با در نظر گرفتن سن به‌عنوان یک فاکتور تولیدکننده بیشترین نرخ افزایش قدرت و رشد عضلانی در نتیجه اجراء تمرینات سنگین می‌توان خیلی سریع به این یافته پی برد که سرعت پیشرفت در سن ۲۵ تا ۳۰ سالگی به‌دلیل رسیدن به بلوغ کامل فیزیکی (بدنی) در بالاترین سطح می‌باشد. یک فرد نابالغ برای دستیابی به همان میزان نتیجه‌ای که یک فرد ۲۵ ساله در عرض یک‌سال به‌دست می‌آورد می‌بایست چند سال تمرین کند.
در طول بیست سال گذشته من موفق شدم که یکی از خارق‌العاده‌ترین نتایج را توسط یکی از شاگردانم کسب نمایم. این شاگرد من یک فرد معمولی بود که در نظام مشغول خدمت و سن‌اش هم بیشتر از ۳۰ سال بود. شاید باور نکنید ولی این شخص در عرض تنها سه‌هفته از شروع تمرین و تنها بر اثر اجراء ۸ جلسه تمرین بر دور سینه‌اش حدود ۶ اینچ (۱۵ سانت) افزوده شد. در همین مدت وزن او نیز به‌صورت عضلانی ۹ کیلو افزایش داشت.
تمامی شواهد موجود به‌طور کامل دال بر این واقعیت است که تمام افراد در صورت اجراء تمرینات با وزنه (سنگین) تا سن ۶۰ سالگی خواهند توانست از نتایج مفید آن که همانا افزایش حجم و سایز عضلات و قوی‌تر شدن چگالی استخوان‌ها می‌باشد بهره‌مند شوند.
با این تفاسیر فاکتورهای مشخصی وجود دارند که به‌وسیله زمان تعیین می‌شوند. برای مثال، در طی جنگ‌جهانی دوم تعداد بسیار زیادی از افراد که به‌دلایل گوناگون از ناحیه صورت مجروح شده بودند، در بیمارستان تحت عمل جراحی ترمیم صورت قرار می‌گرفتند و جراحان برای عمل پیوند از پوست نواحی پشت ران و باسن آنها به‌عنوان جایگزین استفاده می‌کردند.
حالا پس از گذشت ۲۵ سال به‌وضوح معلوم گردیده که این‌کار اشتباه بوده تعداد زیادی از این افراد در حال حاضر از داشتن بخشی از پوست در صورت که چربی نامتعارف دارد رنج می‌برند. به‌نظر می‌رسد که پوستی که در یک بخش دیگر از بدن قرار داشته و به‌صورت نرمال با افزایش سن درصد چربی‌اش بیشتر می‌شده حتی با جابه‌جا شدن هم هیچ تغییری نکرده است. بنابراین می‌توان به این نتیجه قطعی رسید که این بافت‌های چربی بخش غیرقابل انکاری از روند افزایش سن می‌باشند.
گرچه برخی از اشخاص در هر سن و سالی اگر بخواهند هم می‌توانند و هم قادر هستند که درصدی از عضلانی بودن را به نمایش بگذارند. ولی برای دیگران این امر تقریباً غیرممکن جلوه می‌کند. یعنی پس از گذشت سن چهل‌سالگی رهائی کامل از بافت‌های چربی از یک ناحیه‌ای خاص از بدن امکان‌پذیر نمی‌باشد.
