گفتگو با بهداد سلیمی؛ قهرمان وزنه برداری جهان و آسیا

با قهرمان وزنه‌برداری جهان و آسیا و دارنده عنوان قوی‌ترین مرد جهان

سلیمی: به چیزی جز طلای المپیک 2012 فکر نمی‌کنم

جام جم آنلاین: خیلی‌ها بعد از آخرین قهرمانی حسین رضازاده در رقابت‌های جهانی سال 2006 و اتفاقاتی که برای سعید علی‌حسینی افتاد تصور نمی‌کردند قهرمان دیگری از ایران بتواند یکباره سر از سکوی قهرمانی جهان درآورد و عنوان قوی‌ترین مرد جهان را به خود اختصاص دهد.

اما بهداد سلیمی نه تنها به انتظار 4 ساله مردم ایران برای قهرمانی در رقابت‌های دسته فوق‌سنگین جهان پایان داد که در بازی‌های آسیایی گوانگجو طلا گرفت، به عنوان بهترین وزنه‌برداری سال گذشته میلادی برگزیده شد و حالا عنوان قوی‌ترین مرد آسیا را هم برای خود به ارمغان آورد.
7 ماه تمرین مستمر تا زمان آغاز رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان جهان در آنتالیا، قهرمانی در رقابت‌های جهانی آنتالیا و کسب عنوان قوی‌ترین مرد جهان در وزنه‌برداری. دوباره تمرین برای درخشش در بازی‌های آسیایی گوانگجو. کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی گوانگجو؛ باز هم تمرین برای شرکت در رقابت‌های قهرمانی بزرگسالان آسیا در چین، قهرمانی در آسیا و از فردا دوباره تمرین برای حضوری پرقدرت در رقابت‌های بزرگسالان جهان در فرانسه و بالاخره کسب مدال طلای المپیک 2012 لندن.
دو سه سالی هست که زندگی حرفه‌ای بهداد سلیمی به تمرین کردن می‌گذرد و بس. زندگی در اتاقی 20 متری در انتهای راهروهای خوابگاه فدراسیون وزنه‌برداری با یک تختخواب و یک تلویزیون برای هیچ کس آسان نیست، اما قهرمان جهان به این چیزها فکر نمی‌کند چون هدفی بزرگ برای خود ترسیم کرده است؛ مدال طلای المپیک 2012 لندن.
سلیمی طلای جهان و آسیا را بواسطه یک سال تمرین در اردوی تیم ملی به دست آورد. در سالنی که تحمل سقف کوتاهش برای هر تازه واردی آسان نیست، اما قهرمانان زیادی از همین سالن به سکوهای جهانی و المپیک رسیده‌اند؛ حسین رضازاده، شاهین نصیری‌نیا، حسین توکلی، محمدعلی فلاحتی‌نژاد، کوروش باقری و حالا بهداد سلیمی.
قوی‌ترین مرد جهان در این یک سال، افتخارات دیگری هم داشت که شاید باارزش‌تر از مدال‌هایش بودند. او مورد توجه مقام معظم رهبری قرار گرفت و نشان ملی جوان ایرانی را هم از سازمان ملی جوانان دریافت کرد. با او که همین چند روز پیش با کسب 3 نشان طلای رقابت‌های قهرمانی آسیا ویترین افتخاراتش را کامل‌تر کرد، هم‌صحبت شدیم:
از همین مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان آسیا شروع کنیم که تب آن هنوز داغ است… اگر اشتباه نکرده باشم وزنه‌هایی که یکشنبه هفته جاری در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی آسیا بالای سر بردی،

سنگین‌ترین وزنه‌هایی بودند که تاکنون در مسابقات رسمی بالای سر بردی؟

درست است. من در مسابقات جهانی آنتالیا با مجموع 453 کیلوگرم قهرمان شدم. در بازی‌های آسیایی گوانگجو در مجموع 440 کیلوگرم را بالای سر بردم، اما در رقابت‌های قهرمانی آسیای چین، با وجودی که به لحاظ آمادگی در فرم صددرصد ایده‌آل نبودم مجموعا رکورد 458 کیلوگرم را برای خودم به ثبت رساندم. البته من در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی کشور که اسفند گذشته در رشت برگزار شد 459 کیلوگرم را هم ثبت کردم اما به هر حال خودم هم این را می‌دانم که شرایط رقابت در مسابقات داخلی با رقابت‌های بین‌المللی واقعا متفاوت است.

هر چند عنوان قوی‌ترین مرد جهان و آسیا را یدک می‌کشی، اما فاصله رکوردت با حسین رضازاده با احتساب وزنه‌هایی که در رقابت‌های قهرمانی آسیا زدی 15 کیلوگرم است. فکر می‌کنی چه زمان بتوانی رکوردهای یک ضرب، دوضرب و مجموع رئیس فعلی فدراسیون وزنه‌برداری را بشکنی؟

واقعیت این است که حاج‌حسین رکوردهای بالایی را به نام خود به ثبت رسانده است و من باید برای رسیدن به آنها ماه‌های زیادی تمرین کنم. رسیدن به این رکورد‌ها واقعا دشوار است. من این واقعیت را در جریان مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان کشور که اسفند سال گذشته در رشت برگزار شد با تمام وجود احساس کردم.

منظورت همان آسیب‌دیدگی‌هایی است که پس از شکستن حرکت یک ضرب رضازاده به آنها دچار شدی؟!

بله، من در حرکت یک ضرب مشکل چندانی نداشتم و اما در دوضرب وقتی پشت وزنه‌های 260 و 261 کیلوگرم قرار گرفتم و آن را لیفت کردم احساس کردم مهار این وزنه چقدر دشوار است. هر چند من این وزنه‌ها را بالای سر نبردم اما به خاطر بلند کردن آنها، از ناحیه مچ و کتف دچار آسیب‌دیدگی شدم و همین موضوع باعث شد سه هفته از تمرینات سنگین فاصله بگیرم. همان زمان بود که فهمیدم برای رسیدن به رکوردهای جهانی حاج‌حسین باید حساب‌شده‌تر فکر کنم و با برنامه‌ریزی دقیق‌تری به جلو قدم بردارم.

به همین خاطر بود که در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان آسیا در چین فکر رکوردشکنی را از سرت بیرون کردی؟

همان طور که گفتم برای حضور در این رقابت‌ها تمرینات زیادی نداشتم و تا حدودی آسیب‌دیده بودم. به همین خاطر این امکان وجود داشت که اگر فشار زیادی به خودم وارد کنم دوباره آن آسیب‌دیدگی‌های قبلی تشدید شود. کوروش باقری هم همین نظر را داشت و در نهایت تصمیم گرفتیم در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی آسیا نهایتا 210 کیلوگرم در یک ضرب و 250 کیلوگرم در دوضرب را بالای سر ببرم که البته در جریان رقابت، 2 کیلوگرم کمتر از آنچه از قبل مورد نظر من و کادر فنی بود، بالای سر بردم.

علت این‌که در حرکت یک ضرب به جای وزنه 210 وزنه 208 را انتخاب کردی چه بود؟

خب قبل از شروع مسابقه فکر می‌کردم کار سختی ندارم اما وزنه‌بردار چینی با رکوردهای بالایش، مرا وارد رقابت کرد و همین باعث شد جدی‌تر روی تخته حاضر شوم. دلیل انتخاب وزنه 208 به جای وزنه 210 هم این بود که با اطمینان بیشتری پشت وزنه قرار بگیرم و با مهار آن فاصله خودم را با حریف چینی در پایان حرکت یک ضرب بیشتر کنم که اتفاقا این تصمیم تاثیرگذار هم بود چراکه باعث شد وزنه‌بردار چینی حرکات دو ضرب را با وزنه سنگین 240 کیلوگرم آغاز کند و در مهار آن ناموفق باشد.

نگفتی چه زمان می‌توانی رکورد حسین رضازاده را بشکنی؟ آیا در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان سال 2011 که آبان امسال در پاریس برگزار می‌شود می‌توان منتظر رکوردشکنی‌های تو بود؟

من تمام تلاش خودم را برای عبور از رکوردهای حاج‌حسین انجام می‌دهم اما این‌که کی این اتفاق می‌افتد مشخص نیست. تنها چیزی که در این مورد می‌توانم با اطمینان بگویم این است که این اتفاق یک روزی خواهد افتاد. این جمله‌ای است که خود حاج‌حسین بارها به من گفته است. او می‌گوید من این توانایی را دارم که رکوردهایش را جابه‌جا کنم.
البته او نصیحت دیگری هم برای من دارد؛ این‌که نباید مدال را فدای رکورد کرد. خود من هم بیشتر از عبور از رکوردهای جهان و المپیک، مایل به کسب طلای رقابت‌های جهانی پاریس و بازی‌های المپیک 2012 لندن هستم.

رضازاده بارها در مصاحبه‌هایش تاکید کرده که دوست دارد رکوردش توسط یک ایرانی شکسته شود. فکر می‌کنید نقش رضازاده در این‌که تو به رکوردهایش نزدیک شوی، چقدر بوده است؟

به هر حال رضازاده همیشه به من لطف داشته. او همواره به من کمک کرده تا بتوانم به این سطح از رکوردها برسم. چه زمانی که در کسوت مربیگری بود و چه الان که به عنوان رئیس فدراسیون وزنه‌برداری مشغول فعالیت است همیشه مشوق من بوده است.

الگوی تو در وزنه‌برداری چه کسی است؟

حسین رضازاده!

اگر رضازاده رئیس فدراسیون وزنه‌برداری نبود باز هم این حرف را می‌زدی؟

شک نکنید که باز هم رضازاده الگوی من بود. شما بهتر از رضازاده چه کسی را سراغ دارید که الگوی من باشد. البته من از بزرگانی چون کوروش باقری، شاهین نصیری‌نیا، حسین توکلی، محمدحسین برخواه و محمدعلی فلاحتی‌نژاد چیزهای زیادی یاد گرفتم. ضمن این‌که چند فیلم از واسیلی الکسیف روس دارم که آنها نیز برایم آموزنده بوده‌اند، اما اعتراف می‌کنم که همیشه دوست داشتم مثل حسین رضازاده باشم. هیچ وقت یادم نمی‌رود آن روزهایی را که با اشتیاق پای تلویزیون می‌نشستم و مسابقات حاج‌حسین را تماشا می‌کردم.

از اول به وزنه‌برداری علاقه داشتی؟

خیر، شروع ورزش من با ژیمناستیک بود، مدتی را هم به باشگاه کشتی رفتم اما بعد متوجه شدم علاقه‌ام به وزنه‌برداری بیشتر است. این شد که به این رشته روی آوردم. البته وزنه‌بردار شدنم هم کاملا اتفاقی بود. یک روز یکی از دوستانم که به باشگاه وزنه‌برداری می‌رفت به من گفت تو فیزیک بسیار مناسبی برای رشته وزنه‌برداری داری. من هم با توجه به این‌که افتخارآفرینی‌های رضازاده را بارها دیده بودم و دوست داشتم یک روز مثل او شوم، از پیشنهاد دوستم استقبال کردم و همراه او به باشگاه وزنه‌برداری نامجوی شهر قائم‌شهر رفتم. این شروع حضور من در دنیای وزنه‌برداری بود.

با کدام مربی، وزنه‌برداری را شروع کردی؟

بیشتر زحمت پرورشم و آموزش الفبای وزنه‌برداری با قاسم غزالیان مربی زحمتکش قائم‌شهری بود. در رده جوانان هم حسین توکلی، قهرمان المپیک سیدنی این مسوولیت بزرگ را به دوش کشید. در اردوی بزرگسالان هم کوروش باقری و حسین رضازاده زحمات زیادی برای من کشیدند که از تک‌تک آنها تشکر می‌کنم.

اگر وزنه‌بردار نمی‌شدی، دوست داشتی در چه رشته‌ای فعالیت کنی؟

واقعیت این است که تا به حال به این فکر نکردم که اگر وزنه‌بردار نمی‌شدم سراغ چه رشته‌ای می‌رفتم. اما یک چیز را مطمئن هستم و آن این‌که اگر یک بار دیگر می‌خواستم یک رشته ورزشی را انتخاب کنم باز هم وزنه‌بردار می‌شدم.

به فوتبال هم علاقه داری؟

هیچ علاقه‌ای به فوتبال ندارم و به هیچ وجه هم پیگیر نتایج آن نیستم. البته این طور نیست که فکر کنید از فوتبال متنفر باشم. من دوستان فوتبالی زیادی دارم و تیم مورد علاقه‌ام هم نساجی قائم‌شهر است. در میان تیم‌های خارجی هم بازی بارسلونا را بیشتر از دیگر تیم‌ها دوست دارم، مخصوصا وقتی لیونل مسی در اوج باشد. اما واقعیت این است که به دلیل حضور در اردوهای طولانی مدت تیم ملی واقعا فرصت نمی‌کنم به چیزی جز وزنه‌برداری توجه کنم.

برگردیم به مسابقات جهانی آنتالیا. مسابقاتی که به محل ظهور پدیده جوان وزنه‌برداری ایران تبدیل شد و در نهایت هم با کسب عنوان قوی‌ترین وزنه‌بردار جهان توسط شما به پایان رسید.

همه چیز قبل از مسابقات جهانی آنتالیا عالی بود و من، هم به لحاظ روحی و هم به لحاظ آمادگی جسمانی در شرایط فوق‌العاده‌ای قرار داشتم. 7 ماه تمرین شبانه روزی سنگین به من اعتماد به نفس بالایی داده بود تا به چیزی جز مدال طلای جهان فکر نکنم.
در آخرین تمریناتی که قبل از اعزام به آنتالیا داشتم وزنه‌های 208 کیلوگرم و 245 کیلوگرم را بالای سر بردم، اما کوروش باقری به من گفته بود برای این‌که قوی‌ترین مرد جهان شوی باید وزنه‌های سنگین‌تری را در روز مسابقه بالای سر ببری. من هم پذیرفته بودم که برای کسب طلای جهان باید وزنه‌های سنگین‌تری را بالای سر ببرم، اما می‌دانستم کار سختی را پیش رو دارم. انتظارات تا حد طلای جهان از من بالا رفته بود و حتی بعضی‌ها از من انتظار شکستن رکورد حسین رضازاده را داشتند. هیچ‌کس نمی‌گفت مسابقات جهانی آنتالیا اولین حضور بهداد سلیمی در رقابت‌های جهانی بزرگسالان است و این جسارت مرا بیشتر کرده بود. در نهایت هم به قهرمانی من در جهان انجامید.

نکته جالب اینجا بود که با همان رکوردهای تمرینی‌ات قهرمان جهان شدی؛ یعنی 208 کیلوگرم در یکضرب و 245 کیلوگرم در دوضرب. اما با وجود رکوردهای خوبی که در مسابقات جهانی آنتالیا داشتی در بازی‌های آسیایی گوانگجو شرایط متفاوتی را تجربه کردی؛ شرایطی که به از حال رفتن تو روی تخته انجامید و …

قبل از بازی‌های آسیایی گوانگجو کسی نبود که به من برسد و این سوال را نپرسد که رکورد رضازاده را می‌زنی یا نه؟! خب من هم واقعا آماده بودم، به طوری که در جریان یکی از تمرینات 215 کیلوگرم را مهار کردم و ضمن شکستن رکورد رضازاده یک میلیون تومان از فدراسیون پاداش گرفتم. به یاد دارم قبل از اعزام به گوانگجو حسین رضازاده شخصا از من خواست رکوردش را بزنم تا به تمام حرف و حدیث‌هایی که روزنامه‌ها به آن دامن می‌زدند پایان دهم. حمله به رکورد جهانی حسین رضازاده، آن هم در شرایطی که خود رضازاده در کنار کوروش باقری من را کوچ می‌کردند برای خود من هم جالب بود، اما سرماخوردگی نابهنگام همه برنامه‌های مرا خراب کرد. گلودرد شدید و کاهش وزن باعث شده بود دیگر آن اعتماد به نفس همیشگی را نداشته باشم، اما انتظارات از من همچنان بالا بود. دیگر کسی از من طلا نمی‌خواست، همه به دنبال رکورد جهان بودند. به همین خاطر برخلاف مسابقات جهانی آنتالیا، در گوانگجو با استرس وزنه زدم. استرس ناشی از سرماخوردگی و انتظار بالای ورزش‌دوستان.

احتمالا افتادن وزنه 200 کیلویی در همان حرکت اولت در گوانگجو هم این استرس را افزایش داد.

بله، این استرس در کنار آن بیماری حسابی در شرایط بدنی من تاثیر منفی گذاشته بود تا جایی که در حرکت دوم دو ضرب فشارم افتاد و روی تخته از حال رفتم. اعتراف می‌کنم تنها چیزی که آن شب مرا راضی کرد مدال طلای بازی‌های آسیایی بود. به واقع از عملکردم خوشحال نبودم اما از این‌که توانسته بودم حداقل انتظارها را با طلایم برآورده کنم یک رضایت نسبی داشتم.

پس از آن هم در حضور بزرگانی نظیر لیائو از چین، مارتیروسیان از ارمنستان و ایلیا از قزاقستان به عنوان بهترین وزنه‌بردار سال 2010 جهان انتخاب شدی. از بابت این افتخار بزرگ چه احساسی داشتی؟

واقعا خوشحال شدم وقتی شنیدم فدراسیون جهانی وزنه‌برداری مرا به عنوان بهترین وزنه‌بردار سال انتخاب کرده است. این افتخار انگیزه زیادی به من داد تا همچنان بدون احساس خستگی به تمرینات در اردوی تیم‌های ملی ادامه دهم و با توان بیشتر در مسابقات آتی برای کشورم افتخارآفرینی کنم.

فکر می‌کردی به عنوان بهترین وزنه‌بردار جهان انتخاب شوی؟

البته برای خودم رسیدن به عنوان بهترین وزنه‌بردار سال 2010 جهان در اولین سال حضورم در رده سنی بزرگسالان کمی دور از ذهن بود. من سال 2010 را با هدف قهرمانی در مسابقات جهانی آنتالیا و بازی‌های آسیایی گوانگجو آغاز کردم و برای رسیدن به این اهداف سختی‌های فراوانی را متحمل شدم. نزدیک به یک سال حضور مستمر در اردو و جابه‌جا کردن ده‌ها تن وزنه به من کمک کرد تا به آنچه در ذهن می‌پرور اندم برسم و به همین خاطر خوشحالم از این‌که این عملکرد خوب باعث شده تا به عنوان بهترین وزنه‌بردار سال 2010 نیز معرفی شوم.

اما این عنوان در کنار افتخارات متوالی‌ات، مسوولیت‌های تو را بیشتر می‌کند. قبول داری که انتظارها از بهداد سلیمی جوان حالا چندین برابر قبل است؟

قطعا همین طور است. بدون شک حالا دیگر بهداد سلیمی به لحاظ رفتار و گفتار، الگوی بسیاری از جوانان ایران به خصوص علاقه‌مندان به وزنه‌برداری خواهد بود و خوشحال می‌شوم اگر بتوانم با عملکردم تاثیری هرچند کوچک در زندگی ورزشی آنها بگذارم.

برای رسیدن به این افتخارات چقدر تمرین کردی؟

من از اسفند 1388 که برای حضور در مسابقات جهانی آنتالیا و بازی‌های آسیایی گوانگجو وارد اردوی تیم ملی شدم تا به امروز که با شما صحبت می‌کنم شاید فقط 20 روز در کنار خانواده‌ام بودم. بقیه این روزها تمرین سخت و طاقت‌فرسا بوده. 6 روز در هفته در دو یا سه نوبت تمرین، که شامل یک تمرین صبحگاهی در ساعات 30‌/‌6 تا 30‌/‌7 و دو نوبت تمرین روزانه در ساعت 10 تا 12 و 16 تا 18 فشار زیادی را به من و دیگر اردونشینان وارد می‌کند. این تمرینات و این برنامه‌ریزی به حدی طاقت‌فرساست که کوروش باقری همیشه به ما یادآور می‌شود اینجا برای شما از خدمت سربازی هم دشوارتر است.

با وجود داشتن وزنه‌بردار خوبی چون بهداد سلیمی شاید برای خیلی‌ها محرومیت سعید علی‌حسینی چندان پراهمیت نباشد. خودت در این مورد چه فکری می‌کنی؟

اگر کسی این گونه فکر کند کاملا در اشتباه است. سعید هم از سرمایه‌های بزرگ وزنه‌برداری ایران است که با بدشانسی دچار محرومیت شده است. من همیشه گفته‌ام یکی از آرزوهایم بازگشت سعید علی‌حسینی به وزنه‌برداری و حل مشکل اوست. در واقع من همیشه از رقابت با دیگران لذت می‌برم و این نکته را عامل اصلی موفقیت خودم می‌دانم. با سعید 2 سال اختلاف سنی دارم و اعتراف می‌کنم از او که صاحب رکوردهای ارزشمندی بود، چیزهای زیادی یاد گرفتم. سعید از بهترین دوستان من است.

قبل از المپیک پکن، فشار کل کاروان ورزشی ایران روی رضازاده بود، اما او نتوانست در بازی‌های المپیک شرکت کند. بسیاری از پزشکان معتقد بودند که استرس بالای ناشی از همان فشارها باعث شد که رضازاده نتواند در مسابقات شرکت کند. نمی‌ترسی که این فشارها تو را از پا در بیاورد.

همان طور که شما اشاره کردید در آن سال فشار زیادی روی رضازاده بود و مردم انتظار خیلی زیادی از او داشتند که این، کار یک ورزشکار را بسیار سخت می‌کند اما از سوی دیگر این مساله انگیزه یک ورزشکار را هم بالا می‌برد. من می‌خواهم نگاه مثبتی به این قضیه داشته باشم. در گذشته حسین رضازاده توانسته بود افتخارات بسیار خوبی را برای ورزش کشور به دست آورد و حالا تمام سعی من بر این بوده که به گونه‌ای بتوانم مسیر این قهرمان بزرگ کشور را ادامه بدهم. در این ره تمام فشارها و سختی‌ها را هم تحمل خواهم کرد.

حضور کوروش باقری در راس تیم ملی وزنه‌برداری را تا چه در کسب موفقیت‌هایی که در یک سال اخیر به دست آوردی، مفید می‌دانی؟

من افزایش چشمگیر رکوردهایم را مدیون کوروش باقری هستم. او با نظم و انضباط خوبی که در اردوی تیم ملی برقرار کرده، تجربیات ارزنده‌اش را در کنار برنامه‌ریزی‌‌های علمی‌ در اختیار تک‌تک ملی‌پوشان قرار داده تا همه اردونشینان به کسب مدال‌های جهانی و آسیایی امیدوار شوند. باقری در کنار افزایش توان بدنی ملی‌پوشان برای همه ما یک اعتماد به نفس بالا بوجود آورده است و من از این بابت از او صمیمانه سپاسگزارم.

از روزی که در مسابقات قهرمانی جهان در آنتالیا قهرمان شدی تا به امروز که مدال‌های طلای بازی‌های آسیایی گوانگجو و رقابت‌های قهرمانی آسیا را هم به ویترین افتخارات خود اضافه کردی، حتما تغییرات زیادی در شیوه زندگی‌ات ایجاد شده است.

قطعا همین طور است. من چند دقیقه پس از قهرمانی سال گذشته‌ام در ترکیه متوجه این شرایط شدم و فهمیدم که باید تغییراتی در زندگی‌ام ایجاد کنم. وقتی شنیدم رهبر معظم انقلاب برای من پیام داده‌اند احساس کردم که وظیفه‌ام سنگین‌تر شده است.

از پیام رهبر معظم انقلاب گفتی. چه احساسی داشتی وقتی شنیدی که ایشان خطاب به تو پیام داده‌اند.

متن پیام رهبر معظم انقلاب را هرگز فراموش نمی‌کنم. بعد از اینکه طلای مسابقات جهانی آنتالیا را گرفتم با خودم فکر کردم به بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌ام تا به امروز رسیده‌ام و هیچ افتخاری بزرگ‌تر از این برای من نبوده. اما در فاصله کمتر از یک ساعت پس از ایستادن روی سکوی قهرمانی جهان، متوجه شدم افتخاری بزرگ‌تر از این نصیبم شده که با هیچ افتخاری قابل مقایسه نیست. از صمیم قلب خوشحالم که مورد توجه رهبر معظم انقلاب قرار گرفتم. اعتراف می‌کنم تا نزدیکی‌های صبح از خوشحالی خوابم نبرد. هنوز هم هر زمان که احساسات آن شب خودم را مرور می‌کنم و یاد بیانات رهبر معظم انقلاب می‌افتم، روحیه می‌گیرم. من پیام تبریک رهبر معظم انقلاب را بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌ام می‌دانم. به واقع پیام سراسر لطف و عنایت ایشان در همین مدت 7 ـ 6 ماه گذشته بیشترین تاثیر را در روند تمریناتم داشت و همان طور که گفتم همان زمان باعث شد احساس کنم کارم در ادامه مسیر زندگی ورزش حرفه‌ای سخت‌تر شده است.

شاید از هم‌اکنون بتوان بزرگ‌ترین هدف تو را حدس زد؛ طلای المپیک.

حق با شماست. در مجموع فکر می‌کنم آن چیزی که در جریان مسابقات جهانی آنتالیا، بازی‌های آسیایی گوانگجو و رقابت‌های قهرمانی بزرگسالان آسیا از من دیدید تمام توانایی من نبود. نتیجه ایده‌آل من در آنتالیا کسب 3 مدال طلا بود و فکر می‌کردم در گوانگجو هم بتوانم رکورد حسین رضازاده را بشکنم که البته هیچ یک از این دو خواسته من محقق نشد. البته از عملکردم در جریان مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان آسیا در چین کاملا راضی هستم. حالا نزدیک‌ترین هدف پیش رو برای من تکرار عنوان قهرمانی مسابقات بزرگسالان جهان در پاریس است. البته این بزرگ‌ترین هدف من به شمار نمی‌رود، چون من فقط به دنبال طلای المپیک 2012 لندن هستم و تا فرا رسیدن آن مسابقات، دست از تمرین نخواهم کشید. این را هم خوب می‌دانم که دیگر برای وزنه‌برداران سنگین وزن آسیا و جهان حریف ناشناخته‌ای نیستم. به همین خاطر اگر بخواهم مثل سال گذشته مدال‌های جهانی و آسیایی را از آن خود کنم باید تلاش دوچندانی داشته باشم. من برای تحمل این فشار کاملا آماده‌ام و با انگیزه کسب طلای المپیک پشت وزنه‌های تمرینی قرار می‌گیرم.

و سوال آخر. روزی دوست‌داشتی مثل رضازاده شوی و حالا خیلی‌ها تو را جانشین او می‌دانند، فکر می‌کنی به تمام آنچه که در نوجوانی به دنبالش بودی رسیده‌ای؟

راستش از اینکه حالا من عنوان قوی‌ترین مرد جهان را در اختیار دارم خوشحالم، اما هنوز هم فکر نمی‌کنم در اندازه‌هایی باشم که مرا جانشین حسین رضازاده لقب بدهند. واقعیت این است که رضازاده شدن، استمرار در قهرمانی‌ها و سال‌های سال حضور در بالاترین سطح وزنه‌برداری دنیا، نیازمند یک تفکر و یک زندگی حرفه‌ای است. مطمئنا من اگر می‌خواهم راه رضازاده را دنبال کنم و به افتخارات او برسم نباید با همین چند عنوان قهرمانی ارضا شوم. این نیازمند یک عزم و اراده‌ راسخ و سال‌ها تمرین و پشتکار داشتن است. به همین خاطر می‌گویم مثل رضازاده شدن واقعا دشوار است.
خواندنی‌های زندگی بهداد سلیمی

* نام و نام‌خانوادگی کامل قهرمان سنگین وزن وزنه‌برداری ایران «بهداد سلیمی گرد آسیابی» است.

* او در تاریخ 17 آذر ماه سال 1368 در قائم‌شهر مازندران به دنیا آمد و یک خواهر و یک برادر بزرگ‌تر از خودش دارد.

* در خانواده‌ای که پدر و مادرش علاقه چندانی به ورزش نداشتند به یک ورزشکار بزرگ تبدیل شد.

* نخستین مربی‌اش در وزنه‌برداری قاسم غزالیان بود.

* نخستین عنوانش در وزنه‌برداری را در مسابقات آموزشگاه‌های کشور در سال 1385 بدست آورد و قهرمان شد.

* در حال حاضر دانشجوی ترم سوم رشته تربیت بدنی دانشگاه قائم‌شهر است.

* در تعطیلات نوروز 90 یعنی کمتر از یک ماه پیش به جرگه متاهلین پیوست.

تمام افتخارات مهم سلیمی در 3 سال اخیر

2008 (نفر سوم مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جوانان جهان در کلمبیا)
یک ضرب: 187 کیلوگرم، دوضرب: 222 کیلوگرم، مجموع: 409 کیلوگرم

2009 (قهرمان مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان آسیا در قزاقستان)
یک ضرب: 190 کیلوگرم، دوضرب: 231 کیلوگرم، مجموع: 421 کیلوگرم

2009 (قهرمان مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جوانان جهان در رومانی)
یک ضرب: 195 کیلوگرم، دوضرب: 228 کیلوگرم، مجموع: 423 کیلوگرم

2009 (قهرمان مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان آسیا در قزاقستان)
یک ضرب: 190 کیلوگرم، دوضرب: 231 کیلوگرم، مجموع: 421 کیلوگرم

2010 (قهرمان مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان جهان در ترکیه)
یک ضرب: 208 کیلوگرم، دوضرب: 245 کیلوگرم، مجموع: 453 کیلوگرم

2010 (قهرمان مسابقات وزنه‌برداری بازی‌های آسیایی گوانگجوی چین)
یک ضرب: 205 کیلوگرم، دوضرب: 235 کیلوگرم، مجموع: 440 کیلوگرم

2011 (قهرمان مسابقات قهرمانی آسیا در چین)
یک ضرب: 208 کیلوگرم، دوضرب: 250 کیلوگرم، مجموع: 458 کیلوگرم