علائم احساسي و رفتاری
– افسردگي
– كاهش اعتماد به نفس
– تغييرات خلق و خو( زود رنج شدن و افزايش تحريك پذيري
– بي تفاوتي و عدم تمايل به فعاليت ها و سرگرمي هاي قبلي
– بي حالي و بي حوصلگي
– كاهش انگيزه
– از دست رفتن تمركز
– اظطراب و ترس از مسابقه
– حساسيت به انتقادهاي اطرافيان از جمله مربي
– تغييرات در خواب( بي خوابي, كم خوابي, كم شدن عمق خواب)
– از دست دادن اشتها
– خشم و پرخاشگري
– عدم توانائي در آرام شدن
– تشديد مشكلات كاري يا تحصيلي
– تشديد مشكلات خصوصي و خانوادگي
علائم جسماني و تمرينی
1- افت اجرا و عملكرد
2- كاهش سرعت, قدرت, و استقامت
3- افزايش زمان عكس العمل
4- كاهش هوشياري و دقت
5- كاهش تدريجي وزن بدن
6- خستگي مزمن
7- افزايش ضربان قلب استراحتي
8- عدم توانائي در نگهداري بارتمرين
9- افزايش غير طبيعي ضربان قلب در تمرين و تاخير در برگشت آن
10- افزايش ميزان ابتلا به عفونت ها, حساسيت ها, سرماخوردگي, سردرد و آسيب
11- كوفتگي عضلاني
12- احساس سنگيني در پاها
13- اختلال در كار امعاء و احشاء, اسهال, درد هاي گوارشي و حالت تهوع
14- تعريق زياد
15- تورم غدد لنفاوي
16- تغييرات هورموني و آنزيمي نظير كاهش تستوسترون, افزايش كورتيزول, كاهش نسبت غلظت اين 2 هورمون, كاهش غلظت گلوتامين خون, تعادل منفي نيتروژن, كاهش هموگلوبين, آهن و فريتين خون, افزايش غلظت اوره, افزايش غلظت آنزيم كراتين كيناز
توصیه ها در خصوص پیشگیری
1- انفرادي كردن برنامه هاي تمريني ورزشكاران: زيرا هر ورزشكاري ويژگي هاي جسماني و رواني خاص خود را داشته و آستانه بيش تمريني متفاوتي با ساير ورزشكاران دارد.
2- برقراري ارتباط با هر ورزشكار در مورد پرسیدن وضعيت خستگي و فشارهاي روحي و جسمي ناشي از تمرينات.
3- افزايش تدريجي حجم و شدت تمرين: چرا که سازگاري هاي فيزيولوژيك در اثر انجام تمرينات به كندي اتفاق مي افتند.
4- ايجاد تنوع و نوآوري در برنامه هاي تمريني و درگير كردن ورزشكاران در ورزشهاي ديگري كه از نظر سيستم هاي انرژي مشابهت با رشته ورزشي شان دارد. در اين صورت هم ازيك نواختي كار كم مي شود وهم اهداف تمرين برآورده مي شوند.
5- در نظر گرفتن ايام تعطيل در برنامه هاي تمريني.
6- دادن رهنمود هاي لازم در خصوص علم تغذيه و تشويق ورزشكاران به مصرف مواد كربوهيدراتي.
7- استفاده از روش هاي برگشت به حالت اوليه و تجديد قوا مانند ماساژ, آرامش آموزي, آب درمانيو ….
8- انجام آزمون هاي آمادگي جسماني در فواصل زماني مشخص و توجه دقيق به نتايج آن. اين امر روند پيشرفت عملكرد جسماني ورزشكاران را مشخص مي كند.
9- كنترل و نظارت دقيق بر ميزان خواب, ضربان قلب استراحت و تمرين و فشار خون استراحت.
10- تعيين تقويم و جدول زمانبندي صحيح براي شركت در مسابقات, فصل آماده سازي پيش از مسابقه, و فصل خارج از مسابقه.
11- كاهش بارتمرين (Tapering) با نزديك شدن به مسابقه. اين زمان ممكن است براي هر ورزشكار متفاوت باشد,لذا نياز به ملاحظات ويژه دارد.
