تاریخچه مکملها

تاریخچه مکملها

دانش مکمل های ورزشی به مطالعه مکمل ها و رژیم غذایی ورزشکاران می پردازد .
همچنین انواع و مقدار نوشیدنی ها و غذاهای مصرفی ورزشکار و عملکرد موادغذایی نظیر ویتامین ها و املاح معدنی ، مکمل ها و مواد ارگانیک طبیعی مانند کربو هیدارت ها ، پروتئین ها و چربی ها مورد بررسی قرار می گیرد.

قسمت مهمی از رژیم های تمرینات ورزشی ، غالباً در ورزش های قدرتی مانند ( وزنه برداری و بدن سازی ) و ورزش های استقامتی (دوچرخه سواری ، دوندگی ) مورد توجه می باشند. ورزش و دویدن لازمه زندگی سالم می باشند.

در دوران باستان
در زمانی که یونانیان و رومی های باستانی بازی های المپیک را آغاز نمودند ورزشکارن از رژیم غذایی حاوی مکمل و مواد غذایی رژیمی برای دستیابی به عملکرد فوق العاده ، پیروی می کردند .
برای مثال میلو از کروتون ، مبارز و اسطوره استقامت که ۵ بار پیروزی در بازی های المپیک را از سال ۵۱۶ تا ۵۳۲  پیش از میلاد از آن خود ساخت، ۹ کیلو گرم گوشت ، ۹ کیلو گرم نان در روز مصرف می کرد.

مکمل های ورزشی از زمان گلادیاتور های المپیک باستانی تا کنون تغییرات بسیاری کرده است. دانشمندان دائماً به این  موضوع علاقمندی نشان می دهند. تحقیقات حاکی بر آنست که ترکیب تمرین و رژیم غذایی مناسب ابزار مناسبی است که روش زندگی سالم را مدیریت نموده و می تواند عامل جلوگیری از عارضه های مزمن مانند بیماری دیابت غیر وابسته به انسولین ، فشار خون ، عارضه قلبی کرون ، پوکی استخوان ، چاقی ، بهداشت روان ، سرطان های روده بزرگ ، سکته قلبی و صدمات پشت بدن باشد .

مکمل های بدنسازی در یونان باستان
در یونان باستان به ورزشکاران توصیه می شد که مقادیر زیادی گوشت و شراب مصرف کنند. تعدادی از معجون‌ها و تونیک‌های گیاهی توسط مردان قوی و ورزشکاران از زمان‌های قدیم در سراسر فرهنگ‌ها برای افزایش قدرت و استقامت خود استفاده می‌شده است.

پیشینه مکمل

تا قبل از سال 1930 بریتانیا به دلیل قدرت بالای سیاسی و فرهنگی مهد تغییرات در حوزه بدنسازی و مکمل بود.

گسترش بیشتر مکمل ها

از سال های 1930 به بعد با تغییراتی که در سیاست بریتانیا رخ داد، تسلط بریتانیا بر عوامل فرهنگی- ورزشی و حتی فعالیت های بدنسازی به شدت کم شد و کم کم آمریکا شروع به قدرت گیری در این حوزه کرد.

تولید پروتئین وی در شرکت غذاهای ارگانیک شیف، که با گسترش پلاسمون از محبوبیتش کاسته شده بود، مجدد جایگاه خود را در بازار به دست آورد (8).

در آن سال ها صنایع تولیدی شیف عملا بی رقیب بود، از طرفی تاکید آن بر مکمل های طبیعی مانند مخمر آبجو، جوانه گندم، ویتامین C و جگر آن ها را به اصلی ترین مواد مورد نیاز بدنسازی در سال هال 50 و 60 تبدیل می کرد.

تحول عظیم صنعت مکمل و پیش ساز اصلی آن برای رشد را می توان به مکاتبات باب هافمن (Bob Hoffman)، پدر وزنه برداری جهان، و پاول براگ (Paul Bragg)، طرفدار سبک سالم زندگی و تغذیه، نسبت داد.

در طی این مکاتبه در سال 1946 براگ ایده افزودن بخش مکمل را به هافمن داد و بیان کرد که شاگردان هافمن با حمایت از او می توانند این ایده را به سرعت به رشد اقتصادی برسانند. با این حال این پیشنهاد به عنوان مقدمه صنعت بزرگ مکمل به شکل فعلی شناخته شد (9).

در نهایت در سال 1952 صنایع بزرگ یورک متعلق به باب هافمن، صنعت مکمل را با تولید پودر پروتئینی به نام، های پروتئین( Hi-Protein)، شروع کرد و در ادامه با تولید بارهای پروتئینی و ویتامین ها تولید مکمل را توسعه داد.

1960 را می توان سال انفجار مکمل ها دانست؛ در این سال ها استفاده از استروئید ها را معجزه بدنسازی می دانستند. در طول این سال ها بلیر با تولید پودرهای پروتئینی و قرص های آمینو اسیدی بسیار مورد توجه قرار گرفت. ونیس جیروندا از جمله کسانی است که خود و شاگردانش از مکمل های بلیر استفاده می کردند (8).

در سال ۲۰۰۸ یو اس نیوز اعلام نمود که ۶۵% از آمریکایی ها به صورت مرتب نرمش ، ورزش و یا فعالیت های جسمانی دارند که در اینجا اهمیت مکمل مناسب برای عملکرد بهینه و طولانی مدت ظاهر می شود . در کنار رژیم غذایی ، تاثیرات فرهنگی و اجتماعی ، عادات و روش زندگی ، انگیزه و عملکرد ورزشی موفق را به نمایش می گذارند. (بنا به گفته پروفسور ماگن) .

به هر جهت ، پروفسور ماگن اظهار می دارد که بدون مواد مغذی مناسب بالقوه کامل ورزشکار شناسایی نمی شود زیرا هنگامی که عملکرد در بالاترین وضعیت خود قرار گیرد ، سطوح تمرینات  ممکن است حفظ نشود ، ترمیم با سرعت پایین تری انجام شود و امکان ابتلا ورزشکار به صدمه و عفونت بالا برود.

شناخت مکمل غذایی باعث عملکرد بهینه ورزشی و سلامتی یک عمر می شود که می تواند از طریق مصرف مکمل های خاص در زمان تمرینات ، و آموختن روشی که بدن این مواد را به مصرف برساند روش های رژیم غذایی آینده  و تمرینات افراد را تکمیل نماید .

مکمل های بدنسازی در دنیای مدرن
در دهه 1910، یوگن ساندو، که به طور گسترده به عنوان اولین بدنساز مدرن در غرب شناخته می شود، از استفاده از کنترل رژیم غذایی برای افزایش رشد عضلات حمایت کرد. بعداً، ارل لیدرمن، بدنساز، از استفاده از «آب گاو» یا «عصاره گوشت گاو» (به طور کلی، کنسومه) به عنوان راهی برای افزایش ریکاوری عضلات حمایت کرد. در دهه 1950، با محبوبیت روزافزون بدنسازی تفریحی و رقابتی، اروین پی جانسون شروع به محبوبیت و بازاریابی پودرهای پروتئینی مبتنی بر تخم مرغ کرد که به طور خاص در بدنسازان و ورزشکاران بدنسازی به بازار عرضه شد. دهه‌های 1970 و 1980 افزایش چشمگیری در رشد صنعت مکمل‌های بدنسازی را نشان داد که با استفاده گسترده از تکنیک‌های بازاریابی مدرن و افزایش چشمگیر بدنسازی تفریحی تقویت شد.

در اکتبر 1994، قانون سلامت و آموزش مکمل های غذایی (DSHEA) در ایالات متحده به قانون تبدیل شد. تحت DSHEA، مسئولیت تعیین ایمنی مکمل‌های غذایی از دولت به سازنده تغییر کرد و مکمل‌ها دیگر نیازی به تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) قبل از توزیع محصولات نداشتند. از آن زمان، تولیدکنندگان مجبور به ارائه شواهدی برای اثبات ایمنی یا اثربخشی به FDA نبودند، مگر اینکه یک ماده غذایی جدید اضافه شود. به طور گسترده ای اعتقاد بر این است که DSHEA 1994 موقعیت صنعت مکمل را بیشتر تثبیت کرد و منجر به فروش محصولات اضافی شد.

 

تاریخچه مکمل های بدنسازی را می توان به اواخر قرن نوزدهم ردیابی کرد، زمانی که نوآوری ها در پردازش مواد غذایی منجر به تولید پودرهای مبتنی بر شیر مانند پلاسمون شد. این مکمل‌های اولیه در اوایل قرن بیستم در میان ورزشکاران قدرتی و بدنسازان محبوب بودند، با تأیید چهره‌هایی مانند یوگن سندو.

در دهه‌های 1930 و 1940، مرکز جهان بدنسازی از اروپا به ایالات متحده منتقل شد و شرکت‌های مکمل‌سازی جدید مانند شیف بیو فودز شروع به تولید پودرهای پروتئین آب پنیر کردند. دهه 1960 شاهد انفجار مکمل‌های بدنسازی بود که محصولاتی مانند پودرهای پروتئین و قرص‌های اسید آمینه Rheo H. Blair بسیار مورد توجه قرار گرفت.

دهه 1980 نوآوری های بیشتری را به همراه داشت، از جمله اولین مکمل قبل از تمرین، Ultimate Orange، که حاوی محرک هایی مانند افدرا بود. کراتین همچنین به عنوان یک مکمل تغییر دهنده بازی در دهه 1990 ظاهر شد و به طور گسترده توسط ورزشکاران و بدنسازان مورد استفاده قرار گرفت.

اخیراً، صنعت مکمل‌ها با ظهور اینفلوئنسر مارکتینگ و تغییر به سمت فرمول‌های متعادل‌تر قبل از تمرین به تکامل خود ادامه داده است. شرکت هایی مانند BPI Sports نقش کلیدی در شکل دادن به چشم انداز مدرن قبل از تمرین ایفا کرده اند.

به طور کلی، تاریخچه مکمل های بدنسازی داستانی از نوآوری و سازگاری مداوم است، زیرا این صنعت در طول قرن گذشته به تغییر نیازها و ترجیحات علاقه مندان به تناسب اندام پاسخ داده است.

اهداف
مکمل های ورزشی اهداف زیادی جهت بالابردن عملکرد دارند. ابتدا عملکرد را از طریق بهینه سازی ترکیبات بدن بهبود می بخشند که این باعث افزایش سرعت ، تحرک و قدرت می شود. دوم در  فرآیند ترمیم باعث خلق ظرفیت بیشتر برای تمرینات و رقابت شده ، بدن سالم تر شده و  با مکمل های  موثر در رژیم های ورزشی تطابق پیدا می کند  .
سوم اینکه انرژی را به منظور رقابت و تمرینات افزایش داده که مطمئناً عملکرد را بالا می برد.

بیشتر بخوانید : تاریخچه پودرهای مکمل پروتئین

مکمل های آشناتر

در سال های 1980 مصرف مکمل ها رشد بیشتری پیدا کردند، حتی مکمل هایی مثل لایزین، آرژنین و فرولیک اسید در بازه زمانی بسیار کوتاه، رشد بسیار خوبی پیدا کردند.

مکمل های قبل از تمرین

یکی از مهمترین و در عین حال تاثیرگذارترین مکمل های آن زمان، که در سال 1982 توسط دن دوچین تولید شد، مکمل قبل از تمرین بود. این مکمل ها برای تقویت افراد قبل از تمرین طراحی شده بودند.

شایعاتی مبنی بر استفاده دوچین از افدرا در مکمل های قبل از تمرین باعث غیر قانونی شدن این مکمل ها شد؛ با این وجود، محبوبیت زیاد این مکمل ها باعث گسترش استفاده از آمینو اسید های شاخه دار شد.

کراتین

با وجود این که مکمل های قبل از تمرین برای بدنسازان و وزنه برداران بسیار کمک کننده بودند، ولی کمبود کراتین به وضوح در آن ها احساس می شد. اگر بخواهیم به طور دقیق به پیشینه کراتین اشاره کنیم باید به سال 1990 برگردیم، یعنی زمانی که تعدادی از ورزشکاران المپیک بعد از گرفتن مدال طلا راز کوچک خود یعنی استفاده از کراتین را برای همه آشکار کردند.

کراتین در سال 1993 برای استفاده عموم مردم به بازار عرضه شد؛ در حال حاضر کراتین یکی از ایمن ترین مکمل های ورزشی است که به طور گسترده از آن استفاده می شود (10).

پروهورمون ها

درست زمانی که کراتین در رسانه ها به عنوان مکملی آسیب زا مطرح می شد و تمام تمرکز روی این مکمل بود، پاتریک آرنولد در سال 1996 پروهورمون ها را روانه بازار کرد.

آرنولد معتقد بود، نتایج مصرف پروهورمون ها دقیقا شبیه به استروئید است با این تفاوت بسیار بزرگ که آن ها هیچ یک از عوارض جانبی استروئیدها را نداشتند. پروهورمون‌ها به راحتی در دسترس بودند؛ توجه به پروهورمون ها در امریکا با افشای مصرف پروهورمون آندروستندیون توسط مارک مک‌گوایر، بازیکن بیسبال، در رسانه ها بیشتر شد.

در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 اشتیاق برای مصرف پروهورمون ها بسیار زیاد بود، به طوری که بسیاری از فروشگاه های توزیع مکمل به طور گسترده به توزیع پروهورمون ها مشغول بودند. در نهایت دولت ایالات متحده از طریق قانون کنترل مصرف استروئیدهای آنابولیک در سال 2004، شروع به کنترل مصرف پروهورمون ها نمود.

10 سال بعد، در سال 2014 بسیاری از پروهورمون ها ممنوع اعلام شدند.

رژیم غذایی استراتژیک قدرت دفاعی بدن را بالا برده بطوریکه باعث می شود فرد ورزشکار سالم باقی مانده و  حتی قادر به ادامه و تشدید تمرینات ورزشی خود باشد .
مهمترین آنکه ، سلامتی کل بدن شما بهبود می یابد چرا که سلامتی در کلیه جوانب زندگی ضروری است . برای یک ورزشکار مهم است وزنش را از طریق افزایش عضلات و کاهش چربی حفظ نماید . افزایش وزن، فشار بر قلب ، عروق و سیستم تنفسی  وارد نموده ، باعث کندی ورزشکار و همچنین افزایش استرس بیشتر بر بدن می شود  همچنین کاهش وزن  می تواند بدان معنی باشد که شخص به اندازه کافی مواد مغذی جهت مصرف بدن دریافت نکرده و منجر به ترمیم بسیار ناچیز و خستگی زیاد وی شود . ورزشکاران این عمل را از طریق خوردن غذاهای حاوی پروتئین بالا ، مجموعه کربو هیدارت ها و ریز مغذی ها انجام می دهند .

ورزشکاران باید از خوردن  جانک فود که از نظر ارزش غذایی بسیار پایین هستند و شکر و چربی اشباع شده دارند بپرهیزند . اغلب ورزشکاران باید غذا هایی را مصرف کنند که با توجه به مقدار کالری موجود در آن دارای  بالاترین ارزش غذایی باشد .