبیه به آن برای راه رفتن دارند آن وسیله به عنوان عضوی از اعضای طبیعی بدن وی در نظر گرفته شده و باید با آنها وزنکشی شود.

((موارد خطا در حرکت پرس سینه)):

۱-عدم اطاعت از دستورات سرداور در خلال شروع و پایان حرکت.
۲-بلند شدن سر، شانه ها و باسن از سطح نیمکت یا پاها از زمین یا بلوکها و حرکات جانبی دستها روی میله.
۳-پرش دادن میله از روی سینه به وسیله حرکت پرتابی قفسه سینه و فرو بردن میله در عضلات سینه پس از بی حرکت نگه داشتن آن طوری که به آسانتر شدن حرکت کمک کند.

۴-هرگونه امتداد یافتن نا متوازن، خیلی زیاد و مشخص بازوها در طول حرکت.

۵-حرکت پایین رونده کل میله در خلال پرس کردن به طرف بالا.

۶-ناتوانی در پرس کردن وزنه تا صاف شدن کامل بازوها و اتمام حرکت بطور هماهنگ.

۷-تماس میله یا ورزشکار با مراقبان در بین دستورات سر داور به منظور آسانتر کردن حرکت.

۸-تماس پاهای ورزشکار با نیمکت یا پایه های آن.

۹-هرگونه تماس عمدی بین میله و مراقبان در طول انجام حرکت.

۱۰-کوتاهی در رعایت هرکدام از موارد بیان شده در زمینه اجرای حرکت.

۳-ددلیفت:

۱-ورزشکار باید روبروی سکو را بنگرد و میله باید بطور افقی در جلوی پاهایش باشد. بطور دلخواه با هر دو دست آن را گرفته و بلند میکند تا اینکه راست بایستد.

۲-در پایان حرکت زانو ها باید قفل شده و در یک وضعیت راست بوده و شانه ها متمایل به عقب باشد.

۳-علامت سر داور شامل حرکت پایین رونده بازو توام با فرمان قابل شنیدن پایین (Down) میباشد. تا زمانیکه میله بودن حرکت نگه داشته شود و ورزشکار بطور واضح در حالت پایان حرکت باشد، دستور پایین داده نمیشود.

۴-هرگونه بلند کردن وزنه یا هرگونه سعی و تلاش آگاهانه و عمدی در صحنه مسابقه برای بلند کردن وزنه به معنای انجام یک نوبت تلقی میشود. زمانی که حرکت شروع شد، هیچگونه حرکت پایین رونده ای مجاز نمیباشد تا اینکه ورزشکار به حالت راست با زانو های قفل شده برسد. در پایان حرکت زمانیکه شانه ها متمایل به عقب میشوند، اگر میله اندکی متمایل به پایین بیاید، نباید بعنوان دلیلی برای رای خطا تلقی شود.

موارد خطا در حرکت لیفت:

۱-حرکت پایین رونده میله قبل از رسیدن به وضعیت نهایی.

۲-ناتوانی در راست ایستادن با شانه های متمایل به عقب.

۳-راست نبودن زانوها در پایان حرکت.

۴-مورد حمایت قرار دادن میله بوسیله قرار دادن آن روی پاها در طول حرکت. اگر میله روی رانها کشیده شود طوریکه مورد حمایت آنها واقع نشود، موجب دریافت رای خطا نمی گردد. در تمامی مواردی که داور در تصمیمات خود دچار شک و تردید میشود، باید به نفع ورزشکار رای بدهد.

۵-قدم گذاشتن به سمت جلو، عقب اگر حرکات جانبی پاها و جنبش وحرکت پاها بین پاشنه و سینه کف پاها مجاز است.

۶-پایین آوردن میله قبل از دستور سر داور.

۷-پایین آوردن میله بدون داشتن کنترل بر روی آن با هر دو دست مانند رها کردن میله از کف دستها.

۸-کوتاهی در رعایت هرکدام از موترد توصیف شده مربوط به اجرای حرکت.

هشت دلیل برای عدم موفقیت آماتورها
هر ورزشکاری که به این رشته محبوب وارد می شود، پس یافتن پاسخ سوال *پاورلیفتینگ چیست؟* برای شرکت در مسابقات پاورلیفتینگ آماده می شود. اما همانطور که گفته شد اکثر ورزشکاران در مسابقات رکوردی متفاوت از رکورد تمرینات به ثبت می رسانند. نکات زیادی وجود دارد که ورزشکاران پس از گذراندن یکی دو مسابقه به آن ها پی خواهند برد. به قول ضرب المثل معروف مرد میدان بودن تجربه می خواهد. اما در نهایت هشت دلیل که چرا ورزشکارانی که برای اولین بار در یک مسابقه پاورلیفتینگ شرکت می کنند، می توان عنوان کرد.

۱. آماده سازی نامناسب ورزشکار برای مسابقه
لیفتر های بسیاری در دنیا وجود دارد که در زمان نزدیک به مسابقات جلسات زیادی را به رکورد گیری ها اختصاص می دهند. این اشتباه ناشی از عدم ساختار تمرینی مناسب یک پاورلیفتر می باشد. در این حالت ورزشکار ممکن است انرژی لازم برای زمان مسابقات نداشته باشند و بدن ورزشکار جوابگوی فشار مسابقه نباشد. چنین ورزشکاران چی اغلب از دور رقابت ها حذف می شوند و حتی در برخی موارد با آسیب دیدگی شدیدی نیز همراه می گردد.

۲. آشنایی و درک ناقص قوانین فنی پاورلیفتینگ یکی از اشتباهات رایج آماتورها است
ورزشکاران برای رقابت در پاورلیفتینگ باید استاندارد های فنی هر یک از حرکات را رعایت کنند. یک پاورلیفتر هر چه قدر که در تمرین قوی باشد، اما اگر از تکنیکی که مورد تایید داوران نیست پیروی کنند، حرکت آن ها رد خواهد شد. بنابراین آشنایی با قوانین فنی پاورلیفتینگ ضروری است. قوانینی که نه تنها در رقابت ها بلکه در افزایش رکورد ورزشکاران نیز تاثیر به سزایی دارند.

۳. نا آشنایی با فرآیند وزن کشی و بررسی تجهیزات
قبل از آغاز هر رقابت پاورلیفتینگ، ورزشکار باید دو مرحله مهم را پشت سر بگذارد. اولین مرحله وزن کشی است. لیفتر باید سر وزن باشد. یا به عبارت بهتر در بازه مجاز گروه وزنی مورد نظر خود وزن کشی کند. در غیر این صورت به او اجازه رقابت داده نخواهد شد. نکته دیگر در رابطه با وزن کشی ارائه مدارک هویتی ورزشکار است. هر گونه نقص در این مدارک نیز در کار ثبت نام و پذیرش ورزشکار اخلال ایجاد می کند.

دومین مرحله بررسی تجهیزات ورزشکاران می باشد. هر ورزشکار باید از تجهیزات و البسه ای استفاده کند که مورد تایید کمیته فنی قرار بگیرد. این تاییدیه قبل از مسابقه با بررسی تجهیزات ورزشکاران به آن ها داده می شود. به هر حال حتی اگر با وجود اشتباهاتی به ورزشکاری اجازه رقابت داده شود، او قبل از لمس هالتر استرس و چالش های را پشت سر گذاشته که می تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس وی شود.

۴. عدم برنامه ریزی صحیح برای گرم کردن در روز مسابقه
یکی دیگر از اشتباهات رایج آماتورها در پاورلیفتینگ عدم برنامه ریزی برای گرم کردن در روز مسابقات می باشد. پاورلیفتر ها باید در روز مسابقه برنامه ای صحیح برای گرم کردن داشته باشند. برنامه ای که شامل حرکات بدون وزنه و همچنین حرکات با وزنه می باشد. این یک نکته بسیار بسیار مهم می باشد که ورزشکاران باید به آن دقت فراوانی داشته باشند. بسیاری از ورزشکارانی که برای اولین بار در یک رقابت رسمی شرکت می کنند، برنامه گرم کردنی همانند روز تمرین خود انتخاب می کنند. در صورتی که برخی تفاوت های کلیدی وجود دارد که هنگام ساختار بندی تمرینات گرم کردن روز مسابقه باید لحاظ شود.

برگزیدن برنامه زمانبندی گرم کردن مناسب، به خودی خود یک مهارت است. پیش بینی سرعت مسابقه پارامتری است که در این زمانبندی بسیار دخیل است. زمانبندی نامناسب در بسیاری از موارد باعث آسیب دیدگی ورزشکاران شده است.

۵. نداشتن استراتژی مناسب برای انتخاب وزنه
داشتن یک استراتژی موثر در روز رقابت ها برای ورزشکاری که برای اولین بار یک رقابت رسمی را تجربه می کند ضروری است. استراتژی انتخابی می تواند ورزشکار را به سمت موفقیت سوق دهد یا شکست را برای او رقم بزند. بزرگترین اشتباهی که بارها دیده شده این است که ورزشکاران یا مربیان نمی توانند تمرینات را به درستی ارزیابی کنند تا وزنه های مناسبی برای حرکات اول، دوم و سوم انتخاب نمایند. این امر منجر به فشار بیش از حد به لیفتر و از دست رفتن حرکات خواهد شد.

۶. بسیاری از ورزشکاران نمی دانند که کجای یک رقابت قرار دارند
همانطور که مستحضرید رقابت های پاورلیفتینگ به صورت سیستم دوره ای انجام می شوند. همه ورزشکاران برای انجام حرکت اول اقدام خواهند کرد که به آن دور اول مسابقات گفته خواهد شد. سپس دور های بعدی نیز انجام می شود. عدم آشنایی با سیستم دوره ای از دیگر اشتباهات رایج آماتورها در پاورلیفتینگ است که باعث از بین رفتن تمرکز خواهد شد. ورزشکار بدون تمرکز نمی تواند به خوبی خودش را ثابت کند و وزنه مورد نظر خود را مهار کند. بنابراین عدم آشنایی با سیستم دوره ای در نهایت منجر به عدم موفقیت یک ورزشکار می شود.

۷. تغذیه نامناسب روز مسابقه
انتخاب تغذیه روز مسابقات پارامتری حیاتی برای عملکرد خوب ورزشکاران است. تغذیه ورزشکار است که بدن ورزشکار را در حالت ایده آل قرار می دهد. دیده شده است ورزشکاران بی تجربه ای که با خوردن غذا های نامناسب، احساس تنبلی و کسلی به آن ها دست داده است. این ورزشکاران در برخی موارد حتی دچار بیماری های معده شده اند.

طیف وسیعی از ورزشکاران جهت انتخاب برنامه های تمرینی حساب شده و حرفه ای عمل می کنند. اما اگر از لحاظ تغذیه ای این کار را انجام ندهند، عملکرد ضعیفی خواهند داشت. این امر در روزهای نزدیک به رقابت ها اهمیتش چندین برابر می شود.

۸. چارچوب ذهنی نامناسب از اشتباهات رایج آماتورها
هر شخصی که قصد شرکت در یک رقابت را دارد باید از خود انتظارات واقع بینانه داشته باشد. بسیاری از احساسات نا امید کننده ای که پس از رقابت ها به ورزشکاران دست می دهد، به این دلیل است که ورزشکار قبل از مسابقه اهداف و انتظارات مناسبی انتخاب نکرده است و توسط مربیان به صورت صحیح توجیه نشده است. دیده شده است که بسیاری ورزشکاران پس از عدم کسب موفقیت در اولین رقابت، به طور کامل ورزش را کنار گذاشته اند. بنابراین داشتن چارچوب ذهنی مناسب در اولین رقابت امری کلیدی می باشد.

 

 

 

وزنکشی:

وزنکشی مسابقات ۲ساعت قبل از شروع مسابقه ی هر دسته وزنی انجام میشود. تمام ورزشکاران آن دسته وزنی به همراه حداقل ۲ و حداکثر ۳ داور هنگام وزنکشی جوراب بپوشند.

ورزشکاران معلول می توانند در مسابقات تک حرکت پرس سینه IPF شرکت کنند آنان هنگام وزنکشی باید بدون اندام مصنوعی حاضر شده و مقدار های اضافه شده باید بر اساس جدول مربوط به وزنکشی اینگونه ورزشکاران باید به وزن بدنشان افزوده شود.

معلولیت از ناحیه زیر قوزک پا= ۵۴/۱ وزن بدن

معلولیت از ناحیه زیر زانو= ۳۶/۱ وزن بدن

معلولیت از ناحیه بالای زانو= ۱۸/۱ وزن بدن
قطع عضو کامل پا= ۹/۱ وزن بدن

برای ورزشکاران دارای اختلالات حرکتی در پاها که از بریس یا وسایل مشابه برای راه رفتن استفاده میکنند، این وسایل به عنوان بخشی از وزن بدنشان تلقی شده و باید با آن ابزار ها وزنکشی شوند.

هر ورزشکاری تنها ۱بار حق وزنکشی دارد،تنها ورزشکارانی که وزنشان سنگینتر و یا سبکتر از دسته وزنی باشد اجازه وزنکشی دوباره دارند. آن هم تنها در محدوده ۵،۱ ساعت مهلت وزنکشی در غیر اینصورت داوران او را از انجام مسابقه در آن دسته وزنی محروم خواهند کرد.

ورزشکار میتواند در یک گروه وزنی پایینتر و یا بالاتر از دسته وزنی ثبت نامی خود شرکت نماید. در صورتی که ورزشکار به سر وزن نرسد از شرکت در آن دسته حذف شده ولی میتواند در گروه وزنی بالاتر وزنکشی نماید به شرطی که قبلآ دو نفر از آن تیم در آن گروه وزنی ثبت نام نکرده باشند. اگر ورزشکاری خواهان تغییر گروه وزنی که قبلآ در آن ثبت نام کرده بوده باشد باید ۱۰ دقیقه قبل از شروع وزنکشی این موضوع را به سرداور آن گروه وزنی گزارش دهد.

مثال الف)ورزشکار A میخواهد به جای دسته ۹۰ کیلو در دسته ۵،۸۲ شرکت نماید، او باید ۱۰ دقیقه قبل از شروع وزنکشی دسته ۵،۸۲ خود را به سر داور آن دسته معرفی نماید.

مثال ب)ورزشکار A میخواهد از دسته ۹۰ به دسته ۱۰۰ کیلو جابجا شود، وی باید ۱۰ دقیقه قبل از شروع وزنکشی دسته ۹۰ تصمیم خود را به سرداور آن دسته اعلام نماید که در وزنکشی یک دسته بالاتر شرکت میکند. سپس باید ۱۰ دقیقه قبل از شروع وزنکشی دسته ۱۰۰ کیلو حضور خود را به سر داور آن دسته اعلام نماید.
ادعای اشتباه بودن لیست نهایی اسامی قابل پذیرش نیست.

به منظور تقسیم بندی هایی که برای ورزشکاران صورت میگیرد (گروه A,B,C) باید علاوه بر نام ورزشکار دسته وزنی که وی میخواهد در آن شرکت کند نیز در کنگره مسابقات اعلام گردد.

ورزشکاری که دسته وزنی خود را تغییر میدهد اگر آن وزن به ۳گروه (A,B,C) تقسیم شده باشد باید در گروه C و اگر به ۲ گروه(A,B) تقسیم شده باشند باید در گروه B قرار گیرد.

هر ورزشکار باید ارتفاع پایه های (RACKS) اسکوات، پرس و همچنین ارتفاع بلوک هایی که در پرس زیر پا استفاده خواهد کرد قبل از مسابقه اعلام نماید.
برگه ی ارتفاع RACKS باید بوسیله ورزشکار یا مربی او تایید و امضا گردد (این موضوع به نفع خود آنهاست)

کپی این مدارک باید به هیئت ژوری،گوینده، مدیر صحنه یا کنترل کننده مسابقات تحویل داده شود.

ترتیب برگزاری مسابقه:
سیستم دوره ای:

۱-    در وزنکشی ورزشکار یا مربی او باید یک وزنه شروع را برای هر سه نوبت حرکت مسابقه اعلام نمایند. این مقدار وزنه ها باید در کارت ویژه مسابقه در قسمت نوبت اول نوشته شده و بوسیله ورزشکار یا مربی امضا شود و توسط مسئول مربوطه نگهداری شود. کارتهای گوینده بر اساس نوبتهای اول ردیف میشوند. آنگاه به ورزشکار جهت استفاده در مسابقه کارتهای ویژه که دارای ۱۱ نوبت سفید(جای خالی) میباشند داده میشود. سه عدد برای اسکوات،سه عدد برای پرس سینه و ۵ عدد برای ددلیفت.برای هر حرکتی کارت رنگی خاصی منظور شده است.

وقتی ورزشکار اولین نوبت از هر حرکتی را انجام داد،ورزشکار یا مربی وی باید درباره نوبت دوم تصمیم بگیرند این مقدار وزنه باید در قسمت نوبت دوم کارت مسابقه نوشته شود و به دبیر مسابقه یا دیگر افراد مسئول قبل از انقضاء مهلت ۱ دقیقه ارائه شود.
مراحل مشابه یکسانی برای نوبتهای دوم و سوم بکار گرفته میشود.مسئولیت ارائه مقدار وزنه حرکات در هر نوبت کاملا”به عهده ورزشکار یا مربی وی خواهد بود.در سیستم دوره ای احتیاج به داشتن کارکنان زیاد حذف میشود.کارت مسابقه باید فقط توسط  افراد مسئول حمل شود.بخاطر داشته باشید که جای خالی برای نوبتهای اول در کارتهای ورزشکاران تنها برای اولین تغییر در مقدار وزنه در صورت نیاز استفاده میشود و همچنین چهارمین و پنجمین جاهای خالی در حرکت ددلیفت در صورت لزوم فقط برای دو تغییر مجاز مورد استفاده واقع میشود.

در مسابقات تک حرکتی پرس سینه کارتهای مشابه حرکت ددلیفت استفاده میشود.
۲-    زمانی که تعداد ورزشکاران دریک جلسه،۱۰ نفر یا بیشتر باشند،ممکن است گروه بندیهایی که شامل تعداد تقریبا” برابر ورزشکاران باشند تشکیل شود.اما گروه بندیها زمانی که تعداد ورزشکاران در یک جلسه به ۱۵ نفر یا بیشتر رسید،حتما” باید تشکیل گردد.یک جلسه مسابقه ممکن است شامل یک گروه وزنی یا ترکیبی از گروههای وزنی مطابق صلاحدید برگزار کننده باشد.

۳-    گروه بندی ها باید بوسیله بررسی بهترین مجموع ورزشکار در سطح مسابقات ملی یا بین المللی در طی ۱۲ ماه گذشته تعیین شود.ورزشکاران دارایی کمترین مجموع اولین گروه را تشکیل خواهند داد و بدنبال آنها ورزشکاران دارای مجموع بالاتر گروه های دیگر را در صورت لزوم تشکیل می دهند.
زمانی که یک مجموع در طول ۱۲ ماه قبل وجود نداشته باشد،آنگاه ورزشکار باید در گروه اول مسابقه قرار بگیرد.ضمنا”این قانون برای ورزشکارانی که خواهان صعود به دسته های وزنی بالاتر یا نزول به دسته های وزنی پایینتر هستند بکار می رود.

۴-    هر ورزشکاری اولین نوبت خود را در اولین دوره انجام می دهد.نوبت دوم در دور دوم و نوبت سوم در دور سوم انجام خواهد شد.
۵-    موقعی که یک گروه شامل تعداد کمتر از ۶ نفر باشد،وقت جبرانی مقرر باید در پایان هر دوره به ترتیب زیر اضافه شود.
۵ ورزشکار           ۱دقیقه
۴ ورزشکار           ۲دقیقه
۳ورزشکار            ۳دقیقه

۳دقیقه حداکثر وقت مقرر در پایان هر دوره می باشد.اگر ورزشکار پس از اتمام یک دوره،در دور بعدی بلافاصله نوبت خودش شود(یعنی اولین نفر در دور بعدی)،حداکثر زمان مجاز همان ۳ دقیقه خواهد بود و اگر ورزشکار یکی مانده به آخر باشد ۲ دقیقه و دوتا مانده به آخر یک  دقیقه به وقتش اضافه میشود.زمانی که گروه بندی ها تشکیل میشود در پایان وقت جبرانی میله از وزنه ها تخلیه و پر شده و آنگاه ورزشکار برای انجام حرکت ۱ دقیقه وقت خواهد داشت.

۶ – در طول هر دوره به میله هالتر به طور افزایشی وزنه اضافه می‌شود. در طول یک دوره هیچ‌گاه از مقدار وزنه هالتر کاسته نمی‌شود، مگر در مواقع اشتباه که بعداً توضیح داده می‌شود و فقط در پایان همان دوره انجام خواهد شد.
۷ – برگزاری مسابقه به وسیله مقدار وزنه انتخابی ورزشکار در طول هر دوره معین خواهد شد در مواقعی که دو ورزشکار وزنه‌های برابری را انتخاب کرده باشند آن ورزشکاری که دارای کم‌ترین شماره قرعه در موقع وزن‌کشی باشد حرت را زودتر انجام خواهد داد. این قانون در مورد سوم از حرکت ددلیفت که ممکن است وزنه‌ها دو بار تغییر داده شوند به کار می‌رود.

این کار تا زمانی که مقدار وزنه انتخابی به طور کامل روی میله قرار نگرفته باشد قابل انجام ا ست.
مثال:
ورزشکار A با شماره قرعه ۵ وزنه ۲۵۰ کیلوگرم را انتخاب کرده است و ورزشکار B با شماره قرعه ۲ وزنه ۲۵۲ کیلوگرم را درخواست کرده است. ورزشکار A در مقابل وزنه ۲۵۰ کیلوگرم شکست می‌خورد. آیا ورزشکار B می‌تواند خود را به ۲۵۰ کیلوگرم کاهش دهد تا برنده شود؟ پاسخ منفی است، زیرا جریان مسابقه کماکان بر اساس قرعه تعیین می‌گردد.

۸ – اگر ورزشکاری در یک دوره در مقابل یک وزنه شکست بخورد، دوباره نوبت او نخواهد بود، بلکه باید منتظر شود تادر دوره بعدی بتواند حرکت خود را انجام دهد.

۹ – اگر ورزشکاری در یک دوره از یک حرکت در اثر اشتباه در صفحه‌گذاری یا اشتباه مراقبین یا خرابی تجهیزات مسابقه شکست بخورد، به او یک نوبت دیگر جهت انجام حرکت با وزنه صحیح داده می‌شود. اگر خطای ناشی از اشتباه در وزنه‌گذاری باشد و حرکت واقعاً شروع نشده است آن گاه به ورزشکار اختیار داده می‌شود که حرکت خود را در همان موقع یا در پایان آن دوره انجام دهد. در سایر موارد ورزشکار باید حرکت خود را در پایان همان دوره انجام دهد. اگر ورزشکاری که اشتباه در مورد وی صورت گرفته است، آخرین نفر از آن دوره باشد، آن گاه به او برای آن نوبت ۳ دقیقه وقت داده می‌شود. برای یک نفر مانده به آخر، دو دقیقه و برای دو نفر مانده به آخرین نفر ۱ دقیقه وقت اضافی داده می‌شود.

بنابراین اگر ورزشکار آخرین نفر آن دوره باشد، برای وی ۴ دقیقه وقت منظور می‌شود. برای نفر ماقبل آخر ۳ دقیقه و برای دو نفر مانده به آخر، دو دقیقه وقت منظور می‌‌گردد. در سایر موارد همان ۱ دقیقه وقت معمولی داده خواهد شد.

۱۰ – ورزشکار اجازه دارد که فقط یک تغییر در مقدار وزنه در اولین نوبت از هر کدام از حرکات سه‌گانه ایجاد کند. تغییر ایجاد شده ممکن است به صورت افزایش یا کاهش در مقدار وزنه ثبت شده در کارت باشد و جریان مسابقه در دوره اول مطابق آن، تغییر خواهد نمود. اگر او در گروه اول باشد، این تغییر می‌تواند در هر زمانی قبل از ۵ دقیقه مانده به شروع اولین دوره از آن حرکت صورت پذیرد.

گروه‌های بعدی نیز مطابق قانون فوق تا قبل از ۵ نوبت مانده به شروع اولین دوره از آن حرکت از چنین امتیازی بهره‌مند می‌باشند.
موارد بالا باید به وسیله گوینده قبل از انقضای وقت قانونی برای تغییر دادن وزنه نوبت اول اعلام شود. اگر در مورد مهلت انقضای وقت تغییر وزنه نوبت اول اخطاری توسط گوینده اعلام نشده باشد، آن گاه یک اطلاعیه در این زمینه توسط گوینده باید اعلام شود و پس از آن ورزشکار ۱ دقیقه مهلت خواهد داشت تا یک تغییر ایجاد کند.

۱۱ – ورزشکار باید مقدار وزنه‌های نوبت‌های دوم و سوم خود را در مدت زمان ۱ دقیقه پس از انجام حرکت قبلی ارایه دهد. ۱ دقیقه از موقع به کار افتادن چراغ‌ها شروع می‌شود. اگر در مدت ۱ دقیقه وقت مجاز هیچ وزنه‌ای ارایه نشود، به وزنه نوبت قبلی (اول یا دوم) ۵/۲ کیلو اضافه می‌شود. اگر ورزشکار در یک دوره در مقابل یک وزنه شکست بخورد و هیچ وزنه‌ای در ۱ دقیقه وقت ارایه نکند، همان وزنه برای نوبت بعدی وی منظور می‌شود.

۱۲ – وزنه‌های ارایه شده برای دوره‌های دوم و تمامی حرکات سه‌گانه مسابقه غیر قابل تغییر می‌باشند. این قانون عیناً برای دوره‌های سوم از حرکات سوم از حرکات اسکوات و پرس سینه صدق می‌کند. بر اساس این قانون زمانی که موقع انجام یک نوبت فرا می‌رسد، دیگر قابل تغییر نخواهد بود. میله برای وزنه درخواستی پر شده و ساعت نیز به کار خواهد افتاد.

۱۳ – در دور سوم از حرکت ددلیف دو تغییر در مقدار وزنه مجاز می‌باشد. تغییر ایجاد شده ممکن است بیش‌تر یا کم‌تر از مقدار وزنه ثبت شده قبلی برای ورزشکار در دور سوم باشد. معهذا این تغییرات تا جایی قابل اجرا می‌باشند که ورزشکار توسط گوینده بر روی صحنه برای وزنه‌ای که مطابق مقدار وزنه ثبت شده قبلی وی مهیا شده است، فرا نخوانده شده باشد.

۱۴ – در مسابقات تک حرکت پرس سینه، به طور کلی مقررات شبیه مسابقات سه حرکتی است. اما در این مسابقات دو استثناء وجود دارد. در دور سوم دو بار تغییر در مقدار وزنه‌ها مجاز می‌باشد و قانون بیان شده برای حرکت ددلیفت عیناً در این مسابقات به کار می‌رود. هم‌چنین کارت مورد استفاده در این مسابقات باید مشابه کارت حرکت ددلیفت بوده و دارای دو جای خالی برای دو تغییر در نوبت سوم باشد.

۱۵ – اگر یک جلسه مسابقه تنها شامل یک گروه باشد، یعنی حداکثر تا ۱۴ نفر، آن گاه باید یک وقت استراحت ۲۰ دقیقه‌ای بین حرکات سه‌گانه مقرر شود. این وقت جهت اطمینان از گرم شدن و آماده بودن ورزشکاران و سازمان‌دهی صحنه مسابقات در نظر گرفته می‌شود.

۱۶ – زمانی که تعداد دو گروه یا بیش‌تر در یک جلسه از مسابقه بر روی سکو رقابت می‌کنند، مسابقه بر اساس تعداد گروه‌ها سازمان‌دهی خواهد شد. هیچ وقت استراحتی در خلال دوره‌ها منظور نخواهد شد مگر زمانی که برای آماده‌سازی صحنه منظور خواهد شد.

مثلاً اگر دو گروه در یک مسابقه شرکت داشته باشند، گروه اول تمام سه دوره از حرکت اسکوات را انجام خواهد داد و بلافاصله گروه دوم سه دوره از حرکت اسکوات را به انجام می‌رساند. آن گاه صحنه برای انجام حرکت پرس سینه آماده و تغییر داده می‌شود. گروه اول سه دوره از پرس سینه را انجام داده و بلافاصله توسط گروه دوم همین کار انجام خواهد شد. سپس صحنه مسابقه برای حرکت ددلیفت مهیا شده و گروه اول سه دوره از حرکت ددلیفت را انجام داده و فوراً گروه بعدی رقابت‌های خود را دنبال می‌نمایند. به وسیله این سیستم هر گونه اتلاف وقت حذف می‌شود مگر آن وقت‌هایی که برای آماده‌سازی صحنه مورد نیاز است.

کمیته فنی با همکاری و کمک برگزارکننده مسابقه افراد زیر را تعیین خواهد نمود:
۱ – گوینده: ترجیحاً یک داور بین‌المللی که بتواند به زبان انگلیسی و زبان کشور میزبان صحبت نماید.
۲ – دبیر فنی: یک داور بین‌المللی ترجیحاً از کشور میزبان که توانایی صحبت و نوشتن به زبان انگلیسی و کشور میزبان را داشته باشد.
۳ – وقت‌نگه‌دار: ترجیحاً یک داور صلاحیت‌دار
۴ – مسئولین نظم و ترتیب مسابقه
۵ – منشی‌ها (ثبت‌کننده‌ها)
۶ – صفحه‌گذاران و مراقبان: با کفش و لباس متحدالشکل ورزشی
۷ – کنترل فنی: ترجیحاً یک داور صلاحیت‌دار بین‌المللی.

««وظایف متصدیان»»:
۱ – گوینده: گوینده مسئول جریان یافتن مؤثر مسابقه می‌باشد. او به عنوان مسئول اداره مسابقه عمل کرده و نوبت‌های انتخابی ورزشکاران را بر اساس یک روش مطابق وزنه انتخابی و در صورت نیاز بر اساس قرعه منظم و مرتب می‌نماید.

موقعی که به میله وزنه زده شد و سکو برای اجرا حرکت آماده شد، سرداور این موضوع را به گوینده اطلاع می‌دهد که میله آماده است (Bar is ready/Ioaded) و آن گاه اسم ورزشکار برای انجام حرکت توسط گوینده اعلام می‌شود. زمانی که سرداور اعلام کرد که میله آماده یا پر شده است، ورزشکار ناچار به انجام حرکت خواهد بود. نوبت‌های اعلام شده باید روی تابلوی ثبت رکوردها (Scoreboard) که در یک جای بلند قرار دارد نمایش داده شود.

۲ – دبیر فنی: دبیر فنی مسئول برگزاری کنگره فنی قبل از مسابقه می‌باشد. در غیاب کمیته فنی یا یک عضو از آن کمیته، دبیر فنی یک جدول اسامی داوران و هیأت ژوری از میان داوران موجود جهت انجام وظایف محوله آن‌ها تنظیم خواهد کرد. او لیست‌های هیأت ژوری و داوران را برای مسابقه تکمیل کرده و داوران را جهت امر قضاوت برای گروه‌های وزنی که اختصاص یافته‌اند، آگاه می‌سازد.

پس از کنگره فنی زمانی که آخرین ثبت‌نام تیم‌ها انجام شده دبیر فنی اوراق ثبت امتیاز، بازرسی لوازم، ارتفاع پایه‌ها و وزن‌کشی را برای هر گروه وزنی در مسابقه مهیا کرده و اسامی تمامی ورزشکاران ثبت‌نام شده در هر گروه وزنی را می‌نویسد. در همین زمان نیز ممکن است کار قرعه‌کشی برای انجام وزن‌کشی و برگزاری مسابقه انجام شود. ضمناً دبیر فنی کارت‌های گوینده را برای هر ورزشکار تنظیم خواهد کرد.

وی تمام اوراق نوشتنی فوق را به انضمام تعداد کافی از کارت‌های ویژه نوبت‌های حرکات ورزشکاران در یک پاکت ویژه نگه‌داری کرده و به سرداور آن گروه وزنی ارایه می‌کند. دبیر فنی در هر وزن‌کشی حضور خواهد یافت و در زمینه وظایف محوله داوران و هر مورد دیگری که نیاز به توجه و رسیدگی داشته باشد آگاهی خواهد داد. او باید یک داور بین‌المللی جامع‌الشرایط و ترجیحاً از کشور میزبان بوده و قادر باشد در رابطه با هر مشکل احتمالی مربوط به محاوره زبان در محل مسابقه عمل نماید.
برگزارکننده مسابقه موظف به تهیه کلیه اوراق سفید مورد نیاز دبیر فنی جهت انجام وظیفه وی می‌باشد.

یک پرونده کامل از شرح کارهای صورت گرفته به همراه اوراق وابسته باید از کمیته فنی گرفته شده و به رؤسای جلسه داده شود.

۳ – وقت‌نگه‌دار: وقت‌نگه‌دار مسئول ثبت دقیق انقضای وقت بین زمان اعلام آماده بودن هالتر در صحنه تا زمان شروع حرکت توسط ورزشکار می‌باشد. او ضمناً مسئول ثبت وقت‌های مقرری است که موقعیت‌ها ایجاب می‌نمایند، همانند ترک سکوی مسابقه در ۳۰ ثانیه پس از اتمام حرکت هنگامی که ساعت برای ورزشکار یا مطابق نظر سرداور نگه داشته خواهد شد.

در نتیجه بسیار مهم است که ورزشکار یا مربی وی ارتفاع پایه‌های اسکوات و نیمکت پرس سینه را پیش از آن که روی صحنه فرا خوانده شود و ساعت به کار بیفتد بازرسی نمایند، هر گونه تغییرات اضافه‌تر در ارتفاع پایه‌ها باید در طول یک دقیقه وقت مقرر ورزشکار انجام شود. مگر در مواقعی که ورزشکار ارتفاع پایه‌ها را قبلاً داد باشد و اشتباه از سوی صفحه‌گذاران و مراقبین بوده باشد. بنابراین مهم است که ورقه ارتفاع پایه‌ها توسط ورزشکار یا مربی او امضاء شود این سند رسمی خواهد بود و در تمامی اعتراض‌ها باید به آن استناد شود.

ورزشکار پس از اعلام اسم وی به مدت ۱ دقیقه فرصت دارد که حرکت خود را شروع کند. اگر در طی این مدت حرکت خود را شروع نکند، وقت‌نگه‌دار انقضای وقت را اعلام کرده و سرداور دستور سر جا گذاشتن میله یا پایین را با حرکت دست خود اعلام خواهد نمود. در این موقع حرکت مربوطه خطا و در نتیجه باطل اعلام خواهد شد.

وقتی که ورزشکار در وقت مقرر خود حرکت را آغاز کرد، ساعت متوقف می‌شود. معنی شروع حرکت به نوع حرکتی که در صحنه انجام می‌شود بستگی دارد. در حرکات اسکوات و پرس سینه شروع حرکت به وسیله علامت دستور سرداور به وقوع می‌پیوندد و در حرکت ددلیفت شروع حرکت موقعی است که ورزشکار مصمم است وزنه را بلند کند.

۴ – مسئولین نظم و ترتیب: مسئولین نظم و ترتیب و تسریع مسابقه عهده‌دار دریافت وزنه درخواستی نوبت‌ها از سوی مربیان و ورزشکاران بوده و اطلاعات را بدون اتلاف وقت به گوینده اطلاع می‌دهند. ورزشکار باید حداکثر تا یک دقیقه پس از اتمام حرکت قبلی خود مقدار وزنه نوبت بعدی را از طریق مسئول مربوطه اطلاع دهد.

۵ – منشی‌های مسابقه: منشی‌های مسابقه مسئول ثبت دقیق روند مسابقه بوده و در پایان اطمینان حاصل کنند که هر سه داور ورقه مخصوص ثبت امتیازات، گواهی‌های

رکوردها و هر سند دیگری را که احتیاج به امضاء آنان دارند، امضاء کرده باشند. گوینده باید قبل از رفتن داوران این موارد را اعلام نماید.

۶ – وزنه‌گذاران و مراقبان: وزنه‌گذاران و مراقبان مسئول قرار دادن و خالی کردن وزنه برای میله هالتر، تنظیم پایه‌های اسکوات و پرس سینه، تمیز کردن سکوی مسابقه در صورت درخواست سرداور بوده و به طور کلی اطمینان حاصل نمایند که سکوی مسابقه خوب نگه‌داری شده و در همه حال یک جلوه پاکیزه و مرتب داشته باشند.

در هیچ شرایطی نباید کم‌تر از دو نفر و بیش از ۵ نفر وزنه‌گذار – مراقب روی صحنه حضور داشته باشند.
زمانی که ورزشکار برای انجام حرکت خود را آماده می‌کند، مراقبان ممکن است به او جهت به حرکت در آوردن میله هالتر از پایه‌ها کمک نمایند. ضمناً ممکن است به ورزشکار جهت بازگرداندن وزنه روی پایه‌ها مساعدت بشود، اما آنان نباید ورزشکار یا وزنه را در طول انجام حرکت لمس نمایند.

تنها استثنا زمانی است که انجام حرکت خطرناک به نظر آمده و احتمال آسیب‌دیدگی ورزشکار وجود داشته باشد، در این جا مراقبان ممکن است مطابق دستور سرداور یا با درخواست خود ورزشکار دخالت کرده و او را از زیر وزنه خلاصی دهند. اگر ورزشکار در طول حرکت به دلیل اشتباه مراقبان با شکست مواجه شود ممکن است هیأت ژوری یا داوران فرصتی دوباره برای آن حرکت در پایان آن دوره با همان وزنه به او داده شود.

۷ – کنترل فنی: مسئول کنترل و بازرسی از وسایل و لباس‌هایی است که توسط ورزشکار در صحنه مسابقات استفاده می‌شود و هم‌چنین آرایش مناسب لباس وی.

۱ – در خلال هر مسابقه فقط ورزشکار و مربی او، اعضای هیأت ژوری، داوران مسابقه و وزنه‌گذاران اجازه دارند که در اطراف سکو یا صحنه مسابقه حضور داشته باشند. هم‌چنین در طول اجرای حرکت تنها ورزشکار، وزنه‌گذاران/ مراقبان و داوران رسمی مجاز به حضور در سکوی مسابقه هستند، مربیان باید در محل ویژه‌ای که به وسیله هیأت ژوری یا مأمور فنی مطابق وظیفه‌اش تعیین کرده است باقی بمانند.

۲ – ورزشکار مجاز به بستن بانداژها، تنظیم لباس و استفاده از آمونیاک در مجاورت تخته مسابقه نمی‌باشد. تنها استثناء این است که وی می‌تواند کمربند خود را در روی صحنه تنطیم نماید.

۳ – در مسابقات بین‌المللی ورزشکاران ممکن است وزنه‌های درخواستی را برای نوبت‌ها مطابق قانون عوض نمایند. ورزشکاری که خواهان سبک‌ترین وزنه در اولین نوبتش باشد باید زودتر حرکت خود را انجام دهد و بدین گونه یک ترکیب را برای دوره‌های بعدی در سراسر آن حرکت خاص پی‌ریزی می‌نماید.

۴ – در مسابقات رسمی IPE مقدار وزنه هالتر باید همیشه مضربی از عدد ۵/۲ کیلوگرم باشد. افزایش وزنه در بین نوبت‌ها باید حداقل ۵/۲ کیلوگرم باشد. افزایش کم‌تر از ۵/۲ کیلوگرم تنها به خاطر ترقی دادن رکورد می‌باشد.

«استثنائات قانون فوق»
۱ – در نوبتی که ورزشکار می‌خواهد رکورد بشکند، وزن هالتر باید حداقل ۱ کیلوگرم از رکورد فعلی بیش‌تر باشد. مگر آن که رکورد جدید ضریبی از ۵/۲ کیلو بشود که در این صورت ۵/۰ کیلو افزایش وزنه قابل قبول است.

۲ – در خلال مسابقه یک ورزشکار ممکن است یک نوبت رکوردشکنی را درخواست نماید که مضربی از عدد ۵/۲ کیلوگرم نباشد، اگر نوبت او توأم با موفقیت باشد آنگاه آن مقدار وزنه هم در آن حرکت و هم در مجموع محاسبه می‌گردد.

۳ – نوبت‌های رکوردشکنی ممکن است در هر یک یا همه‌ی نوبت‌های مقرر ورزشکار انجام شود.

۴ – یک ورزشکار فقط زمانی می‌تواند وزنه‌های کم‌تر از ۵/۲ کیلوگرم را بین نوبت‌ها افزایش دهد که مسابقه، ویژه گروه سنی وی باشد، مثلاً یک ورزشکار پیش‌کسوت که در مسابقات آزاد شرکت کرده است، به منظور افزایش رکورد پیش‌کسوتان نمی‌تواند افزایش کم‌تر از ۵/۲ کیلوگرم را در بین نوبت‌ها درخواست کند.

۵ – در مواقعی که وزنه‌ای برای دور بعدی ارایه می‌شود که مضربی از عدد ۵/۲ کیلو جهت افزایش رکورد فعلی نباشد، احتمال این وجود خواهد داشت که وزنه به نزدیک‌ترین مضرب عدد ۵/۲ کیلو کاهش داده شود زیرا ممکن است ورزشکار دیگری این وزنه را در دور قبلی خود افزایش داده باشد.

به مثال‌های زیر توجه کنید:
مثال ۱: رکورد فعلی 302.5 کیلوگرم است. ورزشکار A در اولین نوبت خود ۳۰۰ کیلوگرم را اسکوات می‌کند و برای دور دوم وزنه 303.5 کیلوگرم را درخواست می‌کند.
ورزشکار B در اولین دوره خود وزنه ۳۰۵ کیلوگرم را اسکوات می‌کند، حالا نوبت دوم ورزشکار A به عدد ۵/۳۰۲ کیلوگرم کاهش داده می‌شود.
مثال ۲: رکورد فعلی ۳۰۰ کیلوگرم است، ورزشکار A پس از انجام نوبت اول خود با وزنه ۳۰۰ کیلوگرم نوبت دوم خود را ۱ کیلوگرم افزایش می‌دهد (وزنه ۳۰۱ کیلو را می‌خواهد).
ورزشکار B وزنه ۳۰۵ کیلوگرم را در نوبت اول خود اسکوات می‌کند حالا ورزشکار A باید نزدیک‌ترین مضرب ۵/۲ کیلو بیش‌تر از نوبت فعلی خود را بپذیرد یعنی وزنه 302.5 کیلوگرم.

۶ – سرداور مسابقه منحصراً مسئول تصمیم‌گیری در مورد اشتباهات جاگذاری یا اعلام‌های اشتباه توسط گوینده می‌باشد. تصمیم وی به گوینده داده خواهد شد تا نظر مقتضی را اعلام نماید.
«مثال‌هایی از اشتباه در وزنه گذاشتن»

۱ – اگر میله به مقدار کم‌تر از وزنه درخواستی اصلی وزنه‌گذاری شود و حرکت نیز توأم با موفقیت باشد، ورزشکار ممکن است آن نوبت خود را قبول نماید یا این که بخواهد دوباره حرکت خود را با همان وزنه اصلی مورد درخواست خود انجام دهد. اگر حرکت ورزشکار با وزنه کم‌تر موفقیت‌آمیز نباشد، به او اجازه داده می‌شود که نوبتی دیگر را با همان وزنه مورد درخواست اصلی انجام دهد.

در هر حال نوبت اضافه فقط در پایان همان دوره که اشتباه در آن به وقوع پیوسته انجام خواهد شد.

۲ – اگر میله به مقدار سنگین‌تر از وزنه مورد درخواست ورزشکار، صفحه‌گذاری شود و حرکت نیز موفقیت‌آمیز باشد، حرکت وی قبول اعلام می‌شود. اما ممکن است مقدار وزنه روی میله را دوباره برای سایر ورزشکاران کاهش دهند. در صورتی که حرکت وی موفقیت‌آمیز نباشد، به ورزشکار فرصتی دوباره جهت انجام حرکت با همان وزنه اصلی داده می‌شود و البته در پایان همان دوره‌ای که اشتباه رخ داده است.

۳ – اگر وزنه‌گذاری در انتهای میله برابر نباشد، یا اگر در طول حرکت بر روی میله و وزنه‌ها تغییراتی رخ دهد و یا چنان چه تخته وضعیتی داشته باشد که نامنظم بوده و اختلال ایجاد نماید و با تمامی این موارد اگر حرکت ورزشکار توأم با موفقیت باشد ورزشکار می‌تواند حرکت خود را قبول کرده و یا تصمیم بگیرد که حرکت را مجدداً انجام دهد.

اگر حرکت انجام یافته موفق ضریبی از ۵/۲ کیلوگرم نباشد، آن گاه آن وزنه در جدول ثبت می‌شود. اگر حرکت به طور ناموفق انجام شود، به ورزشکار نوبت دیگری جهت انجام حرکت در پایان همان دوره داده می‌شود.

۴ – اگر گوینده مسابقه اشتباهی را در مورد اعلام وزنه با مقدار سبک‌تر یا سنگین‌تر از وزنه درخواستی ورزشکار انجام دهد، سرداور باید تصمیماتی مشابه اشتباه در وزنه گذاشتن اتخاذ نماید.

۵ – اگر بنا به هر دلیلی برای ورزشکار یا مربی وی مقدور نباشد که در مجاورت سکوی مسابقه به منظور پی‌گیری روند پیشرفت مسابقه باشند و ورزشکار نوبت خود را به خاطر غفلت گوینده از فراخواندن او برای وزنه مورد درخواست از دست بدهد، آن گاه بنا بر لزوم از مقدار وزنه کاسته شده و به وی اجازه داده می‌شود که نوبت خود را در انتهای همان دوره انجام دهد.

۶ – سه نوبت غیر موفقیت‌آمیز در هر حرکتی ورزشکار را از دور مسابقه Overall خارج خواهد کرد. اما ممکن است هنوز برای کسب مدال در هر یک از حرکات مسابقه باقی بماند به شرط آن که تمام تلاش (bona fide) خود را در هر یک از حرکات انجام دهد. یعنی وزنه زده شده باید در توانایی قابل قبول وی باشد. اگر در این مورد شبه‌ای ایجاد شود تصمیم نهایی به عهده هیأت ژوری است.

۷ – کمکی اضافه‌تر از بلند کردن وزنه از پایه‌ها، به ورزشکار هیچ گونه کمکی دیگر از جانب صفحه‌گذاران/ مراقبان به منظور تثبیت موقعیت خود برای انجام حرکت داده نخواهد شد.

۸ – در پایان هر نوبت ورزشکار باید در مدت ۳۰ ثانیه سکو را ترک کند. عدم رعایت این قانون ممکن است بر اساس تصمیم داوران منجر به ابطال حرکت وی شود.

۹ – اگر در خلال گرم کردن یا اجرای مسابقه، ورزشکاری متحمل آسیبی شود و یا علایمی در او مشاهده گردد که واقعاً سلامتی وی را در معر خطر قرار می‌دهد، در آن صورت فقط پزشک رسمی، مسئول انجام معاینات لازم می‌باشد. اگر پزشک ادامه دادن مسابقه را برای ورزشکار مخالف مصلحت بداند، ممکن است پس از مشاوره با هیأت ژوری اصرار بر کناره‌گیری ورزشکار از دور مسابقه داشته باشند. سرپرست یا مربی تیم رسماً باید از چنین تصمیمی مطلع شوند.

۱۰ – هر ورزشکار یا مربی که به دلیل عمل ناشایست در روی سکو یا در جوار آن درصدد بی اعتبار ساختن ورزش برآید، باید به او رسماً اخطار داده شود. اگر آن رفتار یا عمل غیر اخلاقی ادامه بیابد، هیأت ژوری (یا داوران در غیاب ژوری) ممکن است ورزشکار را فاقد شرایط لازم دانسته و به وی دستور داده شود که محل مسابقه را ترک نماید سرپرست تیم نیز باید به طور رسمی در هر دو مورد اخطار و اخراج ورزشکار آگاهی یابد.

۱۱ – هیأت ژوری و داوران در صورتی که به این نتیجه برسند که هر گونه عمل خلاف ورزشکار یا نماینده تیم به حدی است که حذف آنان از مسابقه بهتر از دادن اخطار باشد، ممکن است اقدام به این کار بنمایند. سرپرست تیم باید رسماً از این تصمیم مطلع شود.

۱۲ – در مسابقات بین‌المللی تمام درخواست‌ها در مقابل تصمیمات داور، شکایات راجع به پیشرفت مسابقه یا در مقابل رفتار هر شخصی یا اشخاصی که در مسابقه شرکت دارند باید به هیأت ژوری اطلاع داده شود. ژوری ممکن است خواهان درخواست کتبی باشد. درخواست شکایت باید به وسیله سرپرست تیم یا مربی به رئیس ژوری تسلیم شود. و در صورت غیاب سرپرست تیم یا مربی، خود ورزشکار این کار را انجام می‌دهد. این امر باید بلافاصله پس از وقوع فعل مورد اعتراض انجام شود. در صورتی که مراحل فوق انجام نشود، به درخواست اهمیتی داده نخواهد شد.

اما اگر چنان چه بنا به نظر هیأت ژوری دادن حکم ضروری باشد، جریان مسابقه موقتاً تعطیل اعلام شده و برای اتخاذ تصمیم جلسه تشکیل می‌شود. پس از بررسی‌های لازم و رسیدن به یک نظر اکثریت ژوری به محل مسابقه بازگشته و رئیس هیأت ژوری تصمیم مقتضی را به اطلاع شاکی می رساند.

تصمیم هیأت ژوری نهایی‌ترین تصمیم تلقی می‌شود و مراجعه به هر فرد دیگری صحیح نمی‌باشد. پس از شروع مجدد مسابقه که متوقف شده بود، ورزشکار بعدی ۳ دقیقه وقت خواهد داشت حرکت خود را انجام دهد. به همراه شکایت کتبی که بر علیه یک ورزشکار یا نماینده رسمی تیم مقابل ارایه می‌شود باید مبلغ ۷۵ یورو یا به اندازه هم‌ارز آن پول رایج ضمیمه شود. چنان چه ژوری مطابق نظر خود تشخیص دهد که شکایت مزبور دارای یک طبیعت پوچ یا موذیانه باشد، آن گاه تمام یا قسمتی از مبلغ یاد شده، ممکن است مطابق تصمیم هیأت ژوری ضبط و به خزانه IPE بخشیده شود.

«داوران»
۱ – تعداد داوران باید ۳ نفر باشد، یک نفر سرداور یا داور وسط و دو داور کنار.
۲ – سرداور مسئول اعلام علایم و دستورات لازم برای تمامی حرکات می‌باشد.
۳ – علایم برای سه حرکت مسابقه به شرح زیر می‌باشد:

الف) اسکوات:
شروع: یک علامت قابل رؤیت شامل حرکت پایین‌رونده بازو همراه با دستور قابل شنیدن اسکوات Squat می‌باشد.
پایان: یک علامت قابل رؤیت شامل حرکت به سمت عقب بازو و همراه با دستور قابل شنیدن رک Rack خواهد بود.

ب) پرس سینه:
شروع: یک علامت قابل رؤیت شامل حرکت پایین‌رونده بازو همراه با دستور قابل شنیدن Start می‌باشد. پس از بی حرکت شدن میله روی سینه دستور قابل شنیدن Press می‌باشد.
پایان: یک علامت قابل رؤیت شامل حرکت به سمت عقب بازو و همراه با دستور قابل شنیدن رک Rack خواهد بود.

ج) ددلیفت:
شروع: احتیاج به هیچ علامتی نیست.
پایان: یک علامت قابل رؤیت شامل حرکت پایین‌رونده بازو و توأم با دستور قابل شنیدن پایین Down است.
۴ – زمانی که هالتر پس از انجام حرکت روی پایه‌ها و سکو گذاشته شد، داوران نظر خود را به وسیله چراغ اعلام می‌کنند. سفید برای حرکت قبول و قرمز برای حرکت خطا. آن گاه کارت‌ها جهت نشان دادن علت خطا بلند می‌شود.
۵ – سه داور می‌توانند محل استقرار خود را با توجه به هر یک از حرکات برای داشتن دید کامل انتخاب کنند. داور اصلی باید در نظر داشته باشد که باید برای ورزشکاری که اسکوات و ددلیفت را انجام می‌دهد وی کاملاً در معرض دید مستقیم ورزشکار باشد. هم‌چنین داوران کنار نیز باید توجه نمایند که محل استقرارشان جایی باشد که سرداور علامت دست آن‌ها را به وضوح ببیند.

۶ – داوران قبل از مسابقه باید اطمینان حاصل کنند که:

الف) سکو وسایل مسابقه از هر نظر با قوانین مطابقت داشته و میله و وزنه‌ها برای اختلاف وزن، کنترل و وسایل ناقص کنار گذاشته شوند. یک میله اضافی با قفل‌هایش باید آماده و در گوشه‌ای گذاشته شود تا در صورت لزوم و آسیب میله اصلی مورد استفاده قرار گیرد.

ب) ترازوها دقیق و صحیح کار می‌کنند.

ج) وزن ورزشکاران در محدوده وزنی و زمانی از پیش تعیین شده کشیده شود.

د) لباس و وسایل شخصی ورزشکاران با قوانین مطابقت داشته باشد. وظیفه ورزشکار است که تمامی لوازمی را که مایل به استفاده از آنان در طول مسابقه است به تأیید داوران برساند. اگر ورزشکاری لباسی را بپوشد که مورد بازرسی قرار نگرفته باشد، ممکن است به خاطر آن جریمه شود، مثل ندادن نوبت سوم از یک حرکت.

۷ – داوران در هنگام مسابقه باید با هم تحقیق کنند که:

الف) وزن هالتر آماده شده با مقدار وزنه‌ای که گوینده اعلام کرده است مطابقت داشته باشد. داوران برای این کار می‌توانند از جدول صفحه‌گذاری استفاده کنند. انجام این کار وظیفه مشترک هر سه داور می‌باشد.
ب) پوشش و لوازم ورزشکار در روی صحنه با مقررات مطابقت داشته باشد. اگر هر داوری به صدق این موضوع شک کند، باید پس از انجام حرکت شک خود را به سرداور اعلام کند. آن گاه ممکن است رئیس ژوری لوازم و لباس ورزشکار را امتحان کنند.
اگر مشخص شود که ورزشکار از لوازم و لباس‌هایش غیر مجاز استفاده کرده، باید بلافاصله از دور مسابقه حذف شود مگر در مواردی که به طور اشتباه و سهواً لباس توسط داوران مورد تأیید واقع شده است.

اما اگر وی لوازم غیر مجازی را که به طور سهوی و اشتباهاً توسط داوران بازرسی‌کننده به تأیید رسیده است در طول اجرای یک حرکت موفقیت‌آمیز خود، پوشیده است، در آن صورت با توجه به این که اشتباه از سوی ورزشکار نبوده، به او نوبتی دیگر با وسایل مجاز و با همان مقدار وزنه در پایان همان دوره اعطاء می‌شود.

۸ – قبل از شروع حرکات اسکوات و پرس سینه داوران کنار باید یک دست خود را بالا برده ودر همان حالت نگه دارند تا ورزشکار به وضعیت صحیح شروع برسد. سپس دست را پایین آورده و سرداور دستور شروع می‌دهد. اگر بین داوران یک وحدت نظر درباره خطا وجود داشته باشد، آن گاه سرداور علامت شروع حرکت را نخواهد داد.

کارتی را که داور برای مشخص کردن دلیل خطا بلند می‌کند، باید اطلاعاتی را به ورزشکار یا مربی وی درباره علت رأی خطا ارایه نماید.
البته ورزشکار قبل از انقضای وقت یک دقیقه خود و قبل از دریافت رأی خطا از داوران، می‌تواند نسبت به اصلاح وضعیت شروع یا حالت استقرار میله هالتر اقدام لازم را به عمل آورد تا دستور شروع حرکت به وی داده شود. موقعی که حرکت شروع شد، داوران کناری در طول اجرای حرکت نباید توجه سایر داوران را نسبت به بروز خطا جلب نمایند.

۹ – داوران باید از هر گونه اظهار نظر و دریافت سند و مدرک و گزارش شفاهی پیرامون پیشرفت مسابقه خودداری نمایند، لذا ضروری است که شماره قرع هر ورزشکار به همراه اسم او روی تابلوی امتیازات Scoreboard همراه باشد طوری که داوران بتوانند روند مسابقه را دنبال کنند.

۱۰ – هیچ داوری نباید تلاش کند که رأی داوران دیگر را تحت نفوذ خود قرار دهد.

۱۱ – برای پیش‌برد سریع مسابقه سرداور می‌تواند با داوران کناری، ژوری و دیگر مسئولان در صورت لزوم مشورت کند.

۱۲ – مطابق صلاح‌دید سرداور، وی ممکن است دستور دهد تا میله یا سکوی مسابقه را تمیز کنند. اگر درخواست تمیز کردن صحنه یا میله از سوی مربی یا ورزشکار باشد، درخواست مربوطه باید از طرف سرداور به مراقبین داده شود. در حرکت آخر لیفت میله باید برای هر ورزشکار تمیز شود.

۱۳ – پس از مسابقه هر سه داور باید ورقه امتیازات، گواهی رکوردها و مدارک دیگر را امضاء نمایند.

۱۴ – در مسابقات بین‌المللی داوران به وسیله کمیته فنی انتخاب می‌شوند و باید شایستگی خود را در مسابقات ملی و بین‌المللی اثبات کرده باشند.

۱۵ – در مسابقات بین‌المللی که بیش از دو کشور در آن شرکت دارند، دو داور از یک کشور نمی‌توانند در یک گروه وزنی داوری نمایند.

۱۶ – انتخاب یک داور به عنوان سرداور در یک دسته باعث نمی‌شود که در گروه وزنی دیگر به عنوان داور کنار انجام وظیفه نکند.

۱۷ – در مسابقات قهرمانی جهان و یا هر مسابقه دیگر که برای شکستن رکوردهای جهانی تلاش می‌شود، فقط داوران درجه یک و دو بین‌المللی اجازه قضاوت دارند. هر کشوری می‌تواند حداکثر تا سه داور را جهت انجام وظیفه در مسابقات قهرمانی جهان معرفی کند. هم‌چنین داوران معرفی شده ممکن است در هیأت ژوری نیز فعالیت داشته باشند (در صورتی که تعداد آن‌ها به اندازه‌ی کافی نباشد).

۱۸ – داوران و اعضای هیأت ژوری باید دارای لباس‌های متحدالشکل به صورت توضیح داده شده در زیر باشند:

زمستانی – مردان: کت سورمه‌ای با علامت (سنجاق سینه) IPE روی سینه چپ، شلوار خاکستری با پیراهن سفید و کراوات مخصوص IPE.
تابستانی – مردان: شلوار خاکستری با پیراهن سفید و کراوات دلخواه (اختیاری).
زمستانی – زنان: کت سورمه‌ای با علامت IPE روی سینه چپ، دامن یا شلوار خاکستری به همراه بلوز یا پیراهن سفید و کراوات مخصوص IPE.
تابستانی – زنان: دامن یا شلوار خاکستری و بلوز یا پیراهن سفید.
علامت (سنجاق سینه) و کراوات IPE برای داوران درجه‌ی ۱ به رنگ قرمز و برای داوران درجه ۲ به رنگ آبی، هیأت ژوری مسئول کنترل لباس داوران می‌باشد.

۱۹ – داوران درجه بین‌المللی ۲ باید شرایط زیر را داشته باشند:

۱)    حداقل دو سال سابقه داوری ملی داشته باشند، حداقل در ۲ مسابقه ملی قضاوت کرده باشند.
۲)    باید به وسیله فدراسیون مربوطه‌ی کشورش معرفی شده باشد.
۳)    باید امتحان کتبی درجه ۲ داوری را در یکی از مسابقات جهانی، قاره‌ای، منطقه‌ای، بین‌المللی یا ملی (در کشورش) یا کلینیک داوری ملی گذرانده باشد.
۴)    باید حداقل ۹۰ درصد نمره‌ی کل را از دو امتحان کتبی و عملی کسب کرده باشد.

۲۰ – داوران درجه ۱ بین‌المللی باید شرایط زیر را داشته باشند:

۱)    باید حداقل ۴ سال سابقه داوری در مقطع درجه ۲ را داشته باشند.
۲)    باید حداقل در ۴ مسابقه بین‌المللی پاورلیفتینگ قضاوت کرده باشند (به استثنای مسابقات جهانی پرس سینه).
۳)    باید امتحان داوری درجه ۱ را در مسابقات جهانی گذرانده باشد (به استثنای مسابقات جهانی پرس سینه).
۴)    برای این که صلاحیت سرداور شدن را پیدا کند باید حداقل ۷۵ نوبت قضاوت کرده باشد به طوری که شامل ۳۵ حرکت اسکوات باشد. نوبت‌های اول از حرکات ورزشکاران در این محاسبه قرار نمی‌گیرد.
۵)    داوطلبانی که صلاحیت آن‌ها به وسیله امتحان‌گیرنده‌ها در مفاد امتحانی: کنترل لوازم، وزن‌کشی و نشستن روی صحنه در نقش کنترل فنی مورد قبول واقع شود نمره کامل ۲۵ را دریافت خواهند کرد. به ازای هر خطایی که باعث نقض و تخطی از قوانین و مقررات شود۵/۰ نمره از کل نمره وی کسر خواهد شد.

امتحان‌گیرنده‌ یکی از اعضای کمیته فنی IPE یا فردی است که به وسیله کمیته فنی و رئیس کمیته داوران منصوب می‌شود.

۶)    داوطلب باید حداقل ۹۰ درصد نمره کل را از امتحانات به دست آورد. که ۷۵ نمره آن از قضاوت در صحنه مسابقات محاسبه می‌شود که این نمره از مقایسه رأی او با آرای کمیته فنی به دست می‌آید (نه با آرای دیگر داوران حاضر در صحنه مسابقه). ۲۵ نمره دیگر از اجرای درست قوانین در کنترل لباس‌ها و تجهیزات، وزن‌کشی و کنترل فنی مسابقات محاسبه می‌شود.

۷)    باید ۳ ماه قبل از امتحانات داوری به وسیله فدراسیون مربوطه کشورش به رئیس کمیته فنی و رئیس کمیته داوران IPE معرفی شود. مبنای معرفی وی باید به صورت زیر باشد:

الف) واجد شرایط داوری باشد.
ب) امتیاز و رتبه داوری درجه ۲ او بالا باشد.
ج) برای داوری در رویدادهای بین‌المللی آینده در دسترس باشد.

۲۱ – انتخاب داوطلب برای امتحانات داوری توسط IPE به وسیله معیارها و ضوابط زیر انجام می‌گیرد:
الف) تعداد کاندیدهای دریافت شده
ب) تعداد امتحانات در دسترس موجود
ج) نیازی که به داور درجه ۱ در کشورهای مختلف وجود دارد.

۲۲ – رویه امتحانات در زیر آمده است:

الف) داوری درجه بین‌المللی ۲:

یک امتحان کتبی کلی و جامع از قوانین و مقررات که تحت نظارت و مراقبت یک داور درجه ۱ که به وی رئیس امتحان‌گیرندگان گویند (به وسیله‌ی رئیس کمیته فنی و رئیس کمیته داوران انتخاب می‌شود) انجام می‌شود.
و یک امتحان عملی که بعد از امتحان کتبی و در طول مسابقات از وی گرفته می‌شود داوطلب باید در کنار امتحان‌گیرنده نشسته و داوری (قضاوت) کند، در مجموع باید ۱۰۰ حرکت را قضاوت کند که ۴۰ حرکت باید در اسکوات باشد.

یک داور درجه ۱ باید به داوطلب امتیاز و نمره دهد، به طوری که حداقل ۹۰ درصد نمره را کسب کند. تنها قضاوت‌هایی که از راند دوم حرکات به بعد باشد مورد شمارش قرار می‌گیرد و راند اول حرکات مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
امتحان عملی باید در مسابقات بین‌المللی یا قاره‌ای گرفته شود ولی امتحان تئوری را می‌توان در مسابقات ملی نیز برگزار کرد.

ب) داوری درجه ۱ بین‌المللی:

شامل یک امتحان عملی است که داوطلب در یکی از مسابقات: جهانی (به استثنای مسابقات جهانی پرس سینه)، قاره‌ای، بازی‌های منطقه‌ای (آسیایی) یا تورنمنت‌های بین‌المللی می‌دهد. نمره داوطلب به وسیله هیأت ژوری داده می‌شود. داوطلب باید حداقل به حد نصاب نمره ۹۰ درصد در آراء و قضاوت‌هایی که انجام می‌دهد برسد، که این نمره از مقایسه‌ی آرای وی با آرای هیأت ژوری محاسبه می‌شود. این نمره شامل صلاحیت در انجام وظایفی است که به عهده وی گذاشته می‌شود، از قبیل کنترل لباس‌ها و تجهیزات و وزن‌کشی. راند اول از حرکات ورزشکاران محاسبه نمی‌گردد، آراء و قضاوت‌های وی از راند دوم حرکات به بعد محاسبه می‌گردد.

۲۳ – در مسابقات ملی داوران درجه ۱ نباید عمل و فعالیتی داشته باشند. کمیته فنی و ریاست کمیته داوران IPE می‌تواند از یک داور درجه ۲ برای نظارت، آگاهی و اداره کردن امتحانات کتبی و عملی درجه ۲ استفاده نماید.

۲۴ – هزینه امتحان برای هر داوطلب باید به رئیس امتحان‌گیرندگان پرداخت شود. برگه‌های کلیه امتحانات باید به وسیله داوران تصحیح شده و نمره داده شود. بعد از تصحیح اوراق داوطلب باید از نتیجه امتحان مطلع گردد. برگه نتایج امتحانات باید برای رئیس کمیته داوران IPE فرستاده شود. هزینه امتحانات باید به خزانه‌دار IPE تحویل داده شود.

۲۵ – پس از دریافت نتایج امتحانات رئیس کمیته داوران باید فدراسیون ملی هر داوطب را از نتیجه (موفقیت یا عدم موفقیت) و دادن مدرک داوری به داوطلب آگاه سازد.

۲۶ – داوطلبانی که امتحان عملی می‌دهند (اگر داوطلب داوری درجه ۱ باشند) به وسیله هیأت ژوری به آن‌ها امتیاز داده خواهد شد یا (اگر داوطلب داوری درجه ۲ باشند) دادن نمره به وسیله داور یا داورانی که تعیین شده‌اند انجام می‌گیرد.
۲۷ – یک جلسه توجیحی داوری باید در روز امتحان صورت گیرد.

۲۸ – داوطلبانی که در امتحانات مردود می‌شوند باید حداقل به مدت ۶ ماه برای امتحان بعدی منتظر بمانند.

۲۹ – ثبت‌نام:
الف) به منظور نگه داشتن سطح آمادگی و صلاحیت تمام داوران باید دوباره در داوری ثبت‌نام کرده و امتحان دهند تا استاندارد قابل قبولی در قضاوت کسب کرده و توانایی‌های خود را حفظ کنند.
ب) ثبت‌نام باید در ابتدای ژانویه هر سالی که مسابقات المپیک در آن اتفاق می‌افتد انجام شود.

ج) فدراسیون ملی هر داور وظیفه فرستادن هزینه لازم جهت ثبت‌نام به میزان ۳۰ یورو را به خزانه‌دار IPE، و نیز چکیده وخلاصه‌ای از تجربیات ملی و بین‌المللی که وی در طول دوره‌های گذشته داشته را به رئیس کمیته داوران IPE بر عهده دارد.

د) داوری که به مدت ۴ سال فعالیتی نداشته باشد و یا در ثبت‌نام دوباره (امتحانات) که هر ۴ سال یک بار گرفته می‌شود مردود شود، کارت و مدرک داوری او باطل خواهد شد، به طوری که دوباره باید مراحل (بالا) امتحانات را طی کند.

ه) کارتی که یک سال قبل از ابتدای ژانویه‌ی هر سال المپیکی صادر می‌شود تا اول ژانویه سالی که المپیک بعدی در آن رخ می‌دهد نیازی به تمدید ندارد.

۳۰ – رئیس کمیته داوران IPE باید برای فدراسیون ملی کشورهای عضو:

الف) لیستی از داورانی که دارای کارت داوری هستند تهیه کند.
ب) لیستی از داورانی که نیاز به تجدید ثبت‌نام به منظور نگه داشتن مدرک داوری دارند ارایه دهد.

۳۱ – داوران بین‌المللی، هم درجه ۱ و هم درجه ۲ باید حداقل ۴ مسابقه بین‌المللی یا ملی را در ۴ سال بین دو المپیک برای قابل قبول بودن (پذیرش) ثبت‌نام دوباره‌شان قضاوت کرده باشند.
در هر سال باید یک کلینیک داوری در خلال برگزاری مسابقات جهانی یا قاره‌ای برگزار شود و هر یک از داوران بین‌المللی وظیفه دارند به منظور re-registration در یکی از این کلینیک‌ها در طول دوره ۴ ساله (هر سال یک کلینیک برگزار می‌شود) شرکت نمایند.

هیأت ژوری و کمیته فنی:

هیأت ژوری:
۱ – در مسابقات جهانی و قاره‌ای یک هیأت ژوری برای سرپرستی و ریاست آن مسابقات و جلسات منصوب خواهد شد.

۲ – اعضای هیأت ژوری باید شامل ۳ داور درجه ۱ بین‌المللی باشد. در غیاب یکی از اعضای کمیته فنی ارشدترین عضو از ۳ داور هیأت ژوری باید به عنوان رئیس هیأت ژوری معین گردد.

۳ – اعضای هیأت ژوری به استثنای رئیس IPE و رئیس کمیته فنی باید از ملیت‌های مختلف باشند.

۴ – وظیفه هیأت ژوری مطمئن شدن از اجرای صحیح قوانین و مقررات می‌باشد.

۵ – در طول مسابقات هیأت ژوری می‌تواند با اکثریت آراء، رأی خود را جایگزین رأی داوری که در مورد قضاوت وی شبهه وجود دارد نماید. در صورت بی‌کفایتی داور مربوطه، وی باید اخطار اولیه را با عمل برکناریش (اخراج) دریافت کند.

۶ – بی‌طرفی داوران به هیچ وجه مورد تردید نمی‌باشد. اما یک اشتباه در داوری می‌تواند باعث بی‌اعتمادی گردد. در این مورد باید به داور اجازه داده شود تا توضیحات خود را بیان کند.

۷ – اگر دوباره از داور مربوطه به هیأت ژوری شکایتی شود، داور باید از شکایت مورد نظر آگاهی یابد، اعضای هیأت ژوری نباید داوری که در صحنه مسابقات در حال قضاوت است تحت فشار قرار دهند.

۸ – اگر اشتباهی جدی در داوری رخ دهد به طوری که مغایر قوانین و مقررات باشد هیأت ژوری طبق ضوابط می‌تواند آن اشتباه را تصحیح کند. آن‌ها حتی می‌توانند در رأیشان یک حرکت دوباره به ورزشکار بدهند (تجدید حرکت).

۹ – تنها زمانی که یک اشتباه فاحش و آشکار در داوری رخ دهد هیأت ژوری می‌تواند در مشورت با داوران، با اکثریت آراء رأی را تغییر دهد.

۱۰ – وضعیت استقرار هیأت ژوری باید طوری باشد که به فضای مسابقات احاطه کامل داشته باشد.

۱۱ – قبل از هر مسابقه رئیس هیأت ژوری باید رضایت خود را از سطح دانش و آگاهی اعضای هیأت ژوری به منظور انجام درست وظایفی که بر عهده دارند و نیز آگاهی از قوانین و متمم‌های اصلاحی جدید اعلام نماید.

۱۲ – انتخاب ورزشکاران به منظور انجام تست دوپینگ باید در همه حال به وسیله هیأت کنترل دوپینگ انجام گیرد.

۱۳ – هیأت ژوری باید همواره میزان صدای موزیکی که در صحنه مسابقات گذاشته می‌شود تعیین کند. در حرکات اسکوات و پرس زمانی که ورزشکار میله را گرفت و در حرکت لیفت زمانی که شروع به کشیدن لیفت کرد (مصمم به کشیدن می‌شود)، موزیک باید قطع گردد.

 

 

کمیته فنی IPE:

a)    متشکل از یک رئیس که داور درجه ۱ بوده و به وسیله کنگره فنی انتخاب می‌شود، به علاوه ۱۰ عضو از ملیت‌های مختلف که به وسیله هیأت رئیسه کمیته انتخاب شده و با رئیس کمیته فنی در مورد تصمیمات مشورت می‌کنند، و در نهایت یک نماینده از ورزشکاران/ مربیان.

b)    تصمیمات کمیته فنی زیر نظر و تأیید کنگره IPE می‌باشد.

c)    انتصاب سرداور، داوران کنار و هیأت ژوری برای مسابقات به عهده این کمیته است.

d)    تعلیم و آموزش داورانی که هنوز به درجه بین‌المللی نرسیده‌اند و گرفتن امتحان از داوران بین‌المللی به عهده کمیته فنی است.

e)    رئیس کمیته داوران باید کنگره IPE و نیز رئیس و دبیر IPE را از نتایج امتحانات داوری و داوران واجد شرایط آگاه و مطلع سازد.

f)    سازمان‌دهی دوره‌های داوری قبل از هر مسابقه بزرگ مثل قهرمانی جهان توسط کمیته فنی انجام می‌شود. هزینه‌های سازمان‌دهی دوره‌ها و کلینیک‌ها باید به وسیله فدراسیون‌های مربوطه تقبل گردد.

g)    پیشنهاد به کنگره IPE در مورد پس گرفتن کارت داوری که فاقد صلاحیت‌های لازم است.

h)    مسئولیت بازرسی تمام مسابقات و وسایل شخصی تعریف شده در کتاب قوانین و نیز امکان استفاده از کلمه‌ی [تأیید شده IPE] یا IPE Approved توسط شرکت‌ها و کارخانجات تجاری که تجهیزات و لباس‌های این رشته را تولید می‌کنند.

i)    اگر وسایل ارایه شده مطابق با قوانین و مقررات IPE باشد و کمیته هیأت رئیسه IPE نظر کمیته فنی را تأیید کند، هزینه هر کدام از انواع وسایل ارایه شده وصول شده وگواهی تأیید آن به وسیه کمیته فنی ارسال خواهد شد.

j)    در پایان هر سال برای آن که لباس‌ها و تجهیزات برای سال آینده گواهی تأیید IPE را دریافت کنند باید هزینه هر یک از تجهیزات دوباره به وسیله هیأت رئیسه IPE وصول گردد. وسیله یا لباس مورد نظر باید برای بازرسی و تجدید گواهی به کمیته فنی ارایه گردد.

اگر بعد از وقتی که گواهی تأیید صادر گردید، شرکت مربوطه طرح لباس یا وسیله مورد نظر را تغییر دهد به طوری که مطابق قوانین و مقررات IPE نباشد،

k)    IPE باید گواهی تأیید را باطل کرده و تا زمانی که طرح مورد نظر اصلاح نشده و مورد بازرسی و تأیید کمیته فنی قرار نگیرد حق صدور گواهی دیگری داده نمی‌شود.

رکوردهای جهانی و بین‌المللی:

مسابقات بین‌المللی و قهرمانی‌های ملی:

۱ – رکوردهای جهانی و بین‌المللی تنها با نام‌های بالا ارایه می‌شود. و مسابقات قهرمانی است که مورد تشخیص و تأیید رسمی و IPE باشد.

تنها رکوردهای جهانی و بین‌المللی که مقدار وزنه روی میله به وسیله داوران یا کمیته فنی قبل از انجام حرکت کنترل شده باشد پذیرفته خواهند شد.

اگر رکورد زده در رده سنی ۵۹ – ۵۰ سال بالاتر از رکورد دسته ۴۹ – ۴۰ سال باشد باید آن رکورد برای دسته ۴۹ – ۴۰ سال نیز ثبت گردد.

اگر رکورد زده شده در رده سنی ۶۹ – ۶۰ سال بالاتر از رکورد دسته ۵۹ – ۵۰ سال باشد باید آن رکورد برای دسته ۵۹ – ۵۰ سال نیز ثبت گردد. اگر رکورد بالای ۷۰ سال بالاتر از رکورد دسته ۶۹ – ۶۰ سال باشد باید آن رکورد برای دسته ۶۹ – ۶۰ سال ثبت گردد.

این قانون برای زنان با رده‌های سنی ۴۹ – ۴۰، ۵۹ – ۵۰ و بالای ۶۰ سال نیز صادق است.

اگر رکوردهای رده سنی ۱۸ – ۱۴ سال نوجوانان بالاتر از رکورد ۲۳ – ۱۹ سال جوانان باشد، باید آن رکوردها در رده سنی جوانان نیز ثبت گردد.

۲ – برای آن که رکوردهای جهانی یا بین‌المللی مورد تأیید قرار گیرد باید شرایط زیر برقرار باشد:

a)    مسابقات قهرمانی کشور یا مسابقات بین‌المللی باید زیر نظر و تأیید یک فدراسیون ملی که مورد پذیرش IPE باشد انجام گیرد.

b)    هر داور قضاوت‌کننده باید دارای کارت بین‌المللی داوری و یکی از اعضای فدراسیون ملی کشورش باشد. و فدراسیون کشورش باید مورد پذیرش و تأیید IPE باشد.

c)    صلاحیت و شایستگی داوران از تمام کشورها بدون شبهه مورد قبول است. در نتیجه یک رکورد جهانی و بین‌المللی می‌تواند به وسیله داوران همان کشور مورد تأیید واقع شود.

d)    تنها رکوردهایی که طبق پروتکل تست دوپینگ که بین WADA و IPE بسته شده ورزشکار در دسته وزنی‌اش آزمایش دوپینگ داده و نتیجه آزمایش نیز منفی باشد مورد قبول قرار گرفته و ثبت می‌گردند، به طوری که نتیجه آن حداکثر تا ۳ ماه بعد از تاریخ مسابقات به دبیر IPE اعلام گردد.

e)    تنها میله‌ها و دیسک‌هایی که مورد تأیید IPE بوده و در لیست تجهیزات و وسایل تأییدی (در کتاب) باشد حق استفاده در مسابقات و رکوردشکنی‌های جهانی و بین‌المللی را دارند.

f)    در صورتی که دو ورزشکار با هم رکوردی را بشکنند آن گاه رکورد به نام ورزشکاری که وزن بدن کم‌تری در وزن‌کشی داشته ثبت می‌گردد. اگر وزن دو ورزشکار یکی بود، ورزشکاری که زودتر رکورد را زده است (قرعه پایین‌تری داشته) رکورد به نام او ثبت می‌گردد.

g)    رکورد جدید باید حداقل ۱ کیلوگرم از رکورد قبلی بالاتر باشد به استثنای این که رکورد جدید مضربی از ۵/۲ بشود که در این صورت ۵/۰ کیلوگرم افزایش وزنه قابل قبول است. به عنوان مثال: رکورد فعلی ۵/۱۹۹، رکورد جدید ۲۰۰، رکورد فعلی ۲۰۲، رکورد جدید ۵/۲۰۲، رکورد فعلی ۵/۲۰۴، رکورد جدید ۲۰۵، رکورد فعلی ۲۰۰، رکورد جدید ۲۰۱٫

h)    تمام رکوردهایی که طبق ضوابط بالا شکسته شود، باید تأیید و ثبت گردند.

۳ – رکوردهای جهانی مسابقات تک حرکت پرس سینه در هر مسابقه تک حرکت پرس سینه و یا مسابقه پاورلیفتینگ می‌تواند طبق ضوابط و یا طبق بند «الف» زیر شکسته شود:

الف) اگر ورزشکار در مسابقه پارولیفتینگ در حرکت پرس آن، رکورد پرس سینه مسابقات تک حرکت پرس سینه را بشکند در این صورت رکورد پرس تک حرکت به نام او ثبت خواهد شد.

ب) ورزشکاری که در مسابقه تک حرکت پرس سینه رکورد پرس سینه پاور را جا به جا کند، رکورد حرکت پرس پاور به نام او ثبت نخواهد شد