شيوه‌هاي حفظ انگيزه ورزشي
یكي از عواملی كه باعث می‌شود از فعالیت بدنی زده شویم، یكنواخت شدن و تكراری شدن آن نوع از فعالیت است. برای جلوگیری از این مساله، هر از گاه باید تغییرات كوچكی در فعالیتمان ایجاد كنیم. به عنوان مثال اگر هر روز عادت به پیاده‌روی روی تردمیل دارید، سعی كنید گاهی به بیرون بروید و در پارك‌ها یا فضاهای سبز دیگر پیاده‌روی كنید. یا حتی ورزش‌های دیگر را امتحان كنید. مثلا اگر قبلا به فعالیت ایروبیك می‌پرداختید و از آن خسته شدید، فعالیت ورزشي خود را به شنا تغییر دهید. این موضوع از نظر روانی به شما كمك می‌كند تا در تمریناتتان وقفه ایجاد نشود.
همچنين با پرداختن به یك فعالیت یكنواخت بعد از مدتی مشاهده می‌كنید كه بدنتان به تمرینات خاص آن نوع ورزش عادت كرده و رشد چندانی در قوای جسمانی‌تان مشاهده نمی‌كنید. اصطلاحا فكر می‌كنید كه آب در هاونگ می‌كوبید. در نتیجه ممكن است احساس دلسردی كنید. اين در حالي است كه شما می‌توانيد با تغییر فاكتورهایی مثل سرعت، زمان تمرین، فشار یا مقاومت به بدنتان شوك جدیدی وارد كنید. در این صورت بدن برای این‌كه با فشار جدید تطبیق پیدا كند، قوای خود را افزایش می‌دهد كه به این، اصل اضافه بار می‌گویند. دلیل دیگری كه باعث احساس دلزدگی از ادامه فعالیت می‌شود، فرسودگی ناشی از تمرینات سخت و طاقت‌فرساست. این نوع دلزدگی معمولا گریبان ورزشكاران حرفه‌ای را می‌گیرد، به طوری كه فرد دیگر حوصله ورزش را ندارد و از آن اكراه پیدا می‌كند و حتی تمایل ندارد پای خود را در ورزشگاه بگذارد. برای برطرف شدن این حالت فرد باید كمی به خود استراحت بدهد و به فعالیت‌هایی كه دوست دارد بپردازد. مثلا رفتن به سونا، مدیتیشن، پرداختن به فعالیت‌های بدنی دیگر، رفتن به فضای سبز و آزاد، تفریحات روح‌افزا و…
در اين ميان، این تفكر غلط كه بعضی افراد كار امروز خود را به فردا موكول می‌كنند نیز دلیل دیگری است. این عادت بسیاری از افرادی است كه از چاقی رنج می‌برند یا مشغله دارند. همه می‌دانیم كه ورزش باید یك جزو حیاتی و اصلی را در زندگی روزمره ما داشته باشد. مثل استحمام، غذا خوردن، عبادت و… اما اغلب افراد به این دلیل ورزش كردن را به بعد موكول می‌كنند كه هنوز به این باور نرسیده‌اند كه بدن و روح 2 بخش تشكیل‌دهنده وجود آدمی هستند و تكامل یكی بدون دیگری ممكن نیست. انسان باید هر دو بعد وجودی خود را تقویت كند تا به تكامل برسد. روح و جسم بر هم تاثیرگذارند. بدن رنجور و ضعیف باعث افسردگی و بی‌انگیزگی می‌شود و عمر مفید فرد را كاهش می‌دهد. دانشمندی با عمر كوتاه و بدنی رنجور، خدمت كمتری می‌تواند به جامعه بشریت بكند. خلاصه مطلب این‌كه باید این موضوع را بپذیریم كه فعالیت ورزشی برای زندگی ما یك اصل و ضرورت است و نه يك موضوع فرعي و پيش‌پا افتاده.
